Lesbók Morgunblaðsins - 25.04.1926, Blaðsíða 5
25. apríl ’2tí.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
6
— Einmana sál hans sárt og þungan grætur.
Sekum og dæmdum, öllum mönnum fjær,
verða ’onum langar vetrardimmar nætur.
Vakir hann æ, og kvelst — en Glámur hlær.
Sárt er að vera sviftur návist manna.
Sárt er .að vera dræpur hverri geit.
Þungt er, að ólíf álög skuli banna
einveruhvíld í flóttamannsins reit.
Sárt er að vera hraustust hetja í landi
— hugstola verða þó, ef skyggir fold. *
Sárt er að vera speki- og spámanns-andi
— spyrja þó eins og barn um dáið hold.
— Spyrnir hann við og sprettur hart á fætur,
sprengir hann af sjer þetta hræðslu-dá.
Saxinu bregður, sveiflað vopni lætur,
seilist til Gláms — en hittir kalin strá.
Skelfingin sama þessa nótt og næstu:
nístandi hræðsla — þó við ekki neitt.
Afburðamenni griðalausu, glæstu
gerist í skapi bæði kalt og heitt.
Legst hann á ný — og lætur hugann reika.
Lifir upp afreksverk sín forn og ný.
Minningabjarmann föla lætur leika
leið sína á, og merla harmaský.
Aleinn ’ann hafði í hauginn mikla runnið.
hyrinn, á sundi, yfir brimin flutt,
bjarndýrið sigrað, berserkina unnið,
berskjalda mörgum óvin helveg rutt.
Garpurinn þráir vist með vöskum sveinum,
vígdjarfar ferðir, kunnar Öllum lýð.
Verður þó sífelt einn að liggja í leynum,
læðast um nætur, stéla ár og síð.
Draumana fögru, um dáð og gæfu og frelsi,
drepur hin langa, þunga sektarnótt.
Álagagrimdin hneppir hann í helsi.
— Hvert skal nú björgin, hjálpin, lausnin sótt?
Dregur nú nóttin að sjer vængi víða,
varpast á ljórann morgunskíma grá.
Grettir hann þakkar — þreyttur af að bíða
þess, að hann fengi bjarma af degi að sjá.
Ljósið er alt hans líf á sektarárum.
Ljósið eitt fær á hræðslu unnið bug.
Dagrenning föla blessar sál í sárum.
Seitlar nú gleði um flóttamannsins hug.
KEPPINAUTAR
AMUNDSENS.
Tveir eru keppinautar Amund-
sens, sem mest kveður að, þeir
Wilkins og Byrd.
Wilkins hefir tvær flugvjelar.
Hann ætlar að leggja upp frá
Barrow-höfða í Alaska Hann
gerir ráð fyrir, að hann muni
finna land á leið sinni norður af
Ameríku Ætlar hann fyrst að
fljúga annari vjelinni í landaleit
norðureftir. Er hann hefir fund-
ið land, aitiar hann að snúa við
til Alaska. Fljúga siðan báðum
flugvjelunum norður i hið ný-
fundna land, (sern engiun veit
ennþá hvoit er til) og leggja upp
þaðan aftur, noiður yfir pól til
Svalbaiða. Finni hann hvergi
neina »þúfu« upp úr ísnum, til að
setjast á, ætlar hann að reyna
að fijúga í einum áfanga frá
A'aska til Svalbaiða ef bann þá
ekki iætur sjer nægja að sveima
um hið ókunna svæði norður af
Ameríku og skej ta ekki um pól-
inu i þetta sinn.
Et honum hlekkist á norður í
ísnum, hefir hann eigi nægilegar
vistir, til þess að komast leiðar
sinnar, til Alaska aftur, ætlar
hann sjer að geta lifað af veiði-
skap þar n>rðra, og komast á
þana hátt roeð tíð og tlma til
baka. — Þykir þetta áhættumikið
ekki síst þegar þess er gætt, að
Amundsen og þeir fjelagar hans
sáu eigi önnur kvikindi á sínu
ferðalagi norður í ísnum í fyrra,
en 1 sel og 2 fugla, og fóru þó
í flugvjel yfir 1600 km. langt
8væði.
Byrd ætlar að leggja upp á
einni Fokker flugvjel frá Peary-
landi, norðvestur af Svalbarða
Harin ætlar að hafa útbúning til
þess að geta flogið 3000 km
Ætlar norður á pól setjast þai
ef hann getur, og snúa síðan til
sama lands. Fínni hann ekki
lendingarstað þar nyrðra, þá ætl-
ast hann til að geta flogið i einu
fram og til baka, norður á pól
og til Peary- lands aftur.