Lesbók Morgunblaðsins - 13.01.1952, Side 6
í' 6 W
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
r
! .
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
r
í ÆVINTÝRALEIT . i
Sæbratt er mjög Jiérvvið fjörð-
inn, en þó er nokfcurt undirlendi
við Zaekenberg-fjallið. Þar eru
tveir kofar með alllöngu millibili
og neðan þeirra við sjóinn eru bát-
ar, tunnur og eitthvað annað, sem
bendir til útgerðar. Danskur fáni
blaktir yfir öðrum kofanum, og
fullyrtum við, að það væri gert
okkur til vegsemdar. Þar búa
danskir veiðimenn, en norskir í hin
um. Meðan flugvélin er fermd
skjótumst við til fundar við dönsku
piltana tvo, sem standa við kofa-
dyrnar undir rauða og hvíta kross-
fánanum, sem blaktir í kvöldgol-
unni. Þetta eru ungir menn, rúm-
lega tvítugir. Þeir eru ekki bein-
línis fátæklega til fara, en naum-
ast myndi ofmælt þótt einhver
segði, að ekki væri þeir nýþvegn-
ir. Báðir eru í allgóðum holdum,
sólbrenndir og hraustlegir. Þeir
bjóða okkur inn. Við lítum í kring
um okkur: Tvö rúmflet, eldavél,
óhrein matarílát og fatnaður á víð
og dreif, útvarpstæki, byssur, skot-
færi. Við spyrjum frétta en þeir
svara:
Fyrir rúmum tveim árum var
annar þeirra veitingaþjónn í Dan-
mörku, hinn hafnarverkamaður.
Þriðji félagi þeirra, sem skroppið
hefir að heiman í kvöld, var sjó-
maður. Þeim þótti öllum lífið til-
breytingalítið og gleðisnautt, og á-
kváðu að leita einhverra æfintýra.
Þess vegna undirrituðu þeir samn-
inga við veiðifélagið Nanok og
héldu norður til Grænlands. Með
samningagerð þessarri skuldbatt
Nanok ag til þess að greiða þeim
1000 krónur í árslaun, útvega veiði-
kofa og mat, en áskildi sér rétt
til 55 hundraðshluta af söluverði
væntanlegrar veiði. Nú eru þeir
búnir að vera hér í rúmt ár. Á
því tímabili hafa þeir drepið 84
refi, þar af nokkra blárefi og veitt
allmikið af laxi. Nýlega hafa þeir
framlengt ráðningarsamninginn
við Nanok um eitt ár, og á morgun
flytja þeir til nýrrar bækistöðvar,
sem er í 100 km. f jarlægð frá Zack-
enberg, en þar er meiri veiðivon,
að því er þeir telja. Hver þeirra
hefir 7 hunda, sem eru hér bundn-
ir við festar. Þegar hundarnir sjá
ókunnuga stökkva þeir upp, rykkja
í böndin og fjöllin bergmála af
góli þeirra og ýrfri. FVrst hélt ég
mig í hæfilegri fjarlægð, hálf-
smeykur við þessar stóru skepnur,
sem börðust við að slíta sig lausar
og beindu að mér organdi kjaft-
inum, en þegar heimamenn gengu
ugglausir til þeirra og rifu kump-
ánlega í lubbann á þeim, þá sann-
færðist ég um að þetta væru mein-
laus, mannelsk dýr, sem gerðu all-
an 'þenna böjvaða hávaða líklegast
í því 'skyni einu að fá einhvern til
þess að klappa sér á trýnið, eitt-
hvert salt í þann vatnsgraut sum-
arsins, að standa bundnir á bás og
geta ekkert nema látið sig dreyma
um endalausar hvítar fannbreið-
urnar, þar sem hlaupið er með
sleða veiðimannsins í tunglskini
grænlenzku vetrarnæturinnar.
VÍÐAR VEIÐILENDUR
Ég virði piltana tvo fyrir mér.
Hvor þeirra skyldi hafa verið veit-
ingaþjónn? Það er ekki auðvelt að