Tíminn - 08.06.1969, Blaðsíða 7

SUNNUDAGUR 8. júní 1969.
Útgefandl: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Pramkvæmdastjórl: Kristjan Benediktsson Kltstjórar: pórarmn
Þórarlnsson (áb). Andrés Krlstjánsson, Jón Helgason og IndriSi
G. Þorsteinsson FuUtrúi ritstjórnar: Tómas Karlsson Auglýs
tngastjóri: Steingrimur Gislason Ritstjórnarskrifstofur l Eddu
húsinu. simar 18300—18306 Skrlfstofur BankastræU 7 A1
greiSslusimi: 12323 Auglýsingaslmi: 19523 Aðrar skrtfstofuj
simi 18300 Askriftargjald kr 150.00 ð mán tnnamlands —
f lausasölu fcr 10;00 etnt. — Prentsmiðjan Edda h.f
Fjármálaráðherrann
Það liggur enginn fjármálaráðherra á hálsi fyrir það,
að hann reynir að spafa. Það er skylda hvers fjármála-
ráðherra. Hitt er verra, þegar sparnaðurinn beinizí mest
að því að rejma með lagarefjum að standa ekki við
gerða samninga, en láta svo sukk og óreiðu dafna á öðr-
um sviðum, þar sem auðvelt á að vera að koma á raun-
verulegum spamaði.
Því miður hafa þetta verið helztu einkennin á fjár-
málastjóm Magnúsar Jónssonar seinustu mánuðina.
Hann þrjóskaðist við 1. marz í vetur að greiða opinber-
um starfsmönnum aukna dýrtíðanippbót., ðem brir áttu
skýlausan rétt til samkvæmt gildandi úrskurði kjara-
dóms. Hver dómstóllinn eftir annan vísaði frá sér þeim
kröfum, sem ráðherra gerði í þessum efnum. Að lok-
um bar kjaradómur fram þá miðlunartillögu, að opinber-
ir starfsmenn fengju 3500 kr. greiðslu vegna vangold-
inna dýrtíðaruppbóta á tímabilinu marz — maí í ár.
Báðir aðilar féllust á þetta, þ. e. að segja ríkisstjómin
og opinberir starfsmenn, en ráðherrann reynir samt
enn að þrjóskast og gerir þann fyrirvara að þetta eigi
að vera fyrirframgreiðsla upp 1 væntanlegar uppbætur
síðar á árinu. Að sjálfsögðu háfa samtök opinberra
starfsmanna mótmælt þessu. Þessi fyrirvari ráðherrans
er bersýnilega alveg út í bláinn, en sýnir samt áfram-
haldandi viðleitni hans til þess að hafa af opinberum
starfsmönnum dýrtíðargreiðslur, sem þeim bar að fá á
tímabilinu marz — maí í ár.
Rétt er að geta þess fjármálaráðherranum til afsök-
unar, að hann er ekki einn um þetta, heldur hefur til
þessa fullan stuðning ráðherra Alþýðuflokksins. A. m. k.
hefur ekki annað sézt í Alþýðublaðinu en að Alþýðu-
flokkurinn léti sér þessa framkomu fjármálaráðherra vel
líka.
Á sama tíma og ráðherrann rejmir þannig að beita
refjum í skiptum sínum við opinbera starfsmenn al-
mennt, heldur áfram sukkið á öðrum sviðum, eins og
t. d. í sambandi við bílakostnað ríkisins. Þar fást þær
tillögur, sem Framsóknarmenn hafa gert og Halldór E.
Sigurðsson hefur gert grein fjrrir í fjárveitinganefnd,
ekki teknar til afgreiðslu. Slík ráðsmennska kann ekki
góðri lukku að stýra.
Forroenuskai i
atvinnumálanefndinni
Þær upplýsingar, sem hafa birzt í Mbl., að atvinnu-
málanefnd ríkisins sinni ekki neitt vandamálum bygg-
ingariðnaðarins, hafa vakið almenna furðu. Byggingar-
iðnaðurinn er nú sú atvinnugrein, þar sem atvinnu-
leysið er langmest. Stöðugt hverfa fleiri og fleiri ágæt-
ir fagmenn úr landi sökum þess, að hér er ekki neina
vinnu að fá. í Reykjavík eru nú skráðir um 530 at-
vinnuleysingjar, aðallega vegna samdráttar í bygging-
ariðnaðinum. Og þetta er á þeim árstíma, þegar atvinna
við hann ætti að vera hvað mest.
Þjóðin spyr nú meðal annars: Til hvers tók forsætis-
ráðherra að sér formennsku í atvinnumálanefndinni?
Átti það ekki að vera til þess að sýna, að ríkisstjórn-
inni væri það alvara að útrýma atvinnuleysinu? Eða
tók forsætisráðherrann að sér formenskuna til þess að
gera nefndina sem athafnaminnsta, sbr. afskiptaleysið
í málum byggingariðnaðarins? Þ.Þ.
