Lesbók Morgunblaðsins - 30.04.1939, Blaðsíða 6

134
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Einkennilegur feigðardmum-
ur fyrir Kotvogsbrunann.
Vjer skiljum fullkomlega af hverj-
um rótum sú trú er runnin, að
bjarga þurfi og bjarga raegi lífinu
hjer á jörðu. En það verður þeg-
nr menn fara að ekilja hversu til-
gangur lífsins er sköpun heimsins
til fullkomuunar, Hfið aðferð hins
óendanlega kraftar, sem er upp-
liaf alls, til að ná fullkomnum
tökum á öllum möguleikum efnis-
ins og eyða allri ófullkomnun.
Mannkyn sein farið er að aðhyll-
ast Hyperzóismann — fræðin um
alfremd lífsins í alheiini — gerir
sjer alt far um að forðast með
öllu ósamlvndi, deilur og ófrið,
en ástundar umfram alt, og með
sífelt vaxandi árangri, hvernig
takast rnegi að gera jörð sína að
sífelt fullkomnari gróðrarstöð og
heimkynni lífsins, og þá um leið,
og með því, að hún verði sífelt
fullkomnari sambandsstöð lífsins
í alheimi.
Helgi Pjeturss.
SVIKIÐ FÍLABEIN
Nýlega liefir komist upp um
stórkostleg svik í Ugunda
í Afríku, sem japanskur kaupmað-
ur og mörg þúsund negrar liafa
liafa grætt offjár á. Japanski
kaupmaðurinn hafði notað sjer
uppfinninguna að búa til gerfi-
fílabein úr mjólk. Hann skifti við
negrana á einni fílabeinstönn og
þremur gerfifOabeinstönnum. —
Negrarnir seldu síðan enskum
fílabeinskaupmönnum gerfifíla-
beinið fullu verði. Það var ekki
fvr en Englendingarnir voru komn
ir íneð fílabeinið til London að
þeir uppgötvuðu svikin. Þá höfðu
negrarnir keypt sjer nýtísku land-
búnaðarverkfæri fyrir peningana,
sem þeir höfðu fengið fyrir fíla-
beinið. Negrarnir hjeldu því fram
að þeir hefðu í engu gert neitt
hegningarvert og einfeldni þeirra
bjargaði ]>eim frá því að bresk
stjórnarvöld ijetu hegna þeim.
★
Duglegur japanskur verkamað-
ur, sem hefir atvinnu í hergagna-
iðnaðinum, getur haft í laun alt að
10 þiisund krónur á ári. — Jap-
anskur ráðherra fær í hæðsta lagi
sem svarar 8000 krónum í laun
árlega.
Daginn sem íbúðarhúsið brann
í Kotvogi, sagði Guðjón
heitinn Guðmundsson frá einkenni-
leguin draum, sem hann dreymdi
nóttina áður. Hann var einn af
þeim sem inni brunnu og virðist
draumur hans einkennilegur fyrir-
boði þess sem skeði þá voðanótt.
Guðjón heitinn sagði frá draum-
inum á Jiessa leið:
Honum þótti sem hann stæði
norðan við íbúðarhúsið i Kotvogi
er brann. Var hann skamt frá
útidyrum ]iess. en útgangur var
úr skúr norðan við húsið og úr
þeim skúr var stiginn upp á loftið.
Sá hann þá að margt prúðbúið
fólk kom niður stigaun og gekk
fram hjá honum út úr liúsinu.
Ekki þekti hann neitt af þessu
fólki og furðaði hann sig á því
hvernig það væri þangað komið.
Honum þótti þá sem hann gengi
inn í húsið, upp stigann og inn í
herbergi Helga húsbónda síns, þar
uppi á loftinu. Er þangað kom sá
hann að Helgi sat þar á stól, og
var stóllinn mjög skrautlegur.
Lítil stúlka var þar hjá honum.
En ekki hafði Guðjón orð á því
við það fólk er hann sagði draum-
inn, að þessi litla stúlka hefði ver-
ið dóttir Helga er inni brann. En
það þótti Guðjóni furðulegast í
svefninum, að þarna inni í her-
berginu sá hann sjálfan sig fyrir
er liann kom þangað inn.
Enn var í herberginu grannleit-
ur maður, sem stóð hjá Helga og
var að raka af honum hárið. Reidd
ist Guðjón þessu tiltæki mannsins
og ætlaði að hrinda honum frá
Helga. En Helgi bandaði hendinni
gegn Guðjóni er hann sá hvað
Guðjón ætlaði sjer og sagði:
„Gefðu ekki um það Gaui minn.
Það er ekki alt búið enn“!
Þá tók sá grannleiti að fletta
klæðtim af Helga. Ætlaði Guðjón
þá enn að taka til höndum og
hindra að svona væri farið með
lnisbónda sinn. En Ilelgi endur-
tók iþað sama, bandaði hendi gegn
Guðjóni og sagði: „Gefðu ekki um
það Gaui minn. Það er ekki alt
búið enn!“
Þá tók grannleiti maðurinn hníf
og rak í bakið á Helga.
Og þannig lauk draumnum.
★
Guðjón heitinn sagði fleirum en
einum drauin þenna, þann eina
dag sem hann átti eftir ólifað.
heimilisfólki í Kotvogi og eins í
Kirkjuvogi. En ekki vissu menn
til þess að hann hefði sagt Helga
drauminn. Guðjóu hafði orð á því
við })á sem hann sagði þenna
draum sinn, að hann rjeði hann
þannig, að einhver myndi valda
Helga fjártjóni.
En það var feigðin sem þannig
gerði vart við sig.
Oft er það þegar slíkir fyrir-
boðar koma fyrir, að fólk út í frá
lieldur að þeir se:n verða varir við
fyrirboðana hafi ekki sagt frá
fyrri en eftir á og þá máske lagað
frásögnina í hendi sjer. En hjer
er ekki því til að dreifa. Því mað-
urinn sem drauminn dreymdi var
ekki til frásagnar eftir að hið
hörmulega slys bar að höndum.
— Slösuðust þjer á höfðinu?
— Nei, það var á fæti, en sára-
umbúðirnar færðust í nótt.
★
Verið að setja upp talsímamið
stöð í höfuðborg Abjrssiníu, Addis
Abeba. Símuotendur eru þar í
borg samtals 300 talsins.