Tíminn - 12.02.1966, Síða 3

LAUGARDAGUR 12. febrúar 1966
Theódór Halldórsson og Björn Magnússon í hlutverkum sínum,
Leikfélag Kópavogs:
10 litlir negrastrákar
eftir Agöthu Christie - þýðandi: Hildur Kalman - leikstjóri: Klemens lónsson.
Leikfélag Kópavogs frumsýndi
10 litla negrastráka eftir Agöthu
Ohristie nú fyrir skömmu. Agatha
Christie er vafalaust frægasti höf-
undur sakamálasagna sem nú er
uppi, svo sem á er minnt í leik-
skrá, en leikritið 10 litlir negra-
strákar er samið eftir samnefndri
metsölubók eins og þar er fram
tekið. Bókina hef ég ekki lesið
og get því ekki dæmt um hvernig
Agöthu hefur tekizt að kokka leik
ritið miðað við frumsmíðina sjálfa.
Venjulegast er einhver bókarkeim-
ur að leikritum og kvikmyndum
sem þannig eru til orðnar, en kvik-
mynd eftir sögunni hefur nú verið
gerð. Þessi bókarkeimur leik-
verka kemur áhorfandanum stund
um fyrir sjónir sem hreinn og
beinn klaufaskapur, frekast ef
hann hefur ekki lesið þá bók sem
verkið er samið eftir. Það heitir
kannski að taka munninn fullan
að saka Agöthu Christie um klaufa
skap. Þó fæ ég ekki betur séð en
þeir vankantar sem hér eru á
fyrsta þætti séu af slíku tagi. Leik
urinn gerist í sumarhóteli á eyju
nokkurri en dularfull persóna hef-
ur boðið þangað gestum. Gestakom
an er uppistaða fyrsta þáttar. gest
irnir tínast inn, kynna sig: Þáttur
inn er því að mestu kynning á
persónum leiksins, og sú kynning
er bæði langdregin og þung í vöf-
um. Agöthu Christie hefur vafa-
laust tekizt betur að koma þessu
fyrir í sögunni, en leikararnir
áttu erfitt uppdráttar í fyrstu, og
er það vart láandi.
Burtséð frá fyrsta þætti er verk
ið mjög leikrænt og gætt sívaxandi
spennu. Negrastrákarnir (persón-
urnar) týna tölunni einn af öðrum
samkvæmt vísunum sem letraðar
eru og festar á vegg í hótelinu.
Spurningin um morðingjann gerist
stöðugt áleitnari, en Agatha lætur
ekkert uppi fyrr en í leikslok. Og
vitaskuld kemur hún a óvart. Gest
irnir gruna hver annan, hvern
sem er á lífi, og skáldkonunni
tekst fyllilega að koma i veg fyrir
að áhorfandinn fái ráðið gátuna
áður en henni bóknast
Leikurinn varð þegar fram í
sótti furðanlega jafn, og ber það
leikstjóranum, Klemens Jónssyni.
gott vitni. Má segja að ekki karmi
í Ijós tilfinnanlegur viðvanings-
bragur á neinum eftir lok fyrsta
þáttar. Auður Jónsdóttir skóp hér
eftirminnilega persónu. forstokk-
aða piparkerlingu sem Agatha
Christie hefur að sínu leyti nostr
að við, en Auður er fjölhæf leik
MINNING
Einar Sigfússon
Staðartungu
Hinn 4. þ. m. lézt að heimili
sínu, Staðartungu í Hörgárdal, Ein
ar Sigfússon bóndi og fyrrv. kenn-
ari, 57 ára að aldri. Má með sanni
segja, að snöggt haf< orðið um
Hann, því að ekki hafði hann áður
kennt sér meins, svo vitað væri.
Andlát hans kom því mjög á óvart,
enda harmdauði vandamönnum og
vinum. Útför hans verður gerð f
dag frá sóknarkirkju hans að
Ytri-Bægisá.
Einar Ingvar Sigfússon, en svo
hét hann fullu nafni, var fæddur
að Ási í Fellum á Fljótsdalshéraði
24. sept. 1908. Voru foreldrar hans
hjónin Sigfús Einarssen og Val-
gerður Jónsdóttir Var Einar af
kunnum austfirzkum ættum, þó að
það verði ekki rakið nánar hér.
