Lesbók Morgunblaðsins - 06.09.1936, Qupperneq 6

286
LESBÓK MOKGUNBLAÐSINS
Y Druidar og Völuspá A
Hinn 1. nóvember síðastliðinn
voru liðin 6934 ár síðan fjelags-
skapur Druida var stofnaður. Um
þennan fjelagsskap hefir margt
verið ritað og rætt. Diogenes get-
ur um hann og hans er getið í
bók eftir grískan höfund, Sotion
frá Alexandríu, og er sú bók rit-
uð 2000 árum fyrir Krist. Af þessu
hafa sumir viljað draga þá álykt-
un að fjelagsskapurinn hafi átt
upptök sín í Austurlöndum, þrátt
fyrir það að kenningar þeirra eru
tvímælalaust af keltneskum upp-
runa. Keltar voru þá frægir fyrir
heimspeki sína og trúarkenningar
og er talið að margar kenningar
kristninnar sje frá þeim komnar.
Þeir, sem eru í Druida-fjelags-
skapnum, álíta að hann hafi fyrst
verið stofnaður á milli ánna
Meuse og Scheldt í hinum svo-
nefnda Arduina-skógi. En þeir
fluttust um allar jarðir og báru
kenningar sínar til Asíu, sjerstak-
lega Kína, til Italíu, Egyptalands
og Litlu-Asíu. Og einkennilegt er
það hvað mörg orð í sanskrit eru
svipuð keltnesku og að keltneska
kemur fvrir í grísku. Höfðingjar
Druida voru t. d. kallaðir Kanks,
en það er sama orðið eins og
Kings á ensku.
í mörgum barnaskólum í Ev-
rópu er börnunum kent það að
hinir gömlu Keltar hafi staðið á
mjög lágu menningarstigi, þeir
hafi altaf verið druknir og átt í
sífeldum deilum. Þetta á upptök
sín að rekja til Rómverja þegar
þeir áttu í stríði við Kelta og
brytjuðu niður bestu menn þeirra
og jafnvel konur. Handrit Kelt-
anna sem ýmist voru á skinni eða
trjáberki, voru eyðilögð. Og í
Róm var því haldið fram að Kelt-
ar hefði enga menningu og kynni
ekki einu sinni stafagerð.
„Ordre National Druidique" í
sinni núverandi mynd bvcrgir á
þeim grundvelli, sem lagður var
árið 1643 þegar Sæmundaredda
fanst. Því að það er talið að Yölu-
spá sje komin frá Druidum og feli
í sjer heimsskoðun þeirra. Hefir
hún verið rituð meir en þúsund
árum áður. Svo segir Marc Lan-
val, einn af helstu mönnum
Druida-hreyfingarinnar í Belgíu.
Heldur hann því fram að í Völu-
spá sje margar helgustu kenning-
ar Austurlanda.
Læriií að fala.
Alvarlegur voði virðist nú vera
á ferðum fyrir íslenska menningu,
sem tæpast hefir verið athugaður
eins og þörf er á. Það er að verða
að tísku, að vera ekki vel talandi
— svo að vægt sje að orði komist.
Það væri áreiðanlega mikil þörf
á því, að taka upp í skólunum
talæfingar, ásamt æfingum í að
rita málið. Mjer hefir komið til
hugar, að nokkur heilræði geti í
þessu sambandi að gagni orðið.
Það er eðli norræns máls. að kveða
að orðunum skýrt og fast. Og öll
ónáttúra í meðferð stafsins „s“ —
sem svo mikið ber á í sumum
erlendum málum — er gersamlega
ónorræn. Hjer á landi er mállýti
þetta farið að gera nokkuð vart
við sig, en það er auðheyrt, að
sumir þeir sem ekki geta sagt „s“
á undan „t“ eða í enda orðs, eru
alveg óblestir í máli og geta vel
borið staf þenna rjett fram, ef
þeir gera sjer far um. Munið eftir
að hætta ekki við neitt orð fyr
en það er talað til fulls. Tiltekin
hljóð verða ekki framleidd nema
með tilteknum hreyfingum talfær-
anna. Gefi einhver ura að ræða
hans skiljist, má hann ekki láta
sjer nægja að muldra síðasta eða
síðustu orð setningar, og einkum
ber að forðast þetta ef talað er í
útvarp. Orðafjöldinn á tilteknum
tíma má ekki fara fram yfir eitt-
hvað tiltekið, ef ræðan á að vera
áheyrileg og skiljast til fulls.
Það mun vera óhætt að segja,
að vönduð meðferð málsins í ræðu
og riti, er miklu þýðingarmeira
atriði en alment er haldið, og að
vanþroski í tungumálum hefir átt
mikinn þátt í að tefja fyrir fram-
gangi menningarinnar.
27. ágúst.
Helgi Pjeturss.
--------------------
— Þú ferð skammarlega með
mig kona. Líttu bara á hann Jón,
sem býr við hliðina á okkur. í
vikunni sem leið fekk hann nýja
skyrtu og í þessari viku nýjan
hatt, en jeg verð að ganga í sömu
fötunum sem þú keyptir í fyrra.