Lesbók Morgunblaðsins - 22.06.1941, Side 8

216
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
jeg segja, ef þetta orð væri jafn
gott í merkingu nú, eins og þá.
Trvgglvndar voru þær með af
brigðum og vinfastar.
Var jeg nú gestur Guðrúnar um
jólin, í besta yfirlæti. Hún fór
með mig á þann stað sem flestir
strákar þrá mest að sjá, dýra-
garðinn með sínum óteljandi teg-
undum dýra og fugla. Það var
„innihaldsríkur" dagur.
A jólunum kom fröken Olga
(Nulle) Finsen, leiksystir þeirra
systra í gömlu Reykjavík, í heim-
sókn. Hún var dóttir Hilmars Fin
sens landshöfðingja og hafði verið
árum saman á heimili Björnstjerne
Björnsons. Og svo fór jeg einn
daginn í heimsókn til Sigríðar.
Jeg hafði mikið gaman af því að
skoða gripi þá er hún hafði haft
með sjer frá Indlandi, listilega
gerða, bæði úr málmi og marm-
ara. — Og gamli prófessor Krabbe
var hinn elskulegasti og bauð mjer
vindil á eftir kaffinu.
Harald Krabbe var þá um átt-
rætt og orðinn hrumur. Kona
hans, Kristín, dóttir Jóns Guð-
mundssonar ritstjóra Þjóðólfs, var
þá látin fyrir nokkrum árum.
Krabbe var sjerfræðingur í inn-
ýflaormum húsdýra og mættum
við íslendingar vel muna að það
var hann sem sýndi fram á það
samband sem er milli sullaveiki
og bandorma í hundum. Það skildi
hann fvrstur manna og samdi um
það doktorsritgerð sína. Var hún
13 blaðsíður og er hin stysta dokt-
• orsritgerð sem tekin hefir verið
gild við Hafnarháskóla.
Þannig liðu þessi jól. Um þrett-
ándann varð jeg að fara til Hró-
arskeldu aftur og hinir virku dag-
ar byrjuðu aftur og voru lengi að
líða.
Meira.
Prófessorinn: í stærðfræðinni
finnur maður hin eilífu óhrekjan-
legu sannindi, sem enginn getur
vjefengt. T. d. ef einn maður er 12
daga að stinga upp garðinn sinn,
þá eru 12 menn að því í einn dag.
Áheyrandinn: Og ef t. d. að eitt
skip er 12 daga á leiðinni yfir
Atlantshaf eru þá 12 skip einn
dag? ?
Atlantshafið
Framh. af bls. 211.
um að gera okkur ljóst er það,
að ef við viljum komast hjá ið
fara í stríð í þriðja sinn, þá verð
um við að gæta þess að ensku-
mælandi þjóðirnar skilji ekki og
verði ekki vanmáttugar. Við vitum
nú að þessi önnur stríðsíhlutun er
ávöxtur 20 ára skilnaðar, einangr-
unar, afvopnunar, friðartefnu og
fávisku. Og ef við höfum, eins og
vel er hægt, ekki 20 ára falskan
frið, heldur öld friðar og reglu,
þá mega þjóðir Atlantshafsheims-
ins aldrei skilja nje verða veik-
ar. A þeirri öld, ef við varðveit-
um forlög Ameríku, munum við
öðlast mikinn frið með því að
veita heimi framtíðarinnar þá
reglu og þau lög, sem Rómverjar
veittu til forna og Bretar veittu
þeim heimi, sem nú er að líða hjá.
— Sú regla að lögum er eina
leiðin til að varðveita frelsið.
Sigið í Hornbjarg
Framh. af bls. 214.
landi. Og jeg hefi jafnframt
kynst fólki, sem býr að sínu bet-
ur en aðrir og er afburða gest-
risið og þjóðlegt. Það er sagt að
staðhættir móti skapgerð manna,
að sjerhver beri „síns heimalands
mót“. Hin fornu Hávamál orða
þetta þannig: „Lítilla sanda, lítilla
sæva. lítil eru geð guma“. Við
litla sanda og lvgn höf býr skap-
lítið og daufgert fólk.
Þeir sem byggja Horn og Horn-
strandir búa við svipmikil nátt-
úruskilyrði, víðáttu og umrót út-
hafsins og hrikaleik hárra bjarga.
Það eru m. a. þessar aðstæður,
sem hafa skapað unglingnum, sem
ótrauður hleypur um í bjarghill-
unum, festu hans og hugdirfsku,
trú hans á mátt sinn og meginn.
Árin líða. Hinir ungu menn, sem
nú draga björg í búin úr skauti
bjargsins, hætta hinum áhættu-
sama starfa. Það koma nýir menn.
En Hornbjarg verður hið sama
og áður. Óbifanlegt stendur það
á verði sínum við úthafið, hrjúft
og ógnandi í kalviðrum vetrarins,
tignarlegt og fagurt í blámóðu
vorsins.
Fjaðrafok
Dóttirin; Mamma, jeg verð að
fá peninga fjrrir nýjum kjól. Viltu
ekki biðja pabba um þá.
Móðirin: Nei, það verður þú
sjálf að gera. Þú ert nú komin að
því að gifta þig, svo það er best
að þú farir að venja þig við að
biðja um þá sjálf.
★
Hættu nú að gorta af hugrekki
þínu. Þegar ræningjarnir skipuðu
þjer að rjetta upp hendurnar
hlýddir þú án tafar orðalaust.
— Já, að vísu, en jeg krepti
hnefana.
★
Hún: Eitt sinn sagðir þú að jeg
væri þjer allrar veraldarinnar
virði.
Hann: Já, en sjáðu nú til; síð-
an hefi jeg aukið mjög við landa-
fræðiþekkingu mína.
★
— Ef þú vilt ekki giftast mjer,
þá hengi jeg mig.
— En í guðanna bænum ekki
hjer, því pabbi segir einmitt að
hann vilji ekki hafa þig hangandi
hjer frá inorgni til kvölds.
★
— Svo þjer eruð hundrað ára
í dag. Hvað álítið þjef að hafi að-
allega orðið til þess að þjer náðuð
svo háum aldri.
— Jeg hefi ekki bragðað brauð
síðustu tvö árin.
★
Dómarinn; Þjer viðurkennið að
hafa stolið kartöflum úr geymsl-
unni. Hve mörgum sekkjuin í alt?
Sá ákærði; Sjö, þrem á mánu-
daginn og tveim á miðvikudaginn.
Dómarinn: Það eru ekki nema 5.
Ákærði; En jeg ætlaði mjer að
taka tvo í kvöld.
★
Eiginmaðurinn rannsakar bú-
reikninga konu sinnar. Stendur
þar þessi skammstöfun: H. M. V.
T. H.
— Má jeg spýrja hvað þetta
þýðir ?
— Húsmóðirin: Það þýðir: „Hús
bóndinn má vita til hvers“.
★
Sannleikurinn er stundum ó-
sýnilegur.