Tíminn - 23.05.1969, Síða 7

FÖSTUDAGUR. 2Í. mai 1969.
7
TIMINtv
A5 stofna kvenna-
menntaskóla væri að
stefna aftur í aldir
í siliaikik'ainum suinnarivert í
Kópaft'ogsih'álsiiinium em giarð-
•rnjr við húisin mikið íamiir
að g'ræuika. Þa0 ei-u fynstu ó-
^feæðu'merki n um sumairkom-
uina sem vdð sjáum á þessu ári.
Þar hittum vi@ Jón Braga
Bjaniason á heimilá foreldra
sinna eai 'hiaimn lýikur stúdemts-
prófi fná Stærðfa'æðideild MR
í wr. Á sbofuborði liigigja faU-
egir síbedmiar kiomnir fró Banda-
rífcju'num. Tailið beinlisf því að
dft’öi Jóns Bra.ga í menin'taskóia
í Kaiiiif'orníu en þar var hiann
í hállift ár. er faðdr tons kemmdi
við háskóla þar. Síðau berst
talið að einu af öðnu. Jón
Bnagii ieysir viel og greiðlega
úr öMum spuirninigum. Það þarf
ékiki laniga viðkyn'ninigiu ttl að
sjá að ’hann er huigsandi uimg-
ur maður með ákveðnar skoð-
anir.
— Mér féll mijög vel í sfcól-
anu'ih í Bandaríkjunum og
■læirðd mdlkáð af divöl min>ni þar.
í sibó'lanum vaa- vailiga-einakerfi
með fremur liitium kjanna, en
nemendur gáúu valið mamgar
námsgreinar að eigin vild.
Skyl'dufögin, kjamninm, voru að
eins eniska, saiga og nokkur
stærðfræðd. Sémkennslustof-
ur vomu fyrdr hvemja náms-
gmeim en nemenidur gengu á
mdili. Voru þær sér'Sfakilega út
búnar með bókum og gögnum
fyrir hivemja námsig'rein um siig.
Faðir mdnin leyfð'i mér að
sláisf í för með sér tii Banda-
rílbjialnma ni'eð því skdlyrði að
ég hel'tiísit ekikii aiftiur úr í nám-
inu en ég bafði þeninam vet’ux
átt að byrja í m'emmitaskóiam-
um. En það stóðst ebki, ég
koin h'edm seinmi hliufa vetrar
og fél'l um vo'rið, og fór svo
aftur í þmiðja bekk næsfa ár.
En eg se ekki eftir þessu á.ri.
Mér fainnst afska'plega u-nd-
axiliegt að koma í Menmtaskól-
ann hér frá B'andaríkjuinum
enda er 3. bekkur lamgleiðin-
l'egasti oig að möngu leyti erf-
iðast'i hek'kuriinn í skólanum.
Þar voru enigin tæki notuð við
kemmsluina s-em var lítt lifandi,
ekberf lif'amdj valfi-elsi og
námisað'sfiað'a léleg.
Mér finms’t ísdenzika skóia-
kerfið mijöig gal'lað. Hinir ýmsu
skólar mdsiþuinigir þannig að
stór stökk myndast mi.lli náms
stiiga. Það er diapurleigt hvern-
ig tiimanum er sóað í bamna-
skólumum en þedr ei'u mijög
lébtir fya'ir flesta n.emendur.
Er aiemendur koma í gagn-
fræðasikóla og síðan aftur þeg-
ar þeir bymja í mieantaskóla
þynigdst námdð mjög skyndi-
lega.
Þimig memnfskólanema, sem
stúdentspról
Jón Brag'i Bjaruason, stærðfræðideild Menntaskólans.
á ísafirði
kæmi til með
að halda fólki kyrru
á Vestfjörðum
haldnð vac í vetur konnst eih’n-
iig að þeimri aiðurstöð'U að
s'kólakienfSð þyrffi breytinga
við. Ramimi þess væri of þröng
ur. Þá faranst oikfcur að bamna
skólimin væmi of lanigur, en
hamn nýtist jafinímamt mjög
iffia. Uinglimigasikólamniiir eru
hiinis vegar of stuttir. Komu
faiarn hugmyndir um að barna-
skólirm yrði 5 áma fa-á 6—10
áoia og iiingli'ngaskóila.rnir 4 ár,
frá 11—14 áma aldri. Þá var
talið rétt að lenigja skóilaskyld-
una þamniig að hún ya-ði frá
6—16 áma aldmi.
Þóbt váð búum hér uppi á
ísla.ndi oig koanunist sæmilega
af noegum v-ið ektei heltast aft-
ur úr öðrU'm löndurn í fu-æðs'lu-
Fymst 'hdftum við Sigríði
Rítgnars frá ísaffdrðá.
Hún fár í fyrstba bekk
anenntaiskó'liaináanis, sem stamf-
i-æktur, er á ísaifirði, en kom
siðam himigað í máladeild
Menmtas'kólans í Reytejavák og
var ihér í þmemiur síðari bekíkj-
umum. Flest betokjamsyst-
kánii hentniar að vestan fóru
hdms vegar tl Akurevrar
í Menmtasikólaaiiii iþiar.
