Tíminn - 25.03.1969, Blaðsíða 3

ÞMÐJTTDAGTJR 25. marz 1969.
TIMINN
3
Meö
No'nini Mitlii var á fiórða ári
og hafiffii tokiið upp á því að
vdll'ja ekki borða mati'nm sinn
inema með miikluim fortöiuim
oig eBtimgaogsmu'muim, s-em þó
’duigðu stumdium ekki til.
Faðir hains famn þá upp á
þvií að talia um ímyndaðan
direnig, sem hainin kalla'ði
„Fijaila-Jóa“, oig s'agði »ð hann
borð'aði aililan matiiinn sem
Nonmi sírilidi eftir — Þetta
hrei'f, Nonnia var ekkert urn
„Fjal'la-Jóa“ g-efið og kærði sig
ebkert um að sk-ilja efitir
handa honuim miait. E-n það
varð brátt iijóst, að Nonm-i h-ugs
aði miikið uim Jóa, hamin spuirði
miamgra spuirmmga um hain-n og
v-ldi fá að sjá hiamm.
Þaminiig fór fram um skeið
Em sv-o var það einu sinni, að
paibbi Nornn-a -kom i-nin í stof-u
þar sem Nom-ni hafði v-erið að
lieiika sér. Hús'gögn-in voru iliíi
leiikin og l-eilkföngunuim stráð
út utn ai'Ilt,
„Hver hefu-r gert þatta?“,
spurði pabbi hains alvariegur.
Nonn-a brá hverg-i en sagði
a'lvanlagur: „Hann Fjial'a-Jói“.
Og svo brostd hamn ómótstæffi-
1-ega -saikl-eysisforosi.
Þér hefði líkað vel við síðasta temjarann okkar. Hann
var vingjarnlegur, elskulegur — og gómsætur.
FuUtrúi frá m-æðr-aistyrks-
néfmd kom í heimsó'kn tl kornu
sem sagði, að maðurinm sim-n
hefði yilfrg-efið siig fyrir fimim
'árum. Fuiltrúianum var litið á
þrjú timg börm sitt á hverju
árinu og spurði hver væri þá
faðir þeirra.
„Maðurdnn mirnn, auðwitað,
sagði konam Ihinieylksluð. .
„Nú h-amm er þá efcki búinn
að yfirgefa yður“,? sag-ði ful-
triúiinm-.
„Jú, ea haran fcemur eim-
Stökiu siranum tiil að b-iðja mig
fyrirgefiniragar, og banm biður
svo vet, að ég get -ekfci femigið
aff mór að relka baam á diyr“.
b'lússu, tófc upp 'goifikylfuna
sína oig gekk að golffcúlurami,
sem lá á „tee-inu“, og bjó sig
tii að slá hamia. Þrir kylfu-
sveinar og fimm karlm:enn
stóðu -bjá með fcyOlfur sím-ar og
horfðu á. Mærim sveifliaði kyl-f-
unni faiguriega og hitti kiiluna
en missti sjóniar af henai á
flluiginu.
„Sá m'O-kkur ykkar h-ver.t kúl-
an f-ór“? spurði hún áhorfemd
urna.
Þ-eir brostu allir v-andræða
lega og litu hver á a-mnian. Em-g
i-nn þe-irra hafði horft á eftir
búlunai.
Moming Telegraph.
Svona eru karlmennirnir.
Unig-a stúlkan, íturvaxin og
fagurlimuð, sódforúm á hörund,
klædd í stuttfouxur og þunma
Sum'ar stúlk'ur bíða stöðugt
oig eiga von á main.nisefniinu.
Aðrar eiga bara von á sér . . .
— Hann er hægfara. en kemur okkur á leiðarenda.
Þau viæðast hamingjusöm
Audrey Hepburn og miaður
henniar, ítaliimm Amdrea Dotti.
Eims og kumnugt er þá voru þau
nýlegia gefin saman í hjóma-
band, og hin síumga, tæplega
Tólf ungm'e'nmá, sex stúlikur
og sex piltar búa saimian sem
e-in hópfjölskylda í Lidiimgö í
Svíþjóð. Þau búa í sbóru eim-
býlishúsi á þreim hæðum og
deila með sér tólf herbeirgjum.
í þess-ari fj-ölskyldu er allt
sameiginlegt, meim-a taimnfourist-
ar og p-pllur. Flest foinima tólf,
ferfuiga leikkoma, seg-ist hafa
hömdiiað hamiingjuna að eilífu.
Á meðfylgja-ndi mynd sjást
hjó-min á gömgutúr í rigningu
á Via Con-dotti í Róm fyrr í
þessum mánuði.
sem eru á aldriinum tuttug-u o-g
eims til tuttogu og sjö ára eru
stúdieintar, og þau hafa búið
þaimmiig í lúmlega eimn mánuð,
og hingað til hefur allt gerugið
ánekstaalauist, eða svo segja
þau sjáibf í viðtali við stúd-
erttablaðið „GaudeamuisV Tvö
hin-na tólf e-ru giift hvort öðru,
en þau liffla jafnt með hinum.
Eitt bar.n, tveir hu-mdiar og
ein skjaldtoaka tiiheyra eiimm'ig
fjölskyldu-nimi. Öll eru þau
sósíialistar að eig-in sögn og
taúa mjög á hóp-fjölskylduma
sem fit'amtíðairla'Uis-n á bjú'ik-ap-
armáluim, eiraniig siegja þau að
slík fjölskyl'dutlhögun efli
mjög þroska einstaklingsims,
margir séu um að hvetja og
gefa góð náð. Eimis og fyrr er
sa'gt 'hiafa þau ailt samieigiin-
leg-t. Sórhver fj'ölskyldumieðlim
ur mo-tair þau föt siem honuim
líkar, og h-ainin getuir fuindið í
klæðaiSbá'pmum o. s. frv. Hag-
fmæði heiimi'lisins fylgir boð-
onði Marx: Fná hverjuim og
einuim eftir hams hæfileikum,
til hvens og eins og eftir þörf
hams.
Þar sem ölu sfcal skipt upp
jiaf-nt, þá eiinmiiig kynfeirðiislíf-
iinu, segja fjölskyMuimeðlimir.
„V-erið frekar við miammimn
yðar“! — Þanmig hljóðar heil-
ræði, sem emsfcu lækmasiamtök
in haf-a sent ei-gimkonum, en
heilræði þetta er að finma
skýrsl-u sem lækmasiamtökin
hafa sent út, en hún ber foirtil-
i-mn: „Hvernig komið er í veg
fyrir hjartasl-ag“.
Öll sikýrsta-n höfð'ar t-il kvenn
ann-a, því hún sbaðæfir að eig-
inmenn d-eyi oft af hreyfingar-
skorti. Og því stouil-i eiigimkonur
þeirra reka þá áfram við upp-
þvott, gólfþvott, láta þá ryk-
suga og stri-ta í garðimum. Og
uim fram allt, aldrei að aka
þeim í vinnu-ma, eða á næ-stu
strætisvagma- eða járnbrautar-
s-töð!
Höfund-ur skýrslunmar ben-d-
ir komum á að þær skuli höfða
til krafta eigiinmia-nraa si-nraa og
hæfil'eika: — Þú ert svo sterk
ur væ-ni minn, takto nú teppin
og farðu méð þau út í garð,
þeim veitir ekki af að vera
barin svolí'tið ..
Þetta eru þau Engelberf
Humperdinck og Mary Hop-
kin, en eins og frá v-ar skýrt
hé-r í Spegli Tímarns fyrir
skömmu þá eru þau á hljóm
1-eikaferð um Bretl-and um
þessar mundir. Þau Emgelbert
og Mary ferðast sama-n í Rolls
Royce bifreið Emgelberts og
g-era stormandi lukku. Hljóm
leikaferði-n mun taka sex
vi-ku-r.