Vísir - 01.08.1970, Síða 3

VlSIR . Laugardagur 1. ágúst 1970.
„NÁTTÚRA
hefur aldrei
verið betri44
„Yellíðan og ólyfjan44
Ríó-tríó
Útg.: Fálkinn
Þetta er þriðja platan með
Ríó tríóinu, en sú fyrsta eftir
að Ágúst Atlason gerðist Ríó
meðlimur. Ég haifði satt að segja
búizt við meiri áhrifum frá hon
um á þessari plötu hvað varðar
lög og texta en Ágúst var bú-
inn að sanna það alláþreifan
lega með tilleggi sínu á LP-
plötu Nútímabarna að hann er
virkilega hæfur laga og texta-
smiður,
Bæði lögin eru erlend og hæfa
Ríó sérlega vel, „Við viljum
lifa", er hressilegt lag, söngur-
inn er f anda textans, sem er
fullur h'fsgleði, en höfundur
hans er Helgj Pétursson. í und
irleiknum er harmoníka einna
mest ráðandi, og fellur vel inn
í heildarflutning lagsins.
„Tár í tómið", nú er það hin
dökka hlið lífsins, sem Ríó syng
ur um. Þessi sérlega vel gerði
texti er eftir Jónas Friðrik og
fjallar um mann, sem orðið hef
ur undir lffshlaupinu og lifir í
blekkingaheimi eiturlyfjanna —
,,unz eiturbylgjan við auðar-
land, að endingu grefur þitt lík í
sand,“ þetta er ákaflega sterk
ur texti sem efalaust mun vekja
margan til umhugsunar.
Ágúst hefur góöa rödd sem
fellur vel inn f samsöng Ríó, en
flu ningur þeirra félaga á þess
um tveim lögum er hinn vand-
aðasti.
Plötuumslagiö er tvfmælaiaust
eitt hið vandaðasta af þessari
stærö, sem gefið hefur verið út
hér á landi.
Hljóðritun plötunnar fór fram
í Rfkisútvarpinu undir stjóm
Péturs Steingrímssonar og er
vel við unandi.
Póló og Bjarki
Tvö lög
Útg.: Tónaútgáfan
Þetta er fjórða og síðasta plat
an með Akureyrarhljómsveit-
innj Póló, en hún lauk ferli sín-
um sí. haust
Bjarki Tryggvason hefur séð
um sönginn á 3 þessara hljóm-
platna, en Erla Stefánsdóttir
söng inn á eina þeirra.
Þegar þessi plata er borin sam
an við fyrstu plötu Póló og
Bjarka, kemur í ljós, að Bjarki
Tryggvason hefur tekið stórstíg
um framförum síðan hann söng
um „Glókoll" og „Lása skó“,
þannig að í heild er söngur
hans á þessari plötu mjög þokka
legur. Að öðru leyti er plata
þessi bein endurtekning á því
sem Póló hafði fram að færa
fyrir þrem árum síðan, sérstak-
lega er það áberandi f lagi
Birgis Marinóssonar „1 hjóna-
sæng“ . . .
Textinn er einnig 'eftir Birgi
en ekki flokkast hann með þeim
beztu, sem samdir hafa verið
um þetta efni.
„Ég man“, þetta margra ára-
tuga gamla dægurlag stendur
enn í dag vel fyrir sínu falleg
melodía sem margir heimsþekkt
ir söngvarar hafa glímt við.
Textinn er eftir Ólaf Gauk og
einn sá allra bezti sem hljóm-
að hefur á hljómplötu undir
hans nafni, fáorðaður en hnit-
miðaður texti, blessunarlega
laus við allt, sem ég vil nefna
misnotkun lýsingarorða.
Upphaflega heyrði ég þennan
texta sunginn veturinn 1966, en
það var í skemmtiþætti, sem
Svavar Gests stiórnaði í útvarps
sal. og þá var hann einnig flutt
ur við þetta sama lag, sem
heitir „My pray“ á frummál-
inu. en f þetta sinn var það
sungið af Óðni Valdimarssyni.
Þetta fallega lag verðskuldar
vissulega fjölbreyttari hljóm-
sveitarflutning, en hér er til
staðar. Hefði ekki verið nær að
gefa hinu grófa tilleggi saxó-
fónsins frí, en léggja þeim mun
meiri áherzlu á flautu og orgel-
leik.
Þó svo að þessi hljómplata
sé nokkuð á eftir tímanum, þá
er þetta án efa það bezta, sem
komið hefur á markaðinn frá
Póló og Bjarka, þar er söngur
Bjarka Tryggvasonar hvað
bvnsstur á metunum.
— segir Jónas Jónsson, fyrrverandi s'óngvari
hljómsveitarinnar
Á sunnudaginn skemmti
Náttúra gestum Glaumbæjar.
Þeir, sem komu snemma þetta
kvöld, hafa vafalaust verið undr
andi að sjá ekki Björgvin, gítar-
leikara hljómsveitarinnar, á
meðal félaga sinna uppi á hljóm
sveitarpallinum. f hans stað var
kominn fvrrum meðlimur
DÁTA, Rúnar Gunnarsson, en
lausnin á þessum tilfæringum
var nærtækari en marga við-
stadda hefur grunað.
Rúnar langaði einfaldlega að
„grípa í“ gítarinn hjá Björgvin.
Á meðan sat hinn rétti gftar-
isti Náttúru úti í homi og lét
fara vel um sig.
Það var sérstaklega ánægju-
legt að hlýða á Náttúru þetta
kvöld, en sérstaka athygli vöktu
hjá mér þau lög, þar sem Sigurð
ur Rúnar brá fyrir sig fiðlunni.
Hins vegar var ,,balansinn“
ekki nægilega góöur er „fiðlar-
inn“ greip í orgelið. Þótt Pétur
hafi frekar takmarkað raddsvið,
er auðheyrilegt að hann er í
stöðugri framför, enda innan
um góða hljómlistarmenn þar
sem Náttúra er.
Það er ekk; ofsögum sagt, að
Sigurður Rúnar sé fjölhæfur
hljómlistarmaður, og hann und-
irstrikaði það á mjög skemmti-
legan hátt þetta kvöld, er hann
tók sóló „á hausinn á sér“ f
orðsins fyllstu merkingu. Sjón-
varpsá'horfendur urðu vitni að
slíkum höfuðbarningi hjá pilt-
inum í síðasta þætti af „Góðu
tómi“, en satt að segja var það
atriði hálflítilfjörlegt miðað við
þetta „show“ í Glaumbæ, enda
vakti það mikla athygli og hon-
um var óspart klappað lof í
lófa, Meðal þeirra er hlustaði á
Náttúru þetta kvöld, var fyrr-
verandi söngvari hijómsveitar-
innar, Jónas Jónsson.
„Þeir hafa aldrei verið betri“,
svaraði hann er ég spurði um
álit hans á Náttúru. „Ég er mjög
hress yfir þeirrj músík, sem þeir
flytja, og ekki sízt hvernig þeir
flytja hana. Sigurður Rúnar nýt-
ist virkilega vel, en hann er
ekki ennþá búinn að sýna alla
getu sfna.
Pétur er f mótun sem söngv-
ari, það hefur auðheyrilega haft
góð áhrif á hann aö sleppa bass-
anum, en um leið skapar það —
honum visst vandamál. Pétur
hefur tekið miklum framförum
síðan ég heyrði fyrst í honum *
með Pops, sú breyting, sem hef-
ur oröið hjá honum sfðan hann
byrjaði að syngja með Náttúru,
lofar góðu.“
Náttúra virðist ætla að hrista heldur betur af sér allar