Lesbók Morgunblaðsins - 06.08.1933, Blaðsíða 8
240
LBSBÓK MORGUNBLAÐSINS
ingju sína að nokkru leyti. Reynd-
ar vissu þau það núna að þau
höfðu ekki þurft á neinum töfra-
brög'ðum að halda, til þess að ná
ástum livors annars. Þau voru fyr-
ii iöng'u búin að segja hvort öðru
frá brönugrasinu, og höfðu oft
brosað að heimskunni úr sjer að
dáðst að ráðkænsku Hönnu gömlu.
En innan í uppáhalds ljóðabók-
inni sinni geymir Herdís altaf
gamalt pressað brönugras.
Úr kvæðasyrpu K. N.
Upphaf á sendibrjefi.
Vinir og velgjörðamenn,
veitið mjer áheyrn um stund!
Lifandi er jeg nú enn
og ávaxta ’ið dýrmæta pund.
Jarðneskan á ekki auð;
aldrei hjá Mammon var þræll;
bara, ef jeg hefði brauð
og brennivín — þá vær’ eg sæll.
Eftir ^amlan kunningja.
í kistuna sina ’ann lagðist lúinn,
lífs og sálar kröfum rúinn
við alskyns „eymda kif.“
Honum lítið hjálpaði trúin;
hann var fremur illa búinn
undir annað líf.
Eftir Goethe.
(Þýtt úr ensku).
Af því get jeg enn mig stært,
að engu breytt er hjer.
Ekkert hef jeg af öðrum lært
og' enginn reitt af mjer.
Skeggraksturinn.
(Skáldið rakaði af sjer yfirvararskeggið og stúlk-
urnar vildu fá að vita hvenær hann ætlaði að
láta það vaxa aítur).
Jeg rækta mitt skegg í tæka tíð,
því tennurnar vantar að framan.
Það kemur sjer illa í kulda
og hríð,
ef kjafturinn nær ekki saman.
Jónas Hall kvaddur.
(Góðvinur skáldsins).
Hjer var hlýtt og bjart
í húsi þínu og sveit,
bæði skjól og skart
í skógar grænum reit;
en engan yl jeg finn,
alt er hjarn og svell:
bygðin — Kaldakinn,
kirkjan — Ystafell
Suðurfararskip Byrds „The City
oí' New York“ er eitt af kjör-
gripum þeim, sem eru á Chieago-
sýningunni. Sjest skipið hjer eins
og frá því er gengið þar, en í
baksýn eru sýningarhallirnar
Drengur eða stiilka.
F.er það eftir atvinnu
heimilisfeðra hvort þeim
fæðast drengir eða mey-
börn?
Fæðingarskýrslur Berlínarborg-
ar fjrrir árið sem leið virðast
benda til þess að það fari nokk-
uð eftir atvinnu heimilisfeðra,
hvort þeir eignast syni eða dætur
í hjónabandinu. Bakarar, köku-
gerðarmenn, kjötsalar, mjólkursai-
ar, iirsmiðir, vjelamenn, verkfræð-
ingar og myndasmiðir eignast nær
eingöngu piltbörn. Og verslunar-
menn, veitingaþjónar, matreiðslu-
menn, dómarar, læknar, ljrfsalar,,
söngvarar, tónskáld og leikarar
eignast aðallega drengi. En ltaup-
menn, rithöfundar og listamenn
eignuðust aftur á móti nær ein-
göngu stúlkubörn. Og }>eir, sem
lifa á eignum sínum, skraddarar,
snikkarar og sótarar liafa ein-
göngu eignast dætur.
—- Nú verður pabbi að sjá fyrir
tveimur konum.
— Hvað, er hann orðimi fjöl-
kvænismaður ?
— Nei, en jeg gifti mig í gær.
Kvcnfólkið í Kína.
Kínverjar liafa mörg orð og
merkileg í máli sínu. Og um kven-
fólkið hafa þeir sjerstök orð sem
eiga að lýsa })ví. Um þolinmóða
konu segja þeir ^ið hún geti steikt
heilan uxa með brennigleri. IJm
lata konu segja þeir að hún kveiki
á kerti til þess að finna eldspýtu.
Um heimska konu segja þeir að
hún sigli til hafs í hattöskju. Um
gætna konu segja þeir, að hún
skrifi loforð sín með krít. Lausláta
konan er eins og köngurló; hún
spinnur silki í kyrþey. En for-
vitna konan er svo hraðgáfuð að
hún gæti snúið regnboganum við,
til þess að sjá hvað er á bak við
hann.
Læknir: Inflúensa er í sjálfu
sjer ekki mjög hættuleg, en eftir-
köst hennar geta verið slæm.
Sjúklingur: Já, jeg veit það —-
jeg hefi fengið reikninginn frá
yður.
— Með tilliti til lífsábj-rgðar-
fjelagsins, sem hefir trygt mig,
langar mig til að spyrja yður um
nafn og lieimilisfang.