Lesbók Morgunblaðsins - 10.10.1943, Blaðsíða 1
3MðtgtnUa}$k«
38. tbl. Svmnudaginn 10. okt.óber 1943. XVII. árgangw.
b.C.
nann fór um öll heimshöfin
Samta1 við Sveinbjörn Egilson
Sveinbjörn Egilson átti átt-
ræðisafmæli í ágúst síðastliðn-
um. Hann hafði lofað því fvrir
löngn, að gera mér aðvartítæka
tíð svo eg fengi viðtal við hann
í blaðið í tilefni dagsins. Hann
gleymdi því. Eða kannske kærði
hann sig ekki um að muna það.
Fyrir mörgum árum mætti eg
honum stundum á morgnana, á
leið minni á skrifstofuna. Þá
sagði hann sitt af hverju við
mig. Það kom fyrir að hann las
það í blaðinu daginn eftir. Hon-
um var ekki um það gefið, því
honum fannst það sitthvað, að
skrafa við náungann eða skrifa
í blað. En þetta rennur stund-
um saman í eitt fyrir blaða-
manninum.
Til þess að Sveinbjörn slyppi
ekki alveg, heimsótti eg hann
nokkru eftir afmælið inn í
Höfðahverfi, kom þar að morgni
dags, og sagðist þurfa að fá
hann til þess að segja mér fá-
ein orð úr sinni 80 ára æfisögu.
— Það verður víst ekki mik-
ið.
— Jú, það má nú eittmitt
vera mikið, því af miklu er að
taka.
— Jæja. Ertu nú alveg ,fallit‘
með efni í blaðið?
— Nei. En það mætti vera
þröngt, ef ekki kæmist við tæki-
færi nokkur orð frá þér.
— Það má þá ekki vera ein-
hver bölvuð vitleysa, eins og
, þarna um daginn, þegar eg var
75 ára. Þá sagðir þú í blaðinu
að þú hefðir komið inn á skrif-
stofu til mín, en eg þotið í burtu
Sveinbjörn Egilson
og sagt að eg þyrfti vestur í
Slipp.
— Var það ekki rétt?
— Auðvitað þurfti eg vestur
í Slipp — ekki svo að skilja.
Allt útselt
En ef eg ætti að fylla dálk-
ana fyrir þig, þá satt að segja
langar mig til að skrií'a um eitt
og það er farþegafjöldinn með
Laxfoss. Þeir sögðust hafa farið
þarna niður eftir á dögunum til
þess að telja hve margir færu
út í skipið. En þó þeir stæðu við
landganginn og teldu hve marg-
ir kæmu þar, þá fóru menn að
klifra yfir borðstokkinn og þá
var ekki hægt að telja. Og svo
var hætt við allt saman. Og svo
gleyma menn þessu, sem öðru.
Því alltaf kemur eitthvað nýtt
í daglega lífinu, rottueitur einn
daginn, slagsmál hinn og „á-
stand“ og horfur og hver veit
hvað. Og Laxfoss siglir með þá
sem koma um landganginn og
hina, sem klifra yfir borðstokk-
inn. Eg er gamall sjómaður og
eg veit að svona á þetta ekki
að vera. Og ekki get eg fengið
það inn í minn áttræða haus,
að ekki sé hægt að selja far-
miða á Laxfoss áður en hann
fer og auglýsa svo allt útselt,
eins og bíóin og aðrir, þegar svo
ber undir.
Hœtti siglingum
— En hefir þú ekki gaman
af að rifja það upp, sem á dag-
ana hefir drifið.“
— Eg minnist sjaldan á það,
en hef gaman að rifja það upp
með sjálfum. mér, þegar eg er
lagstur útaf á kvöldin.
— Eg reyndi tvisvar að koma
heim meðan eg var í siglingum,
en varð að fara strax aftur,
leiddist svo óskaplega hér
heima.
— Hvernig atvikaðist það að
þú loks hættir siglingum?
— Þú mannst nú líklega
hvernig á því stóð að eg sigldi
ekki haustið 1903. Átti von á