Lesbók Morgunblaðsins - 23.04.1939, Qupperneq 4

124
LBSBÖK MORGUNBLAÐSINS
Á SKJALDBREIÐ
Eftir Ivar Guðmundsson.
Við tjaldið á skírdagsmorgun.
Ríð jeg háan Skjaldbreið
skoða“, sagði listskáldið
•Jónas Ilallgrímsson fvrir tæpum
100 áruni — í júlí 1841. Nú ír.un
enginn fara lengur á hestum í
þeim tilgangi að skoða Skjald
breið, þó enn riði þar fram hjá
gangnamenn á haustin. Nei, þeir
sem hafa í hyggju að skoða „ógn-
arskjöldinn bungubreiða“ fara
langleiðina i bíl og svo gangandi
— eða á skíðum.
Vafalaust væri Skjaldbreiður
ekkert frægara en önnur fjöll
kringum Þingvallahraun, svo sem
Ilrafnabjörg, Súlur og Armanns-
fell, ef Jónas hefði ekki gert það
frægt með kvæði sínu. Svo
að segja hver einasti Islending-
ur kann kvæðið Skjaldbreiður,
eða að minsta kosti kafla xir því,
og það er sungið við raust á
mannamótum, og þá undir ýms-
um lögum — alt frá sálmalögum
niður í nýtísku jasslög.
Að þessu athuguðu og þegar
þess er gætt, að vitað er að Skjald
breiður er snreviþakinn langt
fram á sumar, er það ekkert und-
arlegt, þótt Revkvíkingar, sem
vndi hafa af skíðaferðum, hafi
lagt leið sína á Skjaldbreið.
Við það bætist svo, að tiltölu-
lega 'auðvelt er að komast að
fjallinu. Þegar fært er að aka
bíl að Meyjarsæti, er um 12—15
km. leið að rótum Skjaldbreiðs,
og frá bygð í Laugardal, Hjálms-
stöðum eða Snorrastöðum, er leið-
in að Skjaldbreið 18—23 km. og
frekar greiðfarin á skíðum, þegar
mikið er um snjó.
Skemtiferðafólk hefir venjulega
valið Þingvallaleiðina, þó einstaka
ferðamannahópar hafi valið leið-
ina úr Laugardal að sumarlagi.
En Páll bóndi Guðmundsson á
Hjálmsstöðum, sem búið hefir þar
í 38 ár, kveðst ekki muna til þess
að skíðamenn hefðu farið á
Skjaldbreið í skemtiferð, fyr en
nú um síðustu páska, að fjórir
■
menn völdu þá leið af tilviljun
einni, eða rjettara sagt vegna
þess, að Þingvallavegurinn var ó-
fær bílum.
Höfundur þessarar greinar var
einn fjórmenniuganna, og þess-
vegna er þetta greinarkorn til
orðið, sem skrifað er í þeim til-
gangi, að vekja athyglr á auð-
veldri og undursamlega fallegri
leið fyrir skíðafólk, sem hefir
umráð yfir nokkurra daga fríi að
vori til, þegar lítið er um snjó
nálægt bænum.
★
Nú, við vorum sem sagt fjórir
kyrsetumenn úr Reykjavík, sem
gengum með „skíðaveiki“ þá, sem
gripið hefir marga íslendinga og
sem Birger Ruud hefir gert fræga
á Norðurlöndum, í samtölum við
blaðamenn. Og best er að segja
hverja sögu eins og er, að „veik-
in“ er í litlum afturbata enn.
Einnig er rjett að skýra frá nöfn-
um fjelaga minna í þessu ferða-
lagi, úr því nafni mínu er hamp-
að yfir greinarkorni þessu, því
án þeirra hefði mjer ekki tekist
að koma því á prent í sambandi
við Skjaldbreiðarför þetta árið;
þeir heita: Guðmundun Kristjáns-
son skrifstofum., Jón Möller
skrifstofumaður og Ólafur Árna-
son prentari. Einnig voru ferða-
fjelagar okkar nokkurn hluta
leiðarinnar Páll bóndi á Hjálms-
stöðum, skáld gott, svo sem alþjóð
er kunnugt, leiðsögumaður með
mestu ágætum og sem engir vita
betur en þeir, sem reynt hafa, og
loks fjárhundarnir „Skrúður" og
„Óðinn“, ásamt tveimur áburðar-
hestum og reiðhesti Páls, sem jeg
kann ekki nafn á, en sem víða
mun verða frægur fyrir prýðilega
ortar hestavísur, sem Páll bóndi
hefir gert um gæðinginn.
Við höfðum 5Vz sólarhring til
umráða í ferð þessa. Sleði, tjald,
matföng og svefnpokar þyngdu
svo farangurinn, að við fengum
Pál á Hjálmsstöðum til að ferja
það fyrir okkur upp í snjóinn,
en er þangað væri komið hugð-
umst við að bjarga okkur sjálfir.
hvað okkur og tókst.
★
Margt farþega var með áætlun-
arbíl Ölafs Ketilssonar austur að
Laugarvatni miðvikudaginn fyr-
ir páska. Var það fólk, sem fór
til að heimsækju ættingja sína og
kunningja í Laugardalnum, eða til
að dvelja í ró og næði sem gestir á
Laugarvatni um páskana. Varð úr
að hann sendi tvo bíla austur og
var annar gamall „Ford“ af svo-
nefndri „hálfkassa“gerð, og feng-
um við rúm í honum.
Ferðin gekk greiðlega austur,
nema hvað Ólafur Ketilsson, eig-