Lesbók Morgunblaðsins

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Lesbók Morgunblaðsins - 20.02.1927, Qupperneq 7

Lesbók Morgunblaðsins - 20.02.1927, Qupperneq 7
LESBOK MOROUKBLAÐ^INS i i Ot) Smyglun í Noregi. Samkvæiut samíali, rr ..Tidens Tegn“ hefir átt við lögreglustjór ann í Tönsberg, þá hefir víusmvgl- unin til Noregs stórum aukist nú að untlanförnu. Seinustu mánuð- ina Jiefir lögreglan tekið meira af smygluðu áfengi heldur en hún tók alls seinustu tvö árin. L’að er al- nsent álitið, að þessi mikla sinygl- uiiaraukniiig stofi af því, að smygt- arnir vilji losna við spíritusbirgðir sínar áður eu bannið í Noregi geng- ur úr gildi. Fyrir skemstu urðu tollþjónarnir varir við ]>ýskt smyglunar.skip. „Kathe“ að nafni. Var það mjiig liraðskreytt og liafði lengi verið í smyglunarferðum, bteði til .Dan- merkur og Noreg's. Var nú sent beitiskij) til ]>ess að elta ]»að. Að lokum sáu smyglarnir sitt óvamna. lileyptu skipiuu inn á Sandefjord og þar í strand. en flýðu sjálfir inn í landið og var Jögrpglan að leita þeirra þegar síðast frjettist. Myndin lijer að framan er af „Iváthe“ þar seni hún liggur strönd tið í Sandefjord. Sigtiu, útilegumeim komu þaugað til að leita sjer náttstaðar, þegar þeim hefir verið úthýst í tuttugasta sinn- ið á fátekrahælinu. AUa leið frá Chareuton til Saiut Cloud, I)eggja vegna við hina gráðugu, miskunnarlausu Leþe, er laud öreig.i, friðlausra, allra þeirra, sem eiuskis liafa að vœnta framar. Engin von er ])eim létin eftir, sem þangað koma, freiunr en í Dunte’sku víti. parna er ríki þeirni, ósýnlegt við ljós dag~- ins, en voldugt og viðsjávvert í myrkr um næturiunar. „Ljósborgin“ ‘I’arís sefui1 við hlið- ina, sefur órótt, sefur við illan drauut, eiirs og liinn harðbrjósta okrari, sem vaknar loks í kvölum vítis, þegar iðrunin er um seinan. Og París mun ekki vakna fyr en um seinan. „Flue- tuat nec mergitur“ eru kjörorð hinii- ar ofstopafullu, glæsilegu Babýlonur vorra tíma, en hún „flýtur sofandi að feigðarósi." Eins og Troja og Mvt- eenc og hinar auðugu Atlandsborgir,' umn hún sökkva í skaut jarðar; því að skrifað stendur; þar skal ekki stunda steinn yfir steini, og livatgi það, sem enn hefir verið af manns- höndura gert, blýtur að lúta þeirri ámátku spá. En land hinna útskúfuðu er jafn- gamalt helvíti og ú enrtþá heila eilífð að lifa. par er afl bvltinganna, það- ími stafar böl þjóðfjelagsins, þar býr hin dökka undirbeimaþjóð, sem Wells Uefir spáð um. Hver veit uema allur heimurinn verði að síðustu ríki hinn- ar mjTku örvæntingar, liinnar sam- vfskulausu meðvitundar, eilífrar 'synd- ar og óslökkvaudi harms. Sá, sem reikar um Siguubakka að næturlagi, mun ekki komast hjá því að minnast margra þeirra ömurleg- ustu stöðva, sem hanu befir litið, hvort sein það væru heiðarnar ís- lensku í krapahríð, evðilegar strandh, þar sem skip hafa farist, fátækra- hverfi Lundúua eða jafnvel einhver kirkjugarður. Hbnum yrði það Ijóst. hversu margir þeir, sem ekki vita. hafa öfgakenda hugmynd um fegurð fljótsins og lwrgariimar. Honum yrði næsta óskiljanlagt, bvað borgarbúar sjálfir virðast \ita lítið um viður- stygðina alt í kringum sig og örbirgð- ina, sem skælir sig framan í þá utan úr myrkruuum. Parísarbúinn lieíir yndi ai' að dá.t að boiíjinnii Sínni í öfgákendum orð- } um og hauijia kostum liennar framan í útléndinginn. Hann telur sjálfum sjer trú um, að París sje fegursta borgin í heimi og alt sje þar best, loftslag, heilbrigði, velmegun og hvað eina. Ekki nóg með það. Houum er storkun í að boyra aðrar borgir lof- aðnr eða jafnvel teknnr fram vfir París í eihhverju tilliti. Fetti niaður fingur ut í orð hans, vilji maður sýni bonum tölur úr hagskýrslum og stað- reyndir til stuðnings skoðun siiiui, er honum öllum lokið, persónulegnr að- dróttanir og staðlausar ’ fullyrðing;|r skiftast á. Pegar þar er komíð málunuiu, er jafnan liyggilegast að slá botninn i samtalið, ef mnður vill rkki eiga í hættu að verða fvrir óþægilegiun bnyf ilyrðum eða anuari ókurteisi fyrir það, að skrifu ekki undir livert orð, sem hinn blóðkeiti Parísarbúi lætur fjúka uui útlönd og útlendinga. Jeg keti ekki þekt neina eiustaklinga jafn nautslogfl þráa. 'þegflr því er að skiftn, og það þólt þeir sjeu í eðli sínu hvorttveggja í senn, ljettúðugir gleðsknparmcnn og stefnubuisir odd- borgarar. P. Hviu frfmerkin dðnsku. Nýlega hefir danska póstsstjórniu látið gera ný frímerki, og gilda þuti frá 1. jan. 1027. pessi ' frímerki eru frálirugðiij hinun) eldri, ba‘ði uð stierð og gerð.

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.