Lesbók Morgunblaðsins - 23.04.1939, Síða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSÍNS
Íá5
Á gýgbarmi Skjaldbreiðs. T .v. Hlöðufell.
andi bílanna, sem sjálfúr ók stór-
um 20 manna vagni, stöðvaði við
og við til að ávíta bílstjóra okk-
ar fyrir hve billinn hossaðist og
til að minna hann á að aka nú
ekki hart og muna að bæta á
vatnskassann. Við gátum vel skil-
ið, að ekki vildi hann láta aka
bíl sínum þurbrjósta 100 knn leið,
en ávítur hans um hraðan akstur
og hossið skildum við ekki, og' við
hugsuðum sem svo, að góður bíl-
stjóri mœtti það vera, sem gæti
ekið gömlum ,,hálfkassa“-Ford
'ura þjóðvegi íslands í byrjun
aprílmánaðar, án þess að hann
tæki dýfur við og við.
Á hlaðinu á Laugarvatni beið
Páll á Hjálmsstöðum eftir okkur
samkvæmt umtali við hann í síma
og útvarpi. Hafði hann hest með
og var síðan haldið sem leið ligg-
ur austur með Laugarvatnsfjalli
um skóginn og eyrarnar að
Hjálinsstöðum og gist þar um
nóttina. Leiðin milli Laugarvatns
og Hjálmsstaða er um 5 km. og
inörgum Reykvíkingum knnn, sem
dvalið hafa í suinarleyfi á Laug-
arvatni.
★
Páll á Hjálmsstöðum er maður
ræðinn og fjölfróður. Leið kvöld-
ið fljótt í samræðum við þann
góða bónda, sem þekti persónu-
lega eða a. m. k. af afspurn hvern
einasta mann, sem minst var á.
Páll er 66 ára gamall og er þriðji
bóndinn í beinan karllegg, sem
býr á Hjálmsstöðum. Hanu hefir
búið þar í 38 ár sjálfur, en beir
þrír hvor af öðrum, PáU faðir
hans og afi samtals í 140 ár á
sömu jörðinni. En þó Páll sje
orðinn þetta gamall að árum, er
hann eldfjörugur enn og lítur
ekki út fyrir að vera meira en
hálfsextugur. Neitar hann ekki
gleði og gæðum þessa lífs, ef svo
ber undir.
Árið 1930 bygði Páll og nábúi
hans á Snorrastöðum rafsíöð við
bæjarlækinn. Telur Páll það
mestu búbót, sem hann hefir gert
í sinni búskapartíð.
Það væri efni í lieila grein að
lýsa þessum skemtilega og einstaka
manni, sera er prýði sinnar stjett-
ar í framkomu allri. Á Páll svo
marga vini. að það Verðu/ án efa
gert betur en mjer tekst hjer,
★
Á skírdagsötorgUn íá Laugár-
dahirinn baðaður í sól; ekki sást
Svo mikið sem skýhnöðri á himn-
inum, Laúgardalurinn er falleg
sveit í sólskini. Það er raunar
óþarfi að taka þetta fram, þVí
hvaða sveit á íslaúdi er ekki
falleg í glaðaheiðríkju ? Páll
bóndi var tilbúinn með hestana,
tvo undir farangur og einn undir
sjálfan sig. Við„hjeldúm sem leið
liggur Uorður túnið og upp
Hjálmsstaðaskóg. Það er ekki
bratt upp hlíðina og Páll bóndi
fann troðninga fyrir hestana.
Gekk ferðin því greiðlega. Eftir
því sem við komum ofar víkk-
aði hinn fagri sjóndeildarhringur.
Laugardalurinn með Laugarvatni
og Apavatni og öllum Biskups-
tungunum lá opinn fyrir okkur
Dálítið mistur var yfir Eyjafjalla-
jökli, eu Hekla, setn mi var ein
fannbreiða, gnæfði við austri í
allri sinni dýrð. Vestmannaeyjar
risu úr hafi og líktust ógnarstór-
um klettum; sumar eyjarnar sá-
ust aðeins í hillingum og jók það
á æfintýraljóma útsýnisins.
. Upp Hjálmsstaðaskóg er tæpur
klukkustundar gangur, og þegar
komið er yfir hjallann tekur við
dalur, eða rjettara sagt tveir dal-
ir. Að vestan er Fagridalur, en
austan Skillandsdalur. Mynni
dalanna liggja saman. Austan
Skillandsdals er mikið og stórt
fjall, er Miðdalsfjall heitir. Þár
er einkennilegur hnúkur, sem
gnæfir upp frá miðju og heitir
Gullkista. Vestan Fagradals er
Laugarvátnsfjalí, en dalina skilur
fjállið Jáfnafell. Leið okkar lá
um Fagradal. Éftir að þangað var
komið var jörð <311 aljiakin snjó.
Dálítið frost var, en snjóað hafði
um nóttina lítilsliáttar og ofan á
gamla, harða snjónum lá mjöll.
Slíkt færi og veður dréymir ált
sfeíðafólk um dagdrauma. Hefir
það verið nefnt „silkifæri". Álít
jeg ekkert nafn hæfa því betur,
þó litlar vinsældir háfi Úáfnio
hlbtið meðal almennings, vegna
vanþekkingar á hvað meint er
með silkifæri.
Páll bóndi ætlaði ekki í fyrstu
lengra með okkur en í mynni
Fagradals. En vegna þess hve
snjórinn var harður, svo hestarn-
ir gátu gengið eftir honum án
þess að sökkva í, ákvað hann að
fylgja okkur upp úr dalnum, upp
að Jafnafelli. Efst, í Fagradal er
þrjú stór gil og heita þau Klofn-
ingagil. Við gengum eftir vestari
brún austasta gilsins og er kom-
ið var upp fyrir gilið skildi fylgd-
armaðurinn við okkur. Kvödduin
við hann með bestu virktum. Nú
vorum við komnir upp á Laugar-
vatnsfjall austanvert í 600 metra
hæð. í norðri gnæfðu hrikalegir
tindar, Élukkutindar. Einn tind-
urinn er þeirra mestur. Hann
er 880 m. hár og endar í
hnífskarpri strýtu. Sá heitir
Klukkutindur. I vestri gnæfðu við
Kálfstindar og Hrafnabjörgin og
litlu vestan við Klukkutind Skýf-
ilsfjall, en leið okkar lá um skarð-
ið milli Skýfilsfjalls og Klukku-
tinds. Heitir það Klukkuskarð.
Frá Jafnafelli er ekki hægt
að taka beina stefnu á Klukku