Lesbók Morgunblaðsins - 25.07.1926, Blaðsíða 5
25. jólí ’26.
LESBÓK MOSGUNBLAÐSINS
b
Hátíðahðld á Helsingjaeyrfi.
Sunnudaginn 4. þ. m. var mikið um dýrðir á Helsingjaeyri. Þann dag va*r efnt til „mikillar
fyl!kingargöngu“ í borginni, og voru þar um 50 þús. áhorfenda. Leikarinn Johannes Poulsen
hafði sjeð um allan undirbúning og stjórnaði öllu saman. Fremstur fé*r riddari í litklæðum og
sveinar hans. Síðan komu erkibiskupar, kórdrengir með reykelsisker, nunnur og munka*r. Báru
sum Ikrossa, sumir báru líknesk hins heilaga Ólafs á burðarstóli. Svo komu riddarar og aðals-
f*rúr í fornum búningum, þvínæst sex jungfrúr, með slegið gullhár langt niður á bak. Svo komu
borgarar og borgarafrúr. — Hjer á myndinni sjest hluti af fylkingunni og eru jómfrúrna*r fremst,.
Noregnr og Danmörk.
Aiit Friðþjöfs Nansens um gerðardómsmölið.
Fyrir stuttu skrifaði Guðmund-
ur Hagalín hjer í „Lesbókina,“
grein um álit sumra Norðmanna
á gerðardómssamningi þeim, sem
Nc*regur og Danmörk hafa á milli
sín gert. Kom þar fram nokkuð
einhbða ^koðun þeirra Norð-
manna, sem ekkert vilja við
sanmingnum líta fyr en öll eldri
ágreiningsmál þjóðanna íwu til
lykta leidd.
Nú mjög nýlega hefir einhver
frægasti og mikilsviirtasti þeirra
Norðmanna, sem nú eru uppi,
skrifað um þetta mál í „Politik-
en“, nefnilega Friðþjófur Nan-
sen. Hefir hann haft það hlut,-
verk með höndum undanfarið,
að bera einskonar sættarorð milii
þjóða, og hafa þær sáttaumleit-
anir Ikomið fram í ýmsum mynd-
um. Og enn ber hann í þessari
grein friðarorð milli þjóðanna,
og bendi*r á, að gerðardómssamn-
ingurinn komi gömlum deilumál-
um Norðmanna og Dana, ekkert
við. Er grein hans þess verð að
koma orðrjett hjer í þýðingu,
ekki síst vegna þess, að búið var
að flytja hjew í „Lesbókinni“ áð-
ur sýnishorn af skoðunum og mál-
stað mótstöðumanna gerðardóms-
ins.
Nansen farast svo orð:
„Það er eitthvað ömurlegt við
það, að hafa Ufað langt líf og
talið sjálfum sjer trú um, að mað-
iiir væri þjóðrækinn, og vera svo
nú, á elliárum, ófær til þess að
dkilja hina sterku þjóðernis-,vakn-
ingu', sem sagt er að gangi nii
yfir allan Noreg. Maður situr að-
eins og horfúr með vaxandi undr-
nn á það, að mál, sem manni get-
ur ekki skilist, að sjeu mikilvæg,
vaxa og vaxa og breiðast eins
og ský yfir bláan himinn, uns
þau skyggja fyrir sjálfa sólina.
Loks hefir þessi þjóðernisvakn-
ing náð svo langt, að hún krefst,