Vísir - 10.07.1975, Side 2

2
risusm--
Eigum viö að vera meira á varð-
bergi gagnvart útlendingum?
Guömunda Petersen, húsmóðir:
— Eg er ekki minnstu vitund
hrædd við ásókn útlendinga hing-
að. Við eigum bara að passa okk-
ur og tslendingar eiga sjálfir að
vera fyrirmyndin, bæði hvað
snertir umgengni við náungann
og landið.
Karl S. Karlsson, sjómaður: —
Nei, það held ég nú ekki, enda
þótt við vitum i rauninni ákaflega
litið um það hvað þeir eru að gera
meðan þeir dveljast á íslandi.
Umgengni þeirra er og sizt verri
en okkar sjálfra.
Kolbrún Gisladóttir, afgreiöslu-
stúlka: — Já, mér finnst nauðsyn-
legt að við fylgjumst betur með
þeim en gert er. Ég hef sjálf ekki
séð annað en þeir gangi vel um og
séu almennilegir, en það skaðar
ekki aö vera varkár.
Helgi Glslason, bilstjóri: — Nei,
það held ég ekki. Hins vegar eig-
um við að gæta þess að engin
spjöll verði á landinu af þeirra
völdum. Reyndar mættu nú ts-
lendingar sjálfir passa sig i þeim
efnum.
Kristinn Kristvarðsson, kaup-
maður:— Nei, þetta er yfirleitt
gott fólk sem kemur hingað. Við
eigum einmitt að rétta þeim frek-
ari hjálparhönd en gert er. Að
minu viti ganga þeir betur um
landið en tslendingar sjálfir.
Ásdis Kristinsdóttir, hUsmóðir: —
Ég hef ekkert á móti þvi að ferða-
mönnum hingað f jölgi og hef eng-
ar áhyggjur af umgengni þeirra.
Visir. Fimmtudagur 10. júii 1975.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Ellilífeyrisþegar þurfa
alltaf að bíða eftir hœkkun
H.J. hringdi:
„Það er einkennilegt af yfir-
völdum að láta ellilifeyrisþega
alltaf biða 2—3 mánuði eftir
uppbótum á ellistyrkjum eftir
að allir aðrir launþegar eru
búnir að fá sitt,
Þetta er þó fólkið, sem minnst
hefur, og það þarf að vita
hvemig það stendur rétt eins og
aðrir. Móðir min ætlar t.d. að
fara að láta dytta að húsinu sinu
svona eins og gengur. Sumarið
er stutt og hún ætlaði m.a. að
láta mála gluggana. Það má
kannski segja að ekki muni
mikið um þessar fáu krónur i
viðbót, sem hún kemur til með
að fá, en hún hefði þurft að fá
þær strax rétt eins og hinir. Eða
eru það kannski einhverjir, sem
vilja biða með að fá greidd sin
réttmætu laun?
Svo er annað. Það er ekki
nema fyrir hraust fólk að fara i
Tryggingastofnunina á fyrsta
degi, sem ellilaunin eru greidd
út. Sizt er það fyrir gamal-
menni. Maður má þakka fyrir
að vera ekki troðinn undir. Ef
einhverjum dettur i hug að
spyrja af hverju endilega sé þá
farið á fyrsta degi, er svarið
það, að það er þörf fyrir pening-
ana. Það er heldur ekki nógu
gott að treysta á giróþjónustuna
i þessu tilfelli.
Gjaldeyrír afhentur
þrem dögum fyrír
brottför ...
— nema hitt sé á einhvern elskulegan
Ein, sem er að fara til Kanada,
hringdi:
„Það er eitt, sem mig langar
að vita i sambandi við bankana,
og það er hvernig stendur á þvi
að laugardagur er talinn virkur
dagur, þótt mörg ár séu siðan
allir bankar eru lokaðir á þeim
herrans degi. Eru þetta einhver
lög og hvaða tilgangi þjóna þau?
