Lesbók Morgunblaðsins - 06.10.1935, Qupperneq 3

LESBÓK MORC rNBLAÐSINS
315
flenry Hellesen:
Flugvjel hrapar. i
stormurinn skefur renningskóf af
hnúkuttum og fyllir hið þrönga
skarð. Sviptibyljir koma úr öll-
um óttum og það brakar og
brestur í flugvjelinni.
Og nú kemur skelfilegt atvik
fyrir.
Frá Joliannesburg til Höfða-
borgar eru 810 enskar mílur
loftleiðis.
Við leggjum af stað frá Jo-
bannesburg í dögun. Það er ekki
orðið bjartara en svo, að enn
sjást stjörnur á himninum, og á
hinum miklu moldarhaugum um-
hverfis gullnámurnar er röð af
rafmagnsljósum meðfram spor-
brautunum, sem moldarvagnarn-
ir renna eftir. Flugvjelin heitir
„Andromeda“, flugmaðúrinn F.
C. Elliott-'Wilson og aðstoðarmað-
ur lians G. N. Bechmann. Far-
þegar eru níu.
Við fljúgum lágt, óvenjulega
lágt, og sjáum vel niður í binar
miklu demantsnámu, sem opnar
standa. Nú er ekki unnið þar,
vegna þess að framboð á demönt-
um er miklu meira en eftirspurn-
in. f Kimberley er komið við og
þar snæddur morgunverður. Svo
er lagt á stað aftur og flogið yf-
ir sljetturnar miklu og þar sjá-
um við fjölda strúta með úfnar
fjaðrir á hlaupum. Flugvjelin
flýgur altaf lágt, ]>ví að mótvind-
ur er og liann er þeim mun
bvassari sem ofar dregur, eða
um 70 mílur á klukkustund. TTt-
sýnin er ógurlega ljót. Hrvllileg
eins og martröð! Við erum að
fljúga yfir liinar endalausu
Karroosljettur, sem eru rrm
100.000 ferkílómetrar að flatar-
máli, og ömurlegra land hefi jeg
aldrei sjeð á ævi minni. Hingað
og þangað gnæfa Kopjes, kol-
svört fjöll, í laginu eins og keilir,
en toppslýfð öll og flöt að ofan
eins og borð. Fyrir miijónum ára
hefir ísöld verið þarna, og jökull-
inn hefir evtt tindunum af fjöllun
um um leið og hann skreið fram.
Áður var fult á þessari sljettu af
Dinosauros og öðrum tröllvöxn-
um fomaldardýrum. í dag næðir
ískaldur vindur um fjöllin og
skefur af kollum þeirra frost-
snjó. Eji neðan við er sljettan
sótsviðin og lítur út eins og
skorpa, og upp úr heuni gægj-
ast hingað og þangað smárunnar,
blaðlausir og sviðnir á að sjá.
En þótt þeir sje svo visnir og
sólbrendir á að sjá, eru þeir þó
matgjafi þúsunda fjár. Því að á
Karroosljettunum er framleidd
meiri ull en nokkurs staðar í
heimi. Komi dropi úr lofti, er
eins og jörðin taki kipp, og í
einu vetfangi er hvín skrýdd
hundrað földu blómskrvíði.
Á fjailshlíð nokkra er letrað
með risavöxnum bókstöfum:
Victoria West. Það er seinasti
áfangastaðurinn samkvæmt ferða-
áætluninni.
Svo taka við fleiri Karroo, járn
steinsfjöll lamin af snjófoki. Það
er kalt. Við förum öll í yfirhafn-
ir okkar og aðstoðarflugmaður-
inn kemur og færir okkur teppi
til að breiða yfir okkur. Loftið
umhverfis okkur fyllist af skýj-
um. Flugvjelin veltur eins og
skip í ólgusjó.
Jeg reyni að festa hugann við
grein í „Observer“ um Abyssin-
iudeiluna. En jeg get ekki stilt
mig um það að liorfa út um
gluggana á skýjahafið. Bækui' og
blöð detta niður af borðunum og
eigendurnir gefast upp við að tína
það saman, og brátt er gólfið
þakið af þessu.
Skyndilega er jeg gripinn
skelfingu, því að flugvjelin snar-
snýst á hliðina. Beint framund-
an er snarbratt fjall. Við erum yf-
ir Hex-River skarðinu, þröngu
skarði og alt um kring há fjöll.
Skýin ligg.ja yfir skarðinu eins
og hlemnmr. Eftir kortinu eig-
um við ófarnar 100 mílur til
Höfðaborgar.
Eftir að hafa ýkjað þarna svo
nærri fjöllunum, að mjer finst
vængur flugvjelarinnar snerta
þau, er snúið við vít yfir sljettuna,
sömu leið og við komum. Ský
fylla bilið milli fjallanna, og
Jeg sit í fremsta sæti og sný
baki að flugmönnunum, en horfi
gegnt farþegunum. Og alt í einu
sje jeg þá hoppa upp úr sætum
sínum og reka höfuðin upp í loft-
ið------og um leið verður mjer
óglatt, alveg eins og jeg fái sjó-
sótt og jeg liefi það á tilfinn-
ingunni að flugvjelin sje að
hrapa. Nær ósjálfrátt tek jeg
myndir af þessum atburði, og
jafnframt er jeg að hugsa um
það hvernig okkur muni reiða
af. Jeg þekki svo mikið til flug-
ferða að jeg veit að alt er undir
því komið að vængir flugvjelar-
innar bili ekki .Og vængirnir bila
ekki. „Andromeda" er búin til úr
góðu stáli frá Sir "W. C. Arm-
strong Whitworth. Þrátt fyrir
það þótt ljósmyndavjel komi
beint niður í höfvvðið á mjer og
þungar bækur hrynji eins og
skæðadrífa úr veggkörfunum alt
um kring, gef jeg mjer tírna til
þess að athuga farþegana. Sumir
reka höfuð upp í loftið og brjóta
hina þunnu þilju og detta svo
eins og hlass niður í stóla sína.
Feitur og svarthærður maður möl-
brýtur stól sinn og borð um leið
og hann kemur niður, og gömul
kona hittir ekki á stólinn sinn,
heldur fellur kylliflöt í gólfið og
liggur þar innan um bækur og
blöð.
Beint á móti mjer eru ung
hjón. Maðurinn á jörð í Rhodesia
og er að koma úr eftirlitsferð
þaðan. Alla leiðina hafa þau ver-
ið að rífast, og hafa haft svo hátt,
að jeg hefi heyrt hvert einasta
orð þrátt fyrir hvininn í skrúf-
unni og hávaðann í hrevfliiium.
Þau hafa bæði troðið grænni
bómull upp í eyrun, og það hefi
jeg aldrei sjeð fyr. Alt í einu
tekst maðurinn á loft vir sæti sínu,
rekur höfviðið vipp úr þiljunni,
hrapar svo með þungu braki ofan
í stól sinn aftur — en græna
bómullin hangir í brotunum í
loftinu. Konan fleygir sjer í fang