Lesbók Morgunblaðsins - 24.07.1955, Blaðsíða 10

‘106
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
þau, að einhver sem fór þar upp
í rafmagns strengbrautinni, hefði
á leiðinni flevyt frá sér eldspýtu
log'mdi, eða þá sígarettu með eldi
í. F^estir brunarnir munu og hafa
orðið vesna bess að menn fóru gá-
laus^ega með e’d, en þó var ástæð-
an cmnur í einum stað, og þann
skeoareid sáum vér.
Um það ievti er vér sigldum
suður vfir fjörðinn til Víkur, hafði
fallið niður rafmagnsstrengur á
leiðslu, sem er neðarlega í fiahinu
Grind oí? liggur þar um breitt skóg-
arbelti. Rafneistar hrukku af þræð-
inum bar sem hann kom niður, og
við bað kviknaði í sinu og skrauf-
þurrum mosa. Á leiðinni norður að
Belaströvd sáum vér að reyk lagði
upp úr skóginum á nokkrum stöð-
um. því að eldurinn læsti sig fliótt
eftir mosanum. Fréttum vér á Bela
-strönd að fjöldi manns hefði verið
kvaddur á vettvang til þess að
reyna að slökkva eldinn. Til allrar
hamingiu var blæalogn og eldur-
inn breiddist því ekki út til hliða,
heldur beint upp fjallshlíðina. —
Fjölgaði nú reykjarmökkunum óð-
um og sums staðar var langt á
milli þeirra og sást á því að eld-
urinn hafði hlaupið langa leið upp
eftir hlíðinni í mosa, áður en hann
fengi þá næringu, er hann gæti
stöðvazt við.
Nú fór að kvölda og rökkur færð-
ist yfir. Fiöllin urðu dimmbrýn og
vörpuðu skuggum sínum á fjörð-
inn, svo að hann varð dimmur eða
nær svartur. En um leið og fór að
skvggja. sá maður elda í fjallshlíð-
inni á nokkrum stöðum og mis-
munandi skæra, en blág^ár reykur
tevgðist upp eftir fial’inu þar sem
bíartara var og lagðist sem slæða
yfir dökkvan skóginn. Neðstu eld-
amir voru skammt fyrir ofan sjáv-
armál. en þeir efstu voru komnir
á að gizka 200 metra upp í fjalls-
hlíðina. Lengi var einn eldurinn
lanjbjartastur og mestur. Var hann
Þingkosningar d Jamaicn
AMAICA er ey 1 Karibahafi og var
um 80 ára skeið brezk nýlenda og
stjórnað af Bretum. En árið 1944 fékk
eyjan sjálfstjórn. — Var henni gefin
stjói-narskrá og samkvæmt henni
skyldu íbúarnir sjálfir kjósa sér þing.
Kosningarétt hafa allir, karlar og kon-
ur, er náð hafa 21 árs aldri. Þingið
velur svo stjórn, en brezkur landstjóri
fylgist með störfum stjórnarinnar. —
Hann hefur neitunarvald, þanmg að
hann getur neitað að staðfesta lög eða
stjórnarskipanir, ef hann telur slíkt
vanhugsað, eða koma 1 bág við stjórn-
arskrána.
Fyrstu kosningar á eynni fóru fram
1944 og börðust þar aðallesa tveir
flokkar, þjóðernisflokkurinn (PNP) og
verkamannaflokkurinn (JLP). Verka-
mannaflokkurinn vann stórsigur í þeim
kosningum.
Næst fóru kosninear fram 1949 og
sigraði verkamannaflokkur aftur, en
fvlgi hans hafði þá stórhrakað. í þriðja
sinn var svo kosið 12. janúar í vetur.
Höfðu þá fimm stjórnmálaflokkar
menn í k.iöri, og margir óháðir buðu
sig fram. Varð kosningahríðin in harð-
eins og glóandi stólpi og hefur þar
eflaust stórt tré staðið í björtu báli.
Mundi það hafa þótt fögur sjón,
ef hér hefði ekki verið voði á ferð-
um.
Um miðnætti rann tungl í fyll-
ingu upp af suðurfjöllum og varp-
aði gullnu geislabandi þvert yfir
dimman og logntæran fjörðinn, en
innar spegluðust eldarnir, sem nú
virtust loga glatt í skógarhlíðinni.
Þetta var ævintýraleg sjón, en ég
var að hugsa um hvernig færi ef
allt í einu skyldi hvessa. Þá hlutu
eld rnir að magnast svo, að þeir
yrði óviðráðanlegir. Sem betur fór
hvessti ekki, en samt sem áðUr var
á annað hundrað manns að beriast
við eldinn í heilan sólarhring, áður
en tókst að ráða við hann.
Árni Óla.
asta, einkum milli a'ðalflokkanna. —
Verkamenn bentu á ailt sem þeir höfðu
afrekað á 10 árum, og töldu þjóðinni
skylt að styðja sig fyrir það. En þjóð-
ernisflokkurinn sýndi fram á að dýrtíð
og atvinnuleysi hefði mjög farið í vöxt,
og ekki hefði stjórnin verið betur skip-
uð en sve, að tveir af ráðherrunum
hefði verið hnepptir í varðhald fyrir
fjársvik.
Þetta er nú svipað og hjá öðrum
þjóðum, en að öðru leyti var kosninga-
baráttan ólík því, sem menn eiga að
venjast á Vesturlöndum cg ýmislegt af
því, sem flokkarnir notuðu sér til
framdráttar, kann að virðast brcslegt,
því að sinn er siður í landi hverju.
En það er undir hugarfari fólksins
kornið, hver áróður hentar bezt á
hverjum stað.
Einhver áhrifamesti áróðurinn ó
Jamaica er að grafa andstæðinga sína.
Það er gert á þann hátt, að gerð er
eftirmynd andstæðingsins og hún síðan
kistulögð. Fer svo jarðarförin fram á
sama hátt og um venjulega jarðarför
sé að ræða. Sálmar eru sungnir og
fjöldi fólks fylgir til grafar. Þetta er
talinn pólitískur dauðadómur yfir and-
stæðingum.
Kjörorð þjóðernissinna í þessum
kosningum var: „Sópið þeim burt!“ Og
til-þess að leggja áherzlu á hvað átt
væri við með þessu, tóku frambjóð-
endur flokksins sér kúst í hönd einn
dag rétt fyrir kosningarnar, og sópuðu
allar götur af kappi. En fjöldi bíla var
á ferð og á alla voru bundnir þrír eða
fjórir kústar. Þetta var áminning til
kjósenda að gera hreint fyrir sínum
dyrum. Slíkur áróður mundi sjálfsagt
þykja broslegur hér í Reykjavík, og
tæplega mundi það vænlegt til sigurs
fyrir einhvern flokk, að frambjóðendur
hans færu að sópa göturnar. Þeir
mundu verða til athlægis.
En öðru máli er að gcgna á Jamaica.
Þjóðernissinnar unnu cvo glæsilegan
sigur í kosningunum, að þeir fengu
fleiri menn kjörna heldur en allir aðrir
flokkar til samans.