Ég spyr út af þvi að ég fæ
yfirfærðan gjaldeyri til
Kanadaferðarinnar, eins og lög
gera ráð fyrir. Þess vegna fór
ég i Útvegsbankann og sýndi til-
heyrandi pappira upp á það, að
ég væri á förum til Kanada. Allt
var I lagi og svo spurði ég hve-
nær ég mætti ná i gjaldeyri
minn. Þrem dögum fyrir brott-
för var svarið. Jæja, ég sætti
mig við þetta þó að þetta kæmi
sér illa. En á leið minni upp
Laugaveginn hitti ég kunningja
minn, sem lika var að sækja um
gjaldeyri til vesturfarar. Hann
sagðist hafa hitt elskulega
stúlku i Landsbankanum, sem
hefði sagt sér að hann gæti sótt
sinn gjaldeyri 5—6 dögum fyrir
brottför. Ég vil taka það fram
að það eru ferðatékkar sem
maður fær.
Nú, þar sem það kom sér bet-
ur fyrir mig að fá gjaldeyrinn á
föstudegi frekar en á mánudegi
(flugvél min fer á miðvikudegi)
þá hringdi ég i Útvegsbankann,
þar sem mér var kurteislega
sagt að reglan væri 3 dagar og
laugardagur teldist virkur dag-
ur. Hins vegar gæti ég reynt að
koma niður eftir á föstudag, það
færi eftir þvi hvern ég hitti hvort
ég fengi afhentan gjaldeyrinn
(?).
Það hlýtur að verða mikil ör-
tröð i bönkunum þessa þrjá
daga fyrir brottför, þegar 1200
manns, sem ætla utan, koma og
ná i gjaldeyrinn. Nema auðvitað
að þeir fari fyrr og hitti á ein-
hverja elskulega.”
„GEFiÐ MERKI, VIÐ
SKULUM VÍKJA"
7877-8083 skrifar:
„Ihverri bifreið er fyrir hendi
stefnuljósaútbúnaður, sem nota
á til þess að gefa til kynna til
hvorrar handar maður ætlar að
beygja á ökutækinu. Þessi út-
búnaður verður að vera ,,i
lagi”, þvi annars fæst bifreiðin
( ökutækið) ekki skoðað af
bifreiðaeftirliti rikisins.
Allt of oft verður maður var
við að ökumenn nota þessi ljós-
merki alls ekki.eðaþá það seint,
að sá, sem á eftir ekur, fær ekki
að vita um stefnubreytingu hins
fyrr en hann beygir og setur þá
stefnuljósið á um leiö.
Að sjálfsögðu eru þessi
stefnuljós ætluð til þess að gefa
til kynna hvað ætlunin er að
gera, en ekki til þess að sýna
hvað verið er að gera.
Sem sagt: „QUO VADÍS”
/ hvert ætlarðu?
Einstaka bifreiðastjórar eru
það hugulsamir að gefa stefnu-
ljóstimanlega um þaðsem þeir
hafa ihyggju að gera, og er það
til mikilla þæginda i umferð-
inni. Eftir þvi sem hraðar er ek-
ið þarf að sýna þetta fyrr en
þegar hægar er ekið.
Islenzkir bifreiðastjórar, sem
ekið hafa erlendis, komast strax
I kynni við umferðarmenningu
þá, sem þar er rikjandi* og
lipurð þá sem ökumenn sýna
hvorir öðrum i umferðinni. t
stórborgum og nágrenni þeirra
er alls ekki hægt að komast
áfram, nema fullt tillit sé tekið
til annarra ökumanna i umferð-
inni.
Þetta vill þvi miður oft vanta
hér heima, þvi þótt Islendingar
séu yfirleitt góðir ökumenn og
öruggir, þá skortir marga nauð-
synlega tilhliðrunarsemi og um
leið umferðarmenningu.
Úr þvi farið er að tala um bif-
reiðaakstur á annað borð, get ég
ekki stillt mig um að minnast á,
hve illa bifreiðum er oft lagt við
stööumæla og gangstéttir.
Það væri ekki svo vitlaust að
fella inn i ökuprófið að prófþegi
sýndi leikni sina i þvi að leggja
bifreið við gangstétt (milli
bifr.). Þetta er æft með öku-
kennurum viða erlendis og er
einn liður prófsins.
Og svo að lokum þetta: Hafa
malarflutningabilarnir, sem
aka eftir Vesturlandsvegi, ein-
hver sérréttindi að mega aka á
yfir 100 km hraða, og hvenær
ætla OLÍUBÍLARNIR að hætta
þessum kappakstri við KÚNN-
ANA og að ata þá AUR OG
SKIT?
í Bandarikjunum er stundum
málað aftan á oliubilana: Gefið
merki, við skulum vikja.
Mér datt þetta (svona) i hug.”