TIMINN_____________________________________
p......."■ -----”■ ■"
TOM WICKER, blaðamaður New York Times:
Saga Ho Nhan Hieu - ungs
lýðræðissinna í Suður-Vietnam
Fangelsi Sagonstjórnar hafa verið skírð „háskóli Ho Chi Minh"
Thieu forseti Suður-Vietnam.
Höfumdur þessarar greinar.
Tom Wicker, er einn af
þekktustu blaðamönnum Ncw
IYork Times. Hann ferðaðist
nýlega um Suður-Vietnam og
skrifaði allmargar greinar
þaðan. Meðal þeirra er grein
sú, sem hér fer á eftir, en
þar segir frá baráttu ungs
þjóðernis- og lýðræðissiama,
gegn Iierforingjastjóminni í
Saigön. Saga þessa unga
manns er rakin til að sýna
hverí er hlutskipti þeirra
manna í Suður-Vietnam, sem
berjast fyrir lýðræði og bætt-
um stjómarháttum. Jafn-
hliða hyggst Wicker sýna
Bandaríkjamönnum hvers
konar frelsi þeir eru að berj-
ast fyrir í Suður-Vietnam.
HO Nlbain Hieu beijfcir þrí-
taiigur Viieitnami Síðari fimm-
tán ár savi sáimnar hefiur hamin
Stíðlaisit ýmáislt veri® önnium haf-
ime vi3 amdiróður gegm hinium
ýmsu rífeisstjórnum í Suður-
Viietoam eða setið í fiamigeilisi
fyrir stjiórhmiálaaifslká'piti. Hann
er smiáiyaximm, lnvilkur og suar-
liegur em broamálMur, aiuigum
hrún oig hörð. Haom relkur í
’.'öiriðuirmiar ef bamm bartf að taiia
omslku, em hamm er staðráðinm
í aið haildia liáitlaiust áfram að
berjiaist fyrir heiiriri skiipun
mália í VietaamL sem hamm trú-
ír á oig telliur flamsæiliaisifca.
Áráð 1955 hjó Ho Nham Hieu
í Hue, þá maar tielkt en tivitugu.
Þá gielklk hamin í „friðáirihreyf-
imigu“, sem barðlst fýrir þvi að
háðar yrðu áarið 1956 þæx
kosnimigar í Viebnam öllu sern
giert viar rá® fýrár í Genfar-
sáittmiá'liainiuim frá 1954. RSkis-
gtjórn Diem lét dæma hfflnm
í sex miámaðffl famgelisi fýrir
þáitlfltölku í þeisisiari baráttu.
ÁRH) 1957 var Hiieu viðrið-
imrn lýðislkióla í Hue, þar sem
bamm seigir að lögð bafl verið
álhierzla á „þjóðmieonimigu“ en
álham'giemdur Diemis töldiu skól-
ann eintoum starfa að strjórn-
máluxn. Ári® 1959 vaæ Hieu
tvívegiis dœmdair í famgeisi
veigma aiflskipta sáinmia a£ þess-
um eOsóQja, þrjá rniámu®! í flyrra
siinni® em íSimm mámu®i í sflð-
ara simnið.
Árið 1963 sbarffiaði Ifiieu í
Nihartrang og var þá einm af
foruistumönmum hreyfimgar,
sem nefmdist Samfylking stúd-
emta og amearra nieima gegm
N®o Dimlh Diem. Þá var hamn
handtetoimn enm eiinu simmi em
Diem var stieypt af stóíi og öll-
um stjórnimáiliaflömgum gefið
f-relísá áður em búið var að
kiomiia því í 'torimg að toveða upp
dóm yflr homum í það sdmm.
Efflnr þeflta tólk hiver rilkis-
stjómio við af amnarri um
sikiedð, em í au'gum Hieus voru
þær aiiar litlu sem emigu betri
em rfltoiisstjórm Diems. Árið
1964 stundaði Hieu nám við
Dalat-toáistoódia og gerðist þá flor
seti BaráfctufyJtoimgfflr stúdenta
og nama giegm rílkisstjóm Tran
Vao Huongis. sem sat að völd-
um aðeims stoamima hríð. Hieú
I,. ■■ ■■ ■ I ■
slapp við hamiditötou, en ríkis-
sfcjármim stöðivaBá útgáfu mái-
gffligtoE hreyfáingfflrimmfflr, þegiar
búið var að gefia út þrjú tölu-
biöð.
ÁRIÐ 1966 var Ngtuyen Cao
Ky seáflur að ’/öitílum í Saigomi.
Þá rifflr Ifieu orðion „blaðaffuli-
trúd og skipui'agissitjóri ‘ ‘ sam-
tatoa við Dalaf-háEÍkóllla, sem
nefmdutít „Samfylteing aiimemm
irngs, sbúdeoita oig nemaa tii
sótoniar og vamar." Þessi sam
tök tótou vdð sifljórm Dalat-borg-
ar öninuðúst hfflna um það bil
í tvo mánuði og fór það til-
töiuiega vel úr herndi. Meðal
aooairE var toomið upp sveitum
flil sjáMsvama gegm lögregl
ummi.
