Lesbók Morgunblaðsins - 23.04.1939, Síða 8

128
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
PÁLL RAUÐI
Prauih. af bls. 123.
Bóndi sá, sem urn þessar mund-
ir bjó á Dynjauda, hjet einnig
Páll. Hann var góður vinur nafna
síns og nágranna á Borg. Páll á
Dynjanda var ríkur maður og fór
ekki varhluta af heimsóknum
Borgarbóndans. Jafnan hjelt hann
hlífiskildi yfir Páli rauða og ljet
sem hann sœi ekki nje vissi um
tiltektir hans. Þýddi ekkert að
kvarta við hann undan Páli, því
hann barði alt siíkt umtal niður.
Var það flestra mál, að oft hefði
hann bjargað nafna sínum úr ærn-
um vanda, auk þess sem hann
veik lionum ýmsu, þegar þröngt
var í búi á Borg.
Einu sinni sem oftar, var tekið
að sneyðast um vistir á Borg. Fer
Páll þá á stað að næturlagi og
heldur heim að Dynjanda. Spreng-
ir hann opinn hjall einn mikinn,
sem stóð þar á hlaðinu, tekur
spánnýtt reipi ofan af bita og fer
að hlaða á það harðfiski og há-
um um einkennilega menn. Meira
karli. Bindur hann sjer nú væn-
an bagga og lyftir honum á bak.
Þegar hann er að fara út úr hjall-
inum, kemur nafni hans að hon-
um. Hafði hann þá orðið einhvers
var og farið að gá, hvað væri á
seyði. Páli rauða bregður heldur
í brún, en áttar sig þó og tekur
þegar til fótanna. Þá kallar hinn
á etir honum með mestu hægð:
„Þú skilar mjer aftur reipinu,
einhverntíma'
Ekki fylgir það sögunni hvort
reipið hafi komið til skila, en
ólíklegt má það þykja.
Ein af dætrum, Páls rauða hjet
Ragnheiður. Ilana henti það ólán,
að lenda í hinum umfangsmestu
málaferlum. Var liún kærð fyrir
að hafa fyrirfarið barn sínu, sem
fætt var í meinum. Lauk þeim
málum svo, að Ragnheiður var
dæmd til langvarandi þrælkunar-
vinnu og flutt til Kaupmanna-
hafnar, þar sem hún átti að taka
út refsinguna.
Ekki varð Páli mikið um óláu
dóttur sinnar. Varð það aldrei á
honum sjeð, að hann fyndi liið
minsta til þess. En um hitt gengu
sögur, að honum hefði þótt fátt
skemtilegra til umræðu en að
segja frá Ragnheiði, sem hann
kvað hafa „siglt“ og væri nú til
lærdóms og frömunar í kóngsins
Kaupmannahöfn.
★
Fráfall Páls varð með svipleg-
um hætti. Fanst hann dauður úti
á víðavangi og vissi enginn hvað
honum hafði að bana orðið. Voru
um það ýmsar getgátur, eins og
oftar vildi verða, þegar slíkt kom
fyrir. Ætluðu suinir að sjóskrímsl
eða einhver Önnur óvættur hefði
grandað Páli, en aðrir álitu dauða
hans stafa af mannavöldum. Því
máli var þó ekki hreyft, og hefir
það víst aldrei vitnast, hvað dró
þennan einkennilega mann til
dauða.
(Samkv. Lbs. 1288 4to og munn-
mælum).
Gils Guðmundsson.
Lögreglan í Djalma Dutra í
hjeraðinu Sao Paulo í Brasílíu
þykist viss um, að Franzellina
Almeida hafi átt þátt í dauða
eiginmanna sinna sjö, sem allir
hafa látist mjög sviplega
skömmu eftir að þeir kvæntust
henni.
Almeida hefir verið tekin föst
oft og mörgum sinnum, en aldrei
hefir lÖgreglunni tekist að sanna
á hana morð.
Allir foreldrar í Djalma Dutra
hafa ráðið sonum sínum frá að
kvænast Franzellinu AJmeida.
í vetur fæddust tvíburar í rík-
inu Indiana í Bandaríkjunum, en
það var mánuðui á milli þeirra.
Tvíburarnir voru drengir. Sá sem
fæddist fyrst vóg 2.2 km., en sá
yngri 3.1 kg. Móðirin var komin
á fætur og byrjuð að vinna hús-
verk milli fæðinganna.
★
Enskt firma hefir framleitt út-
varpstæki, sem sjerstaklega eru
ætluð til að setja á úlfalda. Eftir-
leiðis geta því eyðimerkurferða-
menn ferðast undir músík.
★
Móðir litlu telpunnar situr á
rúmstokknum hennar og segir:
— Þegar þú ert sofnuð koma
englarnir til að gæta þín.
— Koma þeir hingað inn í her-
bergið.
— Já, góða mín.
— Mamma, jeg á epli þarna á
borðinu. Viltu setja það undir
koddann minn!
— Hann fær gott veður í gröf-
ina hann Jón.
— Já, hann hefir ávalt haft
hepnina með sjer karlfauskurinn.
— Hann Anton setti líf ög fjör
í veisluna í gærkvöldi. Hann var
sá fyrsti sem tók til máls.
— Iljelt hann góða ræðu?
— Ræðu? — ilann sagði hvar
er tappatogarinn!