Vísir - 09.11.1974, Page 7

Vísir. Laugardagur 9. nóvember 1974.
7
cTVlenningarmál
★ ★ ★ Háskólabíó: Hin ríkjandi stétt (The Ruling Class)
★ ★ Stjörnubíó: Undirheimar New York (Shamus)
Nó eiga þeir að vera í óreglunni
Stjörnubíó: Undirheimar New
York (Shamus)
Leikstjóri: Buzz Kulik.
Leikendur: Burt Reynolds,
Dyan Cannon o. fl.
Nú eiga þær at vera
hreinasta hryggðar-
mynd, löggurnar. Það
er formúla dagsins.
Skrifaðu kvikmynda-
handrit samkvæmt
þessari formúlu
áttunda áratugarins,
náðu i Burt Reynolds
leikara áttunda ára-
tugarins og útkoman
verður nákvæmlega
það, sem þú ætlaðir
þér, dálagleg söluvara.
Vi6 þekkjum lögreglumyndir
fimmta áratugarins, sem sýnd-
ar eru I sjónvarpinu. Sætur
náungi meö hatt og bindi flækist
I dularfulla morðgátu, kynnist
dóttur eða systureinhvers leysir
gátuna með hennar hjálp, vondi
maðurinn i steininn og löggan
kyssir stúlkuna sina undir lokin.
Þegar við opnum sjónvörpin
eftir 20 ár munum við sjá mynd
eins og Shamus, löggumynd
áttunda áratugarins. Grindin er
sú sama og 1945. Nú kyssist
fólkið bara i láréttri stöðu en
ekki lóðréttri og þrir pelar af
blóði eru ómissandi.
I þessari mynd eru það
ameriskir atvinnumenn, sem
hrista mjög svo þokkalega
dægradvöl fram úr ermunum. A
frummálinu nefnist myndin
Shamus, sem á götumállýzku
þýðir einkaspæjari.
Burt Reynolds leikur
spæjarann MacCoy, vel út lit-
andi lögreglumann, sem hefur
lftið fyrir stafni. Þessa
lögguræflatizku má rekja beint
til myndarinnar French
Connection, enda hafa nokkur
atriði i þessari mynd verið tekin
að láni þaðan.
Sjáið til dæmis upphafið, er
hryggðarmyndin MacCoy er að
komast fram úr einn morgun-
inn, illa haldinn af trésmiðum,
sem eru að halda aðalfund I
hausnum á honum.
Nú eru þykkbólstruð hring-
ekjurúm i glæsilegum húsa-
kynnum ekki lengur i tizku,
löggurnar i dag lúlla á uppbún-
um billjardborðum.
Reynolds fer mjög vel með
hlutverkið sem hann á að leika.
Ég held raunar að hann sé bara
svona i raun og veru.
Það er varla að almenningur
beri kennsl á hann svona al-
kiæddan. Hann hefur hlotið mun
meiri frægð nakinn en i fötum,
enda felur þessi fyrrverandi
járnsmiður úr Gunsmoke og
siglingakappi úr Deliverance
ekkert af kynsprengjuútliti
sinu.
Undir lokin skilst hann svo við
stúlkuna sina (Það er einn
liðurinn i formúlunni, að nú
verði allt að enda öfugt við það,
Kvikmyndahúsin
í dag:
★ ★ ★ ★ Nýja Bíó: The French Connection
★ ★ ★ Hóskólabíó: Hin ríkjandi stétt
★ ★ Stjörnubíó: Undirheimar New York
Eftir að búið er að fá jarlinn ofan af guðadellunni tekur ekki
betra við. Peter O’Toole sem jarlinn og Aiistair Sim sem biskup-
inn.
Burt Reynold er ekki f vandræðum með að snara kvenpeninginn.
Það er hún Dyan Cannon, sem hlær þarna svo skemmtilega með
honum.
