Lesbók Morgunblaðsins - 13.01.1952, Síða 5
§
F LESBÖK MORGUNBLAÐSINS ^ 5
þau bæði uppi í Dofrafjöllum og
norður á Svalbarða, að okkur ætti
að vera í lófa lagið að hafa þau
hér uppi á heiðum og inni í óbyggð-
um, ef okkur tækizt að koma þeim
þangað, án þess að eitra þau með
einhverjum óþverra byggðanna,
eins og raunin yarð á hér fyrr
meir. Inni í óbyggðunum við ræt-
ur jöklanna, ættu þau að una hag
sínum. Þar geta þau glímt við
hungurvofu vetrarofsans og baðað
sig í sólskini sumarblíðunnar, en
milli þessarra tveggja andstæðna
virðist lífsþráður þeirra liggja. ..
VIÐ ZACKENBERG
Klukkan er 8 að kvöldi......
Við lentum um sexleytið í dag,
rétt hjá norska skipinu Sjannöy,
en það liggur í námunda við Zack-
enbergfjall, innst í Youngsundi,
sem gengur inn úr Gael Hankes
flóa, ef marka má það, sem stend-
ur á landabréfinu. í vestri er
Moltkes fjall, 4110 feta hátt. Dana-
borg, veðurathuganastöðin, er
tveggja stunda ferð héðan með vél-
báti, að austanverðu fjarðarmynn-
isins. Veður er indælt, sólskin,
nokkurra stiga hiti, andvari. Tals-
vert íshröngl er í fjarðarmynninu
og jakar á flækingi inni um allan
fjörð. Hættulegust eru lítil jaka-
brot, sem geta marað í vatnsskorp-
unni, án þess að þau sjáist úr lofti,
en ef þau lenda á belg flugvélar-
innar við lendingu eða flugtak, er
voðinn vís. — Sjannöy er 184 tonna
skip, byggt fyrir þrem árum, eign
hlutafélags í Álasundi, einkum
ætlað til selveiða. Áhöfnin er 11
manns. Skipstjórinn heitir Jón
Hamar, fámáll en traustlegur, auð-
sjáanlega ófeiminn við að taka til
hendinni, því að hann vinnur sjálf-
ur við færzlu varningsins úr lest-
arrúmum skipsins og stýrir bátn-
um, sem flytur varning til flugvél-
arinnar. Við eigum að borða og
sofa um borð í skipinu, meðan við
erum hér. Kvöldverðurinn spáði
því að vel yrðum við haldnir í mat
og drykk. Norðmennirnir eru mjög
alúðlegir og auðheyít er, að þeir
vilja leggja sig alla fram til þess
að flutningunum veirði lokið sem
fyrst, svo að Sjannöy geti haldið
aftur heim.
SELVEIÐAR V ]
NORÐMANNA
Norseman flugvél Kochs sótti
farþegana okkar, skömmu eftir að
við lentum og flutti þá norður til
Elínareyjar, en þar eru aðalbæki-
stöðvar dönsku leiðangursmann-
anna.
Mér lék forvitni á að frétta eitt-
hvað um selveiðar Norðmanna og
bað því tvo háseta að segja mér
frá einni veiðiför. Þeir skýrðu svo
frá:
Um miðjan marzmánuð s. I. var
farið frá Álasundi og var þá 20
manna áhöfn um borð. Haldið
var til norðuríssins, sem þeir nefna
svo en það var á 72. gráðu n. br.,
í námunda við Jan Mayen. Komið
var aftur heim eftir þriggja vikna
útivist og höfðu 3200 selir veiðst
á því tímabili, en það var óvenju
góður afli, enda hásetahlutur 8
þúsund krónur. Aftur var haldið
að heiman 28. apríl s. 1., en þá var
farið til vesturíssins, eigi alllangt
frá Grænlandi, og leitað á svæði,
sem var á 76. gráðu n. br. Lítið
sem ekkert veiddist og var þá gef-
izt upp við selveiðarnar og aftur
haldið heim, en skipið búið til ann-
arrar tegundar veiðiskapar. — Sel-
veiðar þeirra Norðmanna virðast
hin versta rányrkjay.því að ekk-
ert er hirt nema skinn og spik. j