Morgunblaðið - 17.08.2001, Blaðsíða 52

FÓLK Í FRÉTTUM
52 FÖSTUDAGUR 17. ÁGÚST 2001 MORGUNBLAÐIÐ







  

6  4!#>*




"6 !!>*



86  4!>*
/6 !*>*


76 !*>*





  
   
9/##
9,
 %%* !* !!
!?##
!;?##
WAKE ME UP e. Hallgrím Helgason
Stórsöngleikur Leikfélagsins WMU
VEGNA FJÖLDA ÁSKORANA -
AUKASÝNINGAR
Fö 17. ágúst kl. 20.00 - ÖRFÁ SÆTI LAUS
Su 19. ágúst kl. 20.00 - ÖRFÁ SÆTI LAUS
SÍÐUSTU SÝNINGAR
MEÐ VÍFIÐ Í LÚKUNUM e. Ray Cooney
SÝNINGAR HEFJAST AÐ NÝJU
Laugardaginn 25. ágúst kl. 20.00
Laugardaginn 1. september kl. 20.00
Miðasala: 568 8000
Miðasalan er opin kl. 13-18 og fram að sýningu
sýningardaga. Sími miðasölu opnar kl. 10 virka daga.
Fax 5680383 midasala@borgarleikhus.is
Stóra svið
HEDWIG, Lofkastalinn, KL. 20.30
fös 17/8 nokkur sæti laus, lau 25/8
RÚM FYRIR EINN, Iðnó, KL. 12
fös 24/8, fös 31/8,
súpa og brauð innifalið
Miðsala kl. 11—16, sími 552 3000
ÞAÐ eru góðir danskir gestir
komnir til landsins, danska djass-
tríóið KAK sem skipað er feðg-
unum Anders og Benjamin Kopp-
el, en þeir leika á Hammond-orgel
og saxófón, ásamt slagverksleik-
aranum Jakob Andersen.
Tríóið var stofnað fyrir tíu árum
að undirlagi Copenhagen Jazz
Festival sem endilega vildi fá að
heyra eitthvað frá feðgunum sam-
an.
Í kvöld leika þeir á Hótel Höfða
í Ólafsvík og í tilefni menning-
arnætur leika þeir á laugardaginn
í Norræna húsinu kl. 16 og síðan á
miðnæturtónleikum í Hlaðvarpan-
um.
Frjáls og lagræn tónlist
Feðgarnir eru mættir morgun-
hressir á kaffistofu Norræna húss-
ins. Þeir segjast aðallega ætla að
leika eigin tónlist af eina disknum
sem þeir hafa gefið út sem nefnist
Kakophonia. Hann er einnig fyrsti
diskurinn sem þeir gefa sjálfir út
undir merkinu Cowbell Music en
þeir hafa í huga að gefa út fleiri
diska með tónlistarmönnum sem
vilja njóta frjálsræðis frá mark-
aðslögmálum stóru hljómplötuút-
gefendanna. Fyrir áhugasama er
veffangið þeirra www.cowbellmus-
ic.dk
„Þessi tónlist er sambland af
öllu sem við höfum gert hingað
til,“ útskýrir Benjamin en þeir
þremenningar hafa allir spilað inn-
an margra og mismunandi sveita í
gegnum árin.
„Við semjum lögin okkar og
bindum saman með spuna,“ segir
Anders. „Þetta er ansi frjáls tón-
list en samt mjög lagræn.“
Ólíkir úr sömu fjölskyldunni
Þeir eru báðir vel kunnugir Ís-
landi og Anders hefur tvisvar farið
hringveginn með sveit sinni Baz-
aar en hann semur annars aðallega
klassísk verk og hefur einnig sam-
ið tónlist fyrir fleiri en 200 kvik-
myndir.
„Ég gæti ekki lifað án þess að
spila opinberlega og ekki heldur
án þess að semja þannig að þetta
eru tvær hliðar á sömu manneskj-
unni,“ segir hann brosandi.
Benjamin hefur síðan tekið upp
báðar tónlistartegundirnar frá föð-
ur sínum.
„Ég kom með djasskvartettinum
mínum hingað til Íslands fyrir
svona mánuði. Ég er með band
sem heitir Mad Cow Sing sem spil-
ar sambland af klassískri og hryn-
fastri tónlist. Svo spila ég með dú-
ett með píanóleikara og er líka í
popphljómsveit. Þannig að ég hef
tekist á við marga ólíka stíla.“
„Við tilheyrum sömu fjölskyldu,
en erum auðvitað ólíkir því við er-
um tvær ólíkar manneskjur,“ segir
Anders aðspurður hvort þeir feðg-
ar séu lík tónskáld.
„Við höfum báðir áhuga á tónlist
frá öllum heimshornum; Suður-
Ameríku, Tyrklandi, klassískri
tónlist, og fáum innblástur hvaðan-
æva.
Það má ekki aðeins búast við
suðrænum áhrifum í tónlistinni
okkar heldur einnig frá rokki og
gospel-tónlist en auðvitað er hún
flutt á okkar eigin máta.“
Hvert sem er
Þeir feðgar segja Íslendinga