Einar fæddist ekki með silfur-
ukeið i munninum, var hvorki bor
inn til auðs né valda. en átti bví
láni að fagna að vera gefnar góð-
ar og farsælar gáfur og alasr upp
í menningarhéraði. Hann stund-
aði nám tvo vetur í Alþýðuskólan
um á Eiðum, þegar hann var um
tvítugt. en hafði áður unnið að
sveitastörfum og var við þau bund
inn að meira eða minna levti alla
ævi. Annað aðalævistarf hans var
kennsla. Frá 1933—1944 var hann
nær óslitið kennari I Fljótsdals-
hreppi og stundaði einnig bú-
skap, en árið 1944 gerðist nann
bóndi á föðurleifð konu sinnar
Staðartungu i Hörgárdal Bfó hann
þar síðan til dauðadags. eða nær
fellt 22 ár Jafnframt var hann
kennari í Skriðuhreppi á árunum
1946—1963. þegar sú brevting varð
á skólafyrirkomulagi þar um slóð
ir, að þrír grannhreppar sameinuð
ust um heimavistarskóla að Lauga
landi á Þelamörk Eftir bað gaf
hann sig einvörðungu við búskap
Eftir að Einar fluttist i Hörg-
árdal lét hann félagsmál allmikið
til sín taka. Sá á, að hinn snarlegi
Héraðsmaður var mörgum hæfileik
um búinn og komst fljótlegn í
röð fremstu manna i sveit sinni,
sat m. a. í hreppsneínd um .sinn
og var kosinn formaður búnaðarfé
lagsins þegar annað ár'ð, sem hann
bjó i Staðartungu í allmörp ár
var hann i skólanefnd og
sat í fræðsluráði Eviarijarðarsýslu
frá 1948 til dauðadags Einnig átti
hann sæti í nýbýlanefnd sýslunnar
frá 1946 Mörg undanfarin ar var
hann formaður Framsóknartf lag'
Skriðuhrepps og formaður i Iram
Framhald á bls. 12
kona, fær um að túlka ymsar
kvengerðir. Það Hefur sýnt sig á
undanförnum árum Má ségia —
að öðrum ólöstuðum — að hún
bæri af. Theódór Halldórsson fór
haglega og skemmtilega með hlut
verk lögreglumanns sem siglir und
ir fölsku flaggi. og athygiisvert
hvb honum tókst að leiða að sér
grun, en spenna ieiksins byggist
á því að allir séu grunaðir Helga
Harðardóttir lék unga stúlku —
einkaritara — með látleysi og
talsverðu öryggi, og B.iörn Magnús
son átti góða spretti sem íauga-
veiklaður taugalæknir Sigurður
Grétar Guðmundsson lek ævintýra
manninn og sýndi viðfeldinn létt-
leika, en Magnús B Kristinsson
hæfilegan þunga og myndugleik í
hlutverki dómarans Leikur hans
var „þéttur“. og ‘ honum tals-
verð stígandi. Leifur ívarssor fór
mynduglega með hlutverk pións,
og segja má að íann hafi gcrt
meira að því að skerpa hlutverk
sitt en flest hinna, þó ekki svo
að um tiltakanlegt misræmi væri
að ræða. Guðmundur Gíslason fór
snoturlega með hlutverk gamals
hershöfðingja.
Guðrún Þór, Pétur Sveinsson og
Árni Kárason komu fram ' minni
háttar hlutverkum
Vandkvæði leikaranna i tyrsta
þætti stafa sem fyrr segir — að
mínu viti — einkum af klasturs
legu byggingarlagi þes hluta verks
ins, og er því full ástæða til að
lofa frammistöðu þeirra i heild.
með það i huga að þeir eru áhuga
menn á leikfjölunum
Hildur Kalman þýddi 10 litla
negrastráka. Um nákvæmni get ég
ekki dæmt, en málið er vel fallið
til leiks.
Leikmyndin er verk Gunnars
Bjarnasonar, vel úr garði gerð.
— Lýsing brást hvergi.