Eom eaj þetta taiin sú ai-
mienma miútkniauippreisn { Viet-
miaim, sem hivað bezt hefur
heppmazt Hreyfimigán var emn
sérsbæðairi og merfeilegri vegna
þess, að meðal leiðtoga beon-
ar voru nofkfcrir toaþódtíkir
stúdienfcar, enda þófct að megin-
þorri þáfcttatoeode væri Búddia
trúiarmemm, og fiorseifci saimitak-
ammia, Ho Quiamg Nlhut, var
toaþóistour. Ky sendi loltos her-
siveilfcir filuigiieáðÍB firá Saigoo og
lét steypa hreyfingumini af stóii
í júoí árdð 1966
HIEU filýði fymst tlil Saigon
oig fiór þar huldiu böfði. Síðlam
fiór hamm aififcur tál Daiat, var
fcetoion þar hömdum í ototóber
1966 og haifður í haidi í þrjé
márnuði ám þess að mál væri
höffðað gegm homum. Hann not-
aðj fcækifærið fcil að sfcofma tdi
uppreismar í fangeteimu í amd-
mæliaskymi gegm iOlri aðbúð og
meðferð faogammia. Hanm var
kaglhýdditir hvfflð efflár ammað
fyriir bragðið oig dæmdur X árs
famigelsd áo þess að fó að vera
sjiáLflur viðtíbaddur réttfflrhöldin.
Fymst sait Hi'eu fjöruitáu daga
í Chihoa-flamgelsimU 1 Saigon,
en var síðan filuttur I famigels-
ið á Comsom-eyju 1 febrúfflr árið
1967. Þar stjórmaði haon amd
mœiaherfieirð gegrn vainrækslu í
holustuháttum og lætonaþjóo
ustu við fanigana. Fangelsið á
Comsom-eyju gekk umdir nafm-
imu „háskóii Ho Chi Mimh“
vegna þeirrá álhrifa, sem himir
uogu vietnömtíku faivgar urðú
þar fyrir. Þarma bjó Hieu 1
freimur lítiailá vistairveru ásiamt
150 öðrum flömgum át fiskdeiig,
mairtfflióaistöp'pu og soyaoiMu, og
striltaði á dagdmm vlö stoógar-
höigtg oig viðiardirátt.
HEILAN mámuð var Hieu
hafðUr í eimamgnun, eða
háekikjiaiður við jánnslá í „tíigmis-
búrimu,“ en það er feliefi með
.iórmsiár eimiar í þaki, sem elkk-
ert sfejiói veíiba fiyirir bitalbelltis-
sóiiimni.
í nóvemiber 1968, þegiar Thi-
eu var seztur að völdum, var
Hieu flutfcur til Cbilhoa og steip-
að að umdirrita sflorámimigamstejai
í her Suður-Vi'etnam. Hann
meátaði og var fluttur í herfagm
eflsið í Oovap. Saflosóikmiairiinm
mælti sjáillflur með þvl að bamm
ymði iátiom Laus, em í þess sfcað
dæmdi herrétbur hanm tál fang-
eflsisivistar í heiilit áf.
Hieu tóktít aö smygiia út úr
flangelsimu opnu bréffl tiil stúd-
enta, þar sem bamm eiggjaði
þó lögegigjian í baiáttummi fyrir
sj'áiMlsiáitovörðumainrétti Suður-
Vietnamia og tál samivimmu við
Þj’óðtfmelsitíhreyfLmguina. Afrit
af þessu bréfí fumdust og enm
var Hieu fcaghýddur þegar bú-
ið var að fjalfla um mál hans
í Coviap.
FYRIR stoömmu var Hieu
filiuifcbur aftur tl Ctoihoa og
slkipfflð á nýjam liaflk að sam-
þytokja immigöngu í herimm.
Hanm sat við sámm toeip og þver-
neitaði sem fyrr. 8. maí var
hamm liáfckm iaus um bveggja
mámaða stoeið gegn dreoigskap-
airheiti, em að þeim tírna iiðm-
um, verður hamm ammað hvort
að sætba sdig við immgömgiu í
hexiinm eða fiangeflsisyist a®
nýju í herfangelsimu 1 Covap.
Harnn heflur eitótoi í hyiggju að
sætta sig við þessa kosti, em
ætllar að gerast fflötfcaimaöur.
Hieu er enm staðfastur þjóð-
emissimini. þrátt -fyrir allt, sem
á dagia hans hefur drifið, og
berst fyrir sjálfstæði Vietnam
og lýðræðd. Haiim ei- ekki hlut-
leysdngi öðffl friðarsimmi. „Ef
Rímiverjar réðust inn í Larnd
miitt, edms ög þeir gerðú hér
fymr á öfldum, skyfldi ég svo
sanmiarlega herjatít gegm þedm,“
ségir hanm.
I