Hver er snarvitlaus?
sem tiðkaðist ’45).Stúlkan er
Dyan Cannon, ágætis
manneskja, sem hlær svo
skemmtilega. Þetta er lika
ágætis mynd, hlægileg á köfl-
um, blóðug á köflum, alveg eins
og almenningur vill hafa
myndirnar nú til dags.
skýtur viða upp f myndinni, sem
hjálpa til við að gera leikritið að
kvikmvnd. Þar má nefna atriði,
sem sýna hvernig Jack stigur
inn i sinn eigin heim og loka-
atriði i Lávarðadeildinni, þótt
lengdin spilli þvi að visu mjög.
Einna skemmtilegastur er
leikur Arthur Lowe i hlutverki
þjónsins Tucker, sem hlýtur
hlut arfsins eftir gamla jarlinn.
Peter O’Toole hverfur sjaldan
af tjaldinu allan sýningartim-
ann og er mjög skemmtilegur
sem bæði guð almáttugur og
Jack the Ripper.
Jack, f jórtándi jarlinn af Gcmey, telur sig vera kvæntan sjálfri „Kamelfufrúnni”.
Háskólabfó: Hin rikjandi stétt.
(The Ruling Ciass)
Leikstjóri: Peter Mcdak.
Leikendur: Peter O’Toole,
Carolyn Seymour, Arthur Lowe,
Corai Browne o.fl.
Hver er vitskertur og
hver heilbrigður? Sú
spurning er einmitt
efni þessarar myndar.
Er það ekki tiðarand-
inn og umhverfi, sem
sker úr þvi hverju
sinni, hver er truflaður
og hver ekki?
Aðalsmaðurinn Jack, sem
telur sig guð kærleikans, fær
auðvitað samstundis vottað, að
hann sé snarvitlaus. Að hann
væri guð uppgötvaði hann,
þegar hann bað til hans og
komst að þeirri niðurstöðu, að
hann væri einungis að tala við
sjálfan sig.
Þegar hann aftur á móti fær
þá flugu, að hann sé enginn
annar en kviðristarinn mikli,
Jack the Ripper, fær hann
viðurkenningu sem alheill og
meira að segja sæti f lávarða-
deildinni.
Faðir Jacks var þrettándi
jarlinn af Gurney. Enginn hafði
neitt út á það að setja, þótt hann
væri sérvitur og hefði það fyrir
sitt uppáhaldstómstundagaman
að klæða sig i fáranleg föt og
hengja sig upp i fagurlega ofna
snöru. Þetta hættulega
tómstundagaman leiðir hann að
lokum i dauðann.
Þá eru hans nánustu auðvitað
strax með alls kyns afsakanir
vegna háttalags jarlsins.
Hins vegar er hvergi minnzt á
eðlilegustu skýringuna,
einfaldlega þá, að karlinn sé
alveg snarvitlaus.
Þegar sonur hans tekur við, er
aftur á móti enginn I vafa um að
hann sé skritinn, þar sem hann
gengur um og boðar mönnum
kærleika.
Aðstandendum hans til mikils
léttis hittir hann fyrir annan enn
skritnari náunga, sem einnig
telur sig guð. Við þetta vikur
kærleiksdellan burt og þess i
stað sezt djöfullinn að. Það er
ekkert við djöflinum amazt,
allir eru meira og minna haldnir
honum.
Spurningin um heilbrigði eða
bilun á að notast sem háð um
brezka aðalinn. Háðið er þó alls
ekki rikjandi I myndinni, til þess
er hún of óheilsteypt. Auk þess
eru islenzkir áhorfendir fæstir
nógu vel að sér i siðavenjum
brezkrar yfirstéttar til að geta
þó notið til fullnustu þess háðs,
sem fram kemur i myndinni.
Það er öllu frekar að verið sé
að gera at I kvikmyndum, sem
gerðar hafa verið um glans-
lifnað stéttarinnar. Þar má bæði
nefna dansatriðin, söngva-
atriðin og brúðkaupskossinn.
Myndin er löng og það sem
verra er, langdregin. Hún hefði
á allan hátt orðið mun skarpari
ef þéttar hefði verið skorið.
Kvikmyndahandritið er gert
eftir samnefndu leikriti Peter
Barns og leikstjóri er Peter
Medak.
Skemmtilegum hugmyndum