Leikfólkinu var vel fagnað þeg
ar allt var urr götui gert og
morðinginn kominn dagsljósið
Um leið hófst blómasýning á
sviðinu. on blómvendir og körfur
hafa verið ful) ábúðarmiklar á
sýningum Leik+élags Kópavogs.
Ekki vil ég bera á móti þvj að leik
arar í kaupstaðnum hafi til blóma
unnið. en titlir vendii sem gott
pr að halda á nægja hverju leik
húsi.
Baldur Óskarsson.
3

Meinvættu* inn
í hinni löngu varnarræð-.i .16
hanns Hafsfein iðnaðarmála-
ráðherra á fi'ndi iðnrekendn á
döguniim saffði hann meítal ann
ars nndir lok
„Ég held að það sé alveg
| rétt hjá formanni samtakp vkk-
ar. og það ckiilum við viður-
kenna. að það laogerfiðasn fvr
ir íslenzkan iðnað i dag, p\ (týr.
tíðin ' landinu. það er verðþólg
an. Þjð eetið ásakað ríkissfjórn
ina fvrir það að hún hafi ekki
ráðíð iji vevRhólguna Það
| rétt. En hvaða ríkisstjórn hér
jr á landi hefur ráðið vjð "erð-
V bólguna? Og hvað hafa þeir
' gert til þess að rtraga úr verð
bólgnnni hér á landi sem mest
hafa á«akað okkur fyrir bana.
hana? Það var svo komið. að
allt var að springa hér í þessu
bióðfélagi 1963. þegar almenn
laun um land allf hækkuðn um
30 til 40%. Og mér er nær
að halda. aá hað séu fáar þjóð
ir. sem hefðu staðisr það. Enda
var um áramót.in ‘63 og ‘64 tal
að um, að nú væri gengið fall
ið aftur. En hvað gerðist0 Það
var gert júnísamkomulag. sem
kunnugi er 4.juní 1964, fyrir t»’
stuðlan ríkisstjórnar ' sam-
vinnu við atvinnurekendur og
launþega og þá komu menn
sér saman um, að gcra vopna
blé í bili a. m. k. En það er
þessi sífellda verðholga. vax-
andi tilkostnaður sem alveg
réttilega er ’angsamleca mesti
bölvaldnr og meinvæt.t.ur iðnað
arins eins og annars atvinnu-
rekstrar í landinu * dag.“
Ein játninciin enn
Þetta er ein iátnlngin enn
úr ráðherrastóli um það. að
„viðreisnar“-stjórninni hafi
ekki tekizt að framfylgja því
meginstefnumarki sínu og allra
ríkisstiórna að ráða við verð
bólguna. sem nú sé „mesti böl
valdur og meinvættur‘' alls at-
vinnurekstrar ‘ tandinu. Hann
lýsir skrímslinu ófagurlega, eða
litln fegur en forðum daga, þeg
ar Mbl. staglaðist a því dag eft
ir dag með stóryrðum og ferleg
j um skrípateikningum. að
vinstri stjórnin hefði sleppt
„verðbólguófreskjunni“ lausri
á almenning. fóhann segir að
allt hafi verið að „springa“
1963. en samt hélt stjórnin stól
um. Sú „verðbólguófreskja"
sem nú herjar landsfolkið er
þó þrisvar sinnum stærri og
grimmari en sú. sem var á
ferli 1958. Samf taldi vinstri
stjúrnin sér skylt. eins oc við-
tekin Ivðræðisregla býður að
segja af sér þégar hún kom
ekki fram vfirivstri stefnu sinni
f dvrtíðarmálum.
Alv#»q sDrongjuheld
Núverandi rfkisstjórn situr
hins vegar og heldur sér fast
við stóla, hversu sem verðbólgu
ófreskjan hamast og nfðir þjóð
ina og atvinnuvegi hennar. Ráð
herrarnir vita að vísu og finna,
að stjórnin hefði átt að segja
af sér fyrir löngu, ef hún kynni
lýðræðislega mannasiði. og
ieyfa öðrum að takast á við
vandann. og bess vegna ern ráð
herrar stundum — Hns osr
Gylfi um daginn — að reyna
að réttlæta méð tölum og dæm-
um þrásetu hennar en það
tekst ekki böngulega fremur
JFramhald á bl. 14.