stórkostlega áheyrendur. „Ef fólk
er virkilega að hlusta er hægt að
leiða það hvert sem er og það
finnst okkur frábært.“
Við getum átt von á að sjá þá
oftar á Íslandi á komandi árum því
að þeir hafa mikinn áhuga á sam-
spili með íslenskum djassleikurum.
„Það er svo gaman að leika með
hljóðfæraleikurum frá öðrum lönd-
um, því tónlistin er alþjóðlegt
tungumál en öll tölum við okkar
mállýsku,“ segir Benjamin.
Einnig segjast þeir hafa áhuga á
íslenskum lögum og Anders sann-
ar það með því að draga upp
nótnaskrift af „Sofðu unga ástin
mín“ sem þeir segjast munu spila
á komandi tónleikum.
– Eitthvað að lokum?
„Já,“ segir Anders hugsi, „mér
þykja þessar gæsir á túninu frá-
bærar,“ og lítur út um gluggann á
kaffistofu Norræna hússins þar
sem hamingjusamar gæsir vagga í
sólinni.
Danska djasstríóið KAK á Íslandi
Innblástur hvaðanæva
Morgunblaðið/Jim Smart
Fjölhæfir feðgar á ferð: Benjam-
in og Anders Koppel.
hilo@mbl.is
EITT AF því sem rokktónlistar-
menn hefur skort sáran undanfarin
ár eða áratug er hugdirfska. Ekki
sökum óttans við að skapa eitthvað
nýtt, heldur miklu frekar óttans við
að verða talinn hallærislegir. Þegar
Matt Bellamy aðallagahöfundur og
félagar hans tveir í
Muse stigu fram á
sjónarsviðið fyrir
tveim árum féllu
rokkhundar allra
landa kylliflatir
fyrir geimrokkinu
þeirra. En þó einhverra hluta vegna
bara leikmennirnir. Gagnrýnendur
fundu þeim flest til foráttu, helst
það að vera tilgerðarlegar Radio-
head-eftirhermur.
Þrátt fyrir að ég hafi um margt
verið sammála þeim síðarnefndu
hreifst ég af smáskífulögunum
fyrstu, en batt þó engar sérstakar
vonir við að sveitin ætti eftir að
dafna. En hafði minn rangt fyrir
sér!
Nýja platan er u.þ.b. þúsundfalt
betri en forverinn Showbiz. Hún
inniheldur gegnheila heild laga eftir
tónlistarmann sem er að taka stór-
stígum framförum og virðist vera
um það bil að ná fullkomnum tökum
á forminu. Og dirfskan! Að ráðast út
í gerð slíkrar geimsimfóníu í kjölfar
allrar gagnrýninnar sem dunið hafði
á honum. Þetta lýsir óbilandi sjálfs-
trausti sem Bellamy á fyllilega inni
fyrir og honum er skítsama um
hvort hann þykir lummó fyrir vikið.
Tvímælalaust einn af hátindum
rokkársins 2001.
Tónlist
Kammerrokk
í geim-dúr
MUSE
Origin of Symmetry
Taste Media/Skífan 2001
Önnur plata bresku rokksveitarinnar frá
Devon sem sló í gegn með laginu
„Muscle Museum“ og fékk á sig þraut-
seigt Radiohead-slyðruorð.
Skarphéðinn Guðmundsson
FYRRI plata Manu Chao, Cland-
estino, var fersk og hressileg nýjung
inn á annars litlaust tónlistarlands-
lag þess tíma. Með þeirri plötu opn-
aði Manu flóðgáttina fyrir tónlistar-
stefnur og áhrifavalda sem „svala
liðið“ hefði líkleg-
ast frekar látið
höggva af sér fing-
ur og annan en láta
sjá sig dilla lendun-
um í takt við slíkt.
En það er fáir sval-
ari en Manu. Tónlistin er blanda af
flestum tónlistarstefnum sem upp
hafa komið í heimshornunum síðustu
áratugina, sungin á allra þjóða
tungum en þó aðallega spænsku og
frönsku, tungumálunum sem kapp-
inn er fæddur og uppalinn við.
Þrjú ár eru liðin síðan frumburð-
inn leit dagsins ljós og eftirvænting-
in töluverð. Þessi önnur plata er
bráðskemmtileg en það hlýtur að
teljast galli að það er eins og kappinn
hafi hreinlega einræktað þá fyrri.
Undarleg aðgerð þar sem framkoma
kappans á tónleikum er afar frá-
brugðin og líflegri en sá einliti stíll
sem hann hefur valið á plötur sínar.
Tónleikaplata hefði verið eigulegri,
þessi er of lík fyrri disknum og á allt-
af eftir að standa í skugga hans.

Einrækt-
að stuð
Manu Chao
Proxima Estacion: Esperanza
Virgin 2001
Önnur sjálfstæða breiðskífa fyrrverandi
söngvara Mano Negra. Heimstónlist-
arkokteill með reggí-undirsveiflu.
Birgir Örn Steinarsson
LEIKARINN sem ber augnaráð
dauðans af náttúrunnar hendi,
Christopher Walken, er víst í skýj-
unum þessa dagana. Tónlistar-
myndband þar sem hinn 58 ára
gamli leikari lék í fyrir Fatboy
Slim við lagið „Weapon of Choice“
hefur nefnilega fengið hvorki
meira né minna en 9 tilnefningar
til MTV verðlauna. Hátíðin fer
fram í næsta mánuði og ætlar leik-
arinn svo sannarlega ekki að láta
sig vanta.
Í myndbandinu sést hann dansa
af sér hælana, um gólf og veggi
jafnt sem í lausu lofti. Það er auð-
séð að maðurinn kann sitt fag, þar
sem hann steppdansar ofan á borði
og dansar við farangurskerru með
svipaðri færni og Gene Kelly gerði
við regnhlíf sína í söngvamyndinni
Singing In The Rain.
„Á mínum aldri,“ er haft eftir
leikaranum í International Herald
Tribune, „að vera tilnefndur fyrir
dansmyndband er, ég meina í al-
vöru, frábært. Þeir gera ekki nægi-
lega margar söngva- og danskvik-
myndir lengur. Ég vildi óska að
þeir gerðu það. Ég elska söng-
leiki.“
Walken hóf leiklistarferil sinn
sem barn en hans fyrsta hlutverk
var í sjónvarpsþáttunum The
Ernie Kovacs show. Hann varð
fyrst þekkur fyrir hlutverk sitt í
Óskarsverðlaunamynd Woodys All-
ens, Annie Hall, þar sem hann lék
bróður aðalpersónunnar sem hald-
in var sjálfseyðingarhvöt.
Þekktastur er hann þó líklega í
dag fyrir hlutverk sitt í myndum á
borð við The Deer Hunter, True
Romance, Batman Returns, Pulp
Fiction og A View To A Kill.
Yfirleitt er hann fenginn í hlut-
verk illmenna, furðufugla eða
brjálæðinga en einnig hefur hann
sannað sig á sviði, jafnt sem í gam-
anhlutverkum. En hvaða ástæður
telur Walken vera fyrir því að
hann sé alltaf valinn í þessi hlut-
verk?
„Það er viss óreiða í gangi varð-
andi leikara og þau hlutverk sem
þeir enda í,“ útskýrir hann í viðtal-
inu. „Ég leik oft vonda manninn af
sömu ástæðu og þeir sem leika oft
elskhugann, fyndna kallinn eða
hetjuna. Það er vegna þess að ég
hef leikið þá áður og þá virkaði
það. Kvikmyndir eru mjög dýrar í
framleiðslu og fólkið sem gerir þær
er kannski að taka mikla áhættu.
Þetta er svipað því þegar eitthvað
er að nýranu; þá er leitar til nýrna-
sérfræðings. Ef það væri eitthvað
að auganu er farið til augnlæknis.“
Semsagt, viljir þú ekta illmenni
er leitað til Christophers Walkens.
Christopher Walken og MTV
