Lesbók Morgunblaðsins - 30.07.1939, Síða 8

240
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
dráp, en af því að hún var að
öðru leyti góð viðskifta og afbraðs
veiðiköttur, þá kafði henni ekki
verið fargað. Hún var stundum
að rjátla eftir mæninum á húsinu,
líta upp í hreiðrið, slá til skott-
inu og sleikja út um.
Einn dag er mamma að þvo
Ull í lind, sem er dálítið fyrir
neðan bæinn og við krakkarnir
vorum hjá henni. Alt í einu sjáum
við að kisa er að lónast í þúf-
unum þar rjett hjá og máríuerla
fylgir henni eftir í sífellu og tísti
aumkunarlega. Við hlupum þá
heim og þar mætir okkur sú sjón,
að hreiðrið er tómt, en fjaðra-
tætlurnar af ungunum víðsvegar.
Þessir litlu sakleysingjar höfðu
hoppað úr lireiðrinu ofan á hús-
mænirinn og æilað að fara að
læra að fljiiga, undir leiðsögn
mömmu sinnar, en kisa tínt þá
upp jafn óðum.
Allan daginn elti máríuerlan
kisu hvert sem hún fór og tísti
eins og litla hjartað ætlaði að
bresta af harmi. En kisa var ímynd
þess sterka, sem ekki þarf að
staiula smælingjunum reiknings-
skil. Og hvenær verður ])að sem
blóðið rennur til skyldunnar og
rjettlætið sest í öndvegi.
Halldór Pjetursson.
Rangt blaðsíðutal
var á síðustu Lesbók. Það átti
að vera 225—232. Þeir, sem
halda Lesbók saman, eru vin-
samlegast beðnir að leiðrjetta
þetta.
— Það er elskulegt af yður að
bera mig yfir eggjagrjótið. En
skerið yður ekki á steinunum.
— Steinum, hvaða steinum?
Smælki.
—; Manstu þegar við hittumst
í fyrsta sinn?
— Já, það var lijá Jóni og Sig-
ríði og við sátuin 13 við borðið.
— Það er maður í símanum,
sem langar til að tala við pró-
fessorinn.
— Nú, já. Segið honum að fá
sjer sæti augnablik.

tsioirí®

— Já, jeg sest altaf við glugg-
ann — }>ar fær maður altaf helm-
ingi stærri skamt.
¥
Hestum í London fækkar stöð-
ugt. Á hverju sumri eru allir hest
ar í London taldir, og í sumar
reyndust þeir vera 1500 talsins.
Þar af var helmingur í eign öl-
gerða.
— Læknirinn hefir bannað kon-
unni minni að búa til mat.
— Er hún veik?
— Nei, en jeg er orðinn veikur!
— Reyndu að segja honum, að
konan hans liafi átt tvíbura.
— Og svo sá jeg ókunnugan
mann undir rúminu.
— Ne...., var hann laglegur?
— Jeg veit það ekki — hann
varð fyrri til að sjá mig.