Sáigríður býr í ‘líitilld íbúð í
Hlíðumuan og anina'St stjálf heim
itliishaild fýrir ság. Hún hefur
nóg að gera því auk1 mecnnta-
sikólaniámsiins leggur hun stumid
á píamóleik í Tónildstarskólan-
um. Húm keimiuir tii dyra með
sítt hár í gaillab'uxum þega-r
við komum pg spyi’jum h-ana
hivemniiig pmóflliestU'rinn 'gamgi.
— Ma, segdr hún, en von-
aadi á "éktoi að skilja það svo
bótestaflega. — Ég les svona
með höppum o-g glöppum,
mijög másjatfinileiga mdkið hvern
daig. Ég gerði lesbraráætlium i
byrjun uipplesibramfríiskis, en
'húm fómst fyrir, segir Siigriður
og ba-osir. Það fer liika alltaf
eimlhft"er timi hjá mér í að æfa
miig á píanó, en ég er litoa að
fama í pi'óf í Tóniliistarskó'lan-
um.
— Hvermd'g féll þér uippl’estr
amfiri’iS?
— Mér fammst það ekki
mijög steranimtilegur tíani. Það
er núaa uan þi-jár Ivilkur og
stjyttma en það var áðuir. En
mér fdinir.st að vel mætti stytta
það meiira og hafa í staöimm
fliedoi dag.a mil'l'i pmóifa.
— H'ver er efitirlæbiisnáiinis-
’gredn þim?
— Það er iabína, mér finmst
hún mijög skemmtileg.
— Hvernig hefur þér fiaillið
í Meimtasíkólaaum?
— Ágætlega, eu þó finnst
mér ýmsdr ga'lJar veaa á
keninsiluiháttum eg tiilhögun
niámisiims. Ég er áónœgð með
skipuilaig skólains eins og það
er nú, og áiit að margt mætti
betui fara. Ég tel mjö'g æsiki-
legí að fleiri niámisgireinar vævu
kenndar oig aðrar en mii er t.
d. rússneska. grístea, bjóðféi-
agsíræði o<g hieimsipeki, oig eimu
iig að hluti námsgreimia'nma séu
vaifi'jáiLsair. Prófum mætti
sleppa í mörgum námsigirein-
um, en f þess stað ieggja á-
herzlu á sjálfstæð vinnubrögð
og láta nemenditr skifa verfc-
efnuan.
Eimaiiig hefua- mér fundizt
kennslam þuor hjá mörgurn
kennuium þótt frá þvi sé-u u
antekniinigar. Það er rétt eins
og verið sé að athu'sa hvort
við séurn vanigefSn, við erum
látiiin lesa í bók heima og síð-
am er okkur hlýtt yffir tdl þess
að sijá hvort við kunniuim.
— Bn í heild hafa þetta ver-
ið skemimibileg ár. Féliagslífið
■ er mjög umfainigsniikið og að
mínu áliti gott. En stunduni
or sfto miikið um að vera í sfcól-
anium aö bedta \ erður atveg
Framhalo a bls 12

. . þlsöá
Sigríður Ragnai's, máladcild Memitaskóians
máiiuim se-m öðru. Samanibuirð-
uriinin við önmur lönd er al'ltaf
niæntæ'kur oig við verðum að
vena jafnvÉg þeim á sem ftest-
um sviðum
— Hviaðia hkitverki gegDdr
þetta menintaskól’aiþiag'?
— Það fijallar um ýmás mól,
sem varðia ailla menntaskólana
og nemendur þeiaTa. Ætlun-
in eir að það komi samaai ár-
lega oig verði í firamtíðinni
stenk o<g ábyrg stofnun út á
við.
— Ern svo vdð höldum áfrani
að tada uun Mennibaslkól'aain í
Beykjiaivík þá fél mér mik'lu
betuir sdðari árdn í skó'laiDium.
Mitolair firaamfanir haíia oirði'ð í
feeinasllunni síðan ég kem í
sfeolatm. í 5. og 6. þekk er
fiarað að nota ýmis tæfei vd.ð
keninsluna siem verður þá aneira
verikleg og ldfiandt og nú er
þetba að koona I'ífea í 4. bebk.
Og edinindg sikdlst mér að standi
bil að reyma náttúrufræðddeild
næ9ta ár. Ég var verulega
ám'ægðua' með eðl'isfræðifeenasil-
una og þann útbúnað sem not-
aður er við hana, en hvort
tveggja held ég sé mijög tdl
fyríinmyndian'.
— Að mínu ál'iti eru tiMög-
ur meninibaskóliaffinuamvaa'psdais,
sem Alþiimgi hefur tffl mcöferð-
ar, að lamigffLestu leyti mjög tál
bóiba, ef þvd nieiröur fýligt út í
æsar, en ég er ekfei alveg aógu
sáttur vdð sikyldugaeinarnar cða
kjaamano, mér fionst haron of
stór, en það er efckert aðal-
atirdði wg getur átt eftir að
breytast.
Hios vegar er anwnað mól,
sem mér finost uokkuð van-
hugisað, það er fyriríiuigU’ð
sibofinuai mieaiinibaiskóllia utó á
landd t.d. Ísaíirði Það er í
sijáilffú sér giott og blessað að
miða að því að menmtas'bóliar
verði sem vdðast á landdnu í
framtíðiinini. Eu þar sern
mienintaiskól'amniir, sem tíl eru uú,
era allis e fc'ki nóga góðír, fjmwti
Framhald á bls. 12.