Lesbók Morgunblaðsins - 24.06.1945, Page 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
351
A LAXAMÝRARLEITI
v
Hugsað til Jóhanns Sigurjónssonar, skálds
BRÓÐIR! Nú væri kvöld að kalla á
kærustu vitnin bemskudögum frá
við mjúkan Laxár nið og laufvindsljóð,
litbrigði hausts um víði og hvannastóð,
kvöldgeislabros um hrjúfan hraunsins vegg,
hólma og kvísl og glæstan iðustegg,
um blika og kollu, urt og typpta önd,
er una lífi, synda strönd frá strönd
og talast við í dalsins aftandraumi
um dag og veg, á bláum elfarstraumi.
HVE oft við lítil undum svona kvöld
við okkar draum og haustsins kyrru völd,
hugfangin böra, í sælli sveitaró,
sveimhuga gengum út um hlíð og mó,
hvísluðum alein okkar fyrstu ljóð
•— sem enginn mátti heyra — í kvöldsins glóð,
horfðum á lóur hlaupa stillt við fót
og heiðasvani fljúga á vinamót
lengst lengst til suðurs — blærinn lyngið bærði
og bliknað sef við tjarnir örljett hrærði.
JEG innst í dal, þú yst;— en sama nið
og álftaflug og blæ og gullinhlið
síðsumaraftans áttum við í ró,
svo óralangt frá stríðs og harma sjó.
Og siðar — hvar sem leið um álfur lá
þeim ljósdraum ekkert svifti okkur frá.
1 djúpi hugans reis hans bjarta borg
á bak við önn og framkvæmd, gleði og sorg.
— Gef barai frið og fegurð — og það geymir
þá fyrstu sýn — og aldrei síðan gleymir.
AF Leitinu’ eg lít og kveð þinn bæ.
J>ar lifir minning þín — við sól og blæ.
Við haust og vor og vetrar mjallarlín
hjer verða alltaf rakin spora þín.
Hjer streymdi lind, sem lög sin kenndi þjer,
hjer lifði reyr, sem fjarlægð angan ber
og ilmsæt hvönn við undurbláan straum
— það allt, er vekur sofinn beraskudraum.
l>ví blæddi þangi, er fuglar loftin liðu:
í liðins álfu hjartans ættlönd biðu.
I HÁUM sal við hörpuglaum og söng,
í heimsins eftirlæti og vina þröng
þig mændu smáblóm æskudalsins á
bg augu þeirra voru daggarblá.
í gígju þinnar ómi alla stund
var anganblær frá grænum víðilund
og Norðurlandsins fjarskabláu fjöll
þjer fylgdu um höf — og sumarkvöldin öll.
Um nafn þitt andar ilmur bjarka sætur
og elfar ljóð og fossa — góðar nætur!
arinnar — sem jeg myndi þó kjósa
öðruvísi að ýmsu leyti.
★
— Næsta morgim var jeg svo í
Chieago á ný og daginn þar á eftir
úti í þorpinu Des Plains. Harding
sölustjóri tók brosandi á móti mjer.
Gengið var um skóla og verksmiðj-
ur lengi vel. Tekin mvnd af gestin-
um og galdrasöginni, o. fl.
Síðar um daginn ókum við ásamt
braziliskum verkfræðingi og nofekr-
um starfsmönnum Do-All út á snævi
þakktar sljetturnar í leit að hress-
ingarskála. Vaý skæðadrífa, en
hitarinn, og útyarpið í gangi inni í
bílnum. Minti þetta, ferðalag mjög
á Island. Ilelsti munurinn að veg-
urinn var syo breiður og góður.
Eftir að þafa komið að tveim
veitingaskálVim, sem háðir voru
lokaðir, fundum við þann þriðja
sem var opinn. Dustuðum af okk-
ur snjóinn í anddyrinu og gengum
inn. Skálinn minti mig töluvert á
skíðaskálann í Hveradölum. Þó var
hann hlýlegri. Eldur brann á arni
og útvarpsfónn ljek ljett og fjörug
lög. En við uppljómaðan barinn
stóðu nokkur ung pör og hlógu ,að
einhverju, sem ómögulegt er að
reikna út hvað var.
Þarna hagræddum við okkur við
stórt og traust eikarborð og var nú
borinn á borð matur og hressing.
Tók nú að færast líf og gleð-