Lesbók Morgunblaðsins - 12.02.1961, Blaðsíða 1
5. tbl.
Sunnudagur 12. febrúar 1961
XXXVI. árg.
ÚR SÖCU REYKJAVÍKUR;
FYRSTI KIRKJUGARÐURINN
SEINNI HLUTI
m.
ÁHIÐ 1882 gerðist sá atburður,
að íslendingar fengu danskan
landlækni, hinn eina danska mann,
sem gegnt hefir þeirri stöðu hér
á landi. Eg tel ekki Thomas Klog
danskan, hann var fæddur og upp
alinn í Vestmanneyum og hafði
lært til stúdentsprófs hjá Hann-
esi biskupi Finnssyni. En nú var
kominn aldanskur maður, sem
hafði aflað sér menntunar í Dan-
mörk. íslendingar 'voru ekki á-
nægðir með þetta, og þá allra sízt
Reykvíkingar. Þeir litu svo á að
hér væri um gjörræði og einveld-
ishneigð að ræða hjá Nellemann
stjórnarherra. Þeir vildu að dr.
Jónas Jónassen yrði landlæknir.
Hann var maður vinsæll og naut
mikils trausts sem héraðslæknir.
Hann hafði líka verið settur land-
læknir og forstöðumaður lækna-
skólans árið áður, er Jón Hjaltalín
fekk lausn frá embætti. Auk þess
hafði hann á þessu ári sótt sér
doktorsnafnbót til háskólans í
Kaupmannahöfn, fyrir rit um
Schierbeck landlæknir.
sullaveikina á íslandi. Hann átti
því að vera sjálfkjörinn í þetta
embætti.
En Nellemann íslandsráðherra
leit öðrum augum á það. Og frétt
kom um það, að hann hefði látið
hinn tilvonandi landlækni fara að
læra íslenzku, því að þá var þess
krafizt að danskir embættismenn
hér á landi yrði að kunna málið.
Og svo fréttist einnig, að læknir-
inn hefði gengið undir íslenzku-
próf hjá Konráði Gíslasyni, staðið
sig að vísu fullsæmilega, en þó
fallið á prófinu. — Þarna sjáið
þið, sögðu menn þá, hann Konráð
veit að hér á að fremja ranglæti,
og þess vegna hefir hann fellt
manninn á prófinu. — Þetta hefir
«jálfsagt verið tilgáta upphaflega,
en lengi helzt sá órökstuddi orð-
rómur, að Konráð hefði beitt
hlutdrægni við þetta próf.
En svo er það um haustið, að
læknirinn kemur hingað til
Reykjavíkur og fær að ganga
undir íslenzkupróf hjá Halldóri
Kr. Friðrikssyni yfirkennara. Próf
þetta fór fram í alþingishúsinu,
og fjölmenntu Reykvíkingar þang-
að til þess að hlusta á. Það hefir
hlakkað í þeim görnin að fá að
heyra allar þær vitleysur og mál-
villur, sem útlendingurinn léti sér
um munn fara. Þeir hafa verið
sannfærðir um fyrirfram, að hann
myndi kolfalla á prófinu og hugs-
að gott til að fagna þeim úrslit-
um. En þeim varð ekki að ósk-