Lesbók Morgunblaðsins - 04.09.1938, Side 8

LESBÓK MORGIJNBLAÐSINS
280
sá ])ær vonir sínar rætast að skjól
stæ8,iii{rur hennar var koininn í
keisarastólinn.
Veitingastúlkan átti að
verða keisaradrotning.
Nú var hún nærri fjevana or8
in. En hún skeytti .því engu. Því
hún trevsti því statt o*r stöðngft
að vinur hennar, sem hún hafði
revnst svo vel, myndi launa lienni
alt sem hún hafði unnið fvrir
liann. með því að lyfta henni upp'
í drotniiigarstóliiin.
A meðau þetta takmark var
langt úti i þokugeim draumkendra
vona hafði hanu hvað eftir annað
fullvissað hana ujn. að engin
skyldi verða drotning hans önnur
en hún. Og á tímabili leit svo út.
sfin hann ætlaði að efna lietta
loforð. Eitt af því fyrsta sem hann
gerði. er hann var kominn til
valda, var það, að gera hana að
greifvnju af Beauregard og veita
henni 2000 sterlingspund í árs
laun.
Ennfremur gaf hann lienni höll
eina skamt frá Versailles, er Bour
bonar höfðu áður átt.
En brátt kom í Ijós, að hann
ætlaði sje annað kvonfang. Hanu
leitaði sjer að konuefni við ýms
ar hirðir Evrópu. Hver prinsess
an af annari hryggbraut hann, og
vildi ekki við honum líta. Það var
því enn líklegast að hann myndi
ganga að eiga hina tryggu ást
mey sína og góða förunaut. En
þá hitti hann eina af glæsilegustu
konum í heimi, Eugéniu, dóttur
spánska aðalsmannsins greifa af
Montijo og dótturdóttir skoska
vínkaupmannsins Kirkpatriek.
Ósijfurinn.
Keisarinn hafði altaf verið á-
hrifagjarn gagnvart konum. Hin
frábæra fegurð Eugéniu töfraði
hann gersamlega, gerði liann að
hlýðnum þjóni hennar.
Ungfrú Howard komst brátt að
því, að hún hafði fengið keppi-
naut, og máske var þetta hættu-
legasti keppinauturinn, er hún gat
fengið.
Hún ákvað að gefast ekki upp
fyrri en í fnlla Imefana, og reyna
að ná nýjum tilkum á manni þei'm,
sem hún svo trúlega hafði fj'lgt
gegnum erfiðleika Jians. Hún
fylgdi lionum nú eins og skuggi.
Við öll hátíðleg tækifæri heimt
aði hún að fá sæti við hlið hans.
Og hún heimtaði að fá sína íbúð í
sömu höll og hann bjó í. Við hirð
veislurnar reyndi hún að bera af
öllum konum í glæsilegum klæða-
burði. s
En hún var ekki lengur ung
kona. Fegurðin. sem heillað liafði
Napoleon prins, var horfin. Og
því var barátta hennar vonlaus.
Þegar hún iiafði sannfrjett að
Napoleon ætlaði að ganga að eiga
hina ungu greifadóttur, þá varð
hún yfirkomin af sorg. Ilún grjet,
Hún fastaði og fjell í yfirlið. Hún
jós svívirðingum yfir Napoleon
fyrir svik og trvgðrof hans. En
hvorki tár nje kveinstafir liennar
gátu haft hin minstu áhrif á hann.
Hann sagði henni blátt áfram, að
ef hún ekki væri almennileg, þá
sendi hann skip með hana til Ame-
ríku. Og þá skvldi hún fá að sigla
sinn eigin sjó.
Þessi hótun sýndi lienni í tvo
heinia. og sannfærði hana um, að
hún hafði beðið ósigur. Napoleon
Ijet hana nú hafa mikið fje. En
það læknaði á engan hátt hörm-
ungar hennar. Hún fór nú til It-
alíu og var þar um tínia á ferða-
lagi. Þar liitti hún ungan Eng
lending, seni varð svo ástfanginn
í henni, að liann bað hennar. Ilún
giftist honum í einskonar þrjósku.
En hjónabaiul þeirra varð óham-
ingjusamt, og þau skildu.
Hún hataði Napoleon til síð
ustu stundar og reyndi að gera
honum skapraun. Eftir að hún kom
aftur til Parísar fjekk hún sjer
fagran skemtivagn er liún hafði
tvo gæðinga fyrir. Reyndi hún.
hvenær sem hún gat komið því við,
að vera á vegi keisarahjónanna.
Og þegar henni tókst- ]>að, stóð
hún upp í vagni sínum og starði
á þau.
Hún dó í ágúst 1865, rúmlega
fertug að aldri. Dauða hennar bar
skyiulilega að. Talað var um, að
hún myndi hafa tekið inn eitur.
En það sannaðist aldrei. Dauði
hennar var því dularfulhir eins og
í raun og veru alt líf hennar frá
vöggu til grafar.
(Lausl. þýtt úr Ostsjæll. Folke-
bl.).
Smælki.
/~y lúðursögur eru sjálfsagt til al-
staðar i heiminum, en sjald
gæft er að þeim sje opinberlega
mótmælt í blöðutn. Eftirfarandi
auglýsing var í dönsku blaði í
sumar:
„Osannur söguburður. Þær
kjaftakerlingar hjer í Thyregod,
sem breitt hafa út nm mig slúð
ursögur og ósannan orðróm, verða
að jeta alt sem þær liafa um mig
sagt, ofan í sig sem bannsetta
Ivgi.
Marie Pedersen,
Thvregod.
★
— Það er sagt, að þú hafir gifst
henni Siggu bara vegna l>ess að
hún erfði peninga eftir frænku
sína.
— Rógur, eintónnir rógur. .Teg
hefði gifst henni, hvaðan sem arf-
urinn liefði komið.
— Afsakið, herrar mínir, hafið
þið nokkuð á móti því að jeg
þurki ])essa dulu á miðstöðvar-
ofninum ?
★
— Þjer segist hafa leitað yðitr
vinnn í samfelt D ár án árangurs.
Ilvernig getur staðið á því ?
— Eintóm hepni, frú mín góð
— eintóm hundahepni.