Lesbók Morgunblaðsins - 17.02.1929, Qupperneq 8

56
LESBÓK morgunblaðsins
gamanííöngvum, sem sumir eru
mjög fallegir og ná almennri hylli.
En þeir fara eins og tískan; á end-
anum fær fólkið leið á þeim og
kastar þeim eftir nokkra mánuði
í stað annara, sem eru nýkomnir
á markaðiinn. Framleiðslan er þrot
laus, og kemur þar í ljós hin tak-
markalausa andlega frjósemi
Frakka.
Aður en jeg lýk máli mínu um
Sviss, vil jeg drepa lauslega á
afstöðu Svissa gagnvart hermál-
um. Þar skiftast þeir í tvo flokka.
Meiri hluti Jjjóðarinnar virðist enn
drukkinn af fornri herfrægð ,telur
brýna nauðsvn á að auka herafl-
ann, og sje það eina leiðin til að
verja sig í næsta væntanlega stríði,
meðan nágrannar þeirra haldi á-
fram að búa sig undir ófrið, geti
þeir í engu slakað til í sínum
kröfum, annars væri frelsi þeirra
of mikil hætta biiin. Þetta eru hin-
ir svonefndu hersinnar (militar-
istar).
Hinn flokkurinn, friðarsinnarnir
(pacifistar, antimilitaristar), sem
stöðugt fer fjölgandi, segja. að
algerð afvopnun stofni sjálfstæði
landsins ekki í verulega hættu,
að ónægur herafli sje miklu hættu-
legri en enginn her, auk hinna
geysilegu fjárútláta, sem herbún-
aður hefir í för með sjer. Þeir
vilja, að í stað herskyldu komi
þegnskvlduvinna.
í lögum er svo ákveðið, að þeim,
sem geta ekki gegnt herþjónustu
af trúarástæðum, skuli veitt und-
anþága, en þeir verða að greiða
all-hátt ársgjald. Ef einhver neit-
ar bæði að gegna herþjónustu og
greiða ársgjald sitt, verður hann
að sæta fangelsisvist, sem nemur
nokkrum dögum og jafnvel nokkr-
um mánuðum árlega mn vissan ára
fjölda. Af tvennu illu velja þá
flestir herþjónustuna, en fang-
elsið verður samt hlutskifti
margra. En nú vilja friðarsinnar,
að ríkið stofni til þegnskylduvinnu
fvrir þessa menn, eins og á sjer
stað á Norðurlöndum. Árið 1920
var beiðni þess efnis lögð fyrir
þingið, studd með 40 ])úsund und-
irskriftuín. Loks var henni hafnað
árið 1924. Situr þar við enn. En
baráttan lieldur áfram. Og Pierre
Ceresole, átrúnaðargoð friðgrsinna
er ekki einn þeirra, sem gefast
upp, ef fyrstu atlögunni er hrund-
ið. Með bjargfastri trú á sigri
hins rjetta og með óbifanlegum
viljakrafti berst þessi riddari frið-
arins ótrauður fyrir einu mesta
velferðarmáli mannkynsins.
1 Lothringen í okt. 1928.
----------------------
Heisaraafmælið í Doorn.
Vilhjálmur fyrverandi keisari.
Þann 27. fyrra mánaðar varð
Vilhjálmur fyrverandi Þýskalands-
keisari 70 ára. í tilefni af fæðing-
ardegi þessum, var allmikið um
hátíðahöld í smábænum hollenska
Doorn, þar sem Viihjálmur hefir
nú aðsetur.
Hann hefir þar sem kunnugt
er umráð yfir höll einni með víð-
áttumiklum hallargörðum um-
hverfis. Þó fáment sje umhverfi
hans í samanburði við það, sem
áður var, og lífskjörin allmikið
breytt, lætur hann sjer ant um
að halda þar uppi hirðvenjum í
fornum stíl.
En eins og nærri má geta eru
þeir tilburðir næsta broslegir. —
Blaðamaður sem fekk tækifæri til
þess að hnýsast inn í hallargarð-
inn um afmælið, sagði m. a. frá
því, að hann hefði þar hitt slökkvi-
lið keisarans. í því eru fimm menn.
— Hefir keisarinn staðið fyrir
slökkviliðsæfingum, og skipað
þeim fyrir verkum að hennanna-
sið. Má geta nærri að mörgum
þyki einkennilegt að sjá Vilhjálin
standa við 6. mann að hermanii-
legum æfingum, nokkrum árum
eftir að liann liafði 80.000 manna
lífvörð.
En þó hann hafi nú tapað jafnt
völdum sem áliti út um heiminn,
hefir hann í hinum hollenska smá-
bæ, með 3000 íbúum, fundið fólk
sem lítur upp til hans „keisara-
legu hátignar“ og lætur ekkert
tækifæri ónotað til þess að sýna
sleikjuskap sinn. í síðustu Lesbók
er mynd frá afmælisfagnaði Vil-
hjálms, þar sem hópur borgara í
Doorn koma í heimsókn til hans,
til þess að færa honum að gjöf
trjebekki tvo með kórónum á, sem
eiga að notast í hallargarðinum.
——— —
S m æ 1 k i.
Bóndi nokkur, sem mál þurfti
að höfða, fór til málfærslumanns
en lagði enga peninga fram.
Málfærslumaðurinn 6k sjer og
kvað inálið svo myrkt og flókið,
að hann sæi hvorki upp nje niður
í því.
Bóndi skikli kvað hann fór,
fekk honum tvo gullpeninga og
mælti: „Hjerna herra minn eru
tvö gler í ein gleraugu.“
Hershöfðingi skipaði þjóni sín-
um að vekja sig klukkan 5 að
morgni, en þjónninn vakti hann
klukkan 4.
— Hversvegna vaktir þú mig
svona snemma, asninn þinn?
spurði hershöfðinginn birstur.
— Jeg vildi aðeins láta yður vita
herra minn, að yður væri óhætt
að sofa rólega eina klukkustund
enn.“
Hann: Heiðraða yngísmey! Þeg-
ar jeg fór hjeðan í gær, varð
hjarta mitt. eftir!
Hún: Ja, jeg hefi ekki orðið vör
við það herra minn, en til frekari
fullvissu skal jeg spyrja vinnu-
konuna hvort hún hafi fundið það.
ítafoldarprentsmiðj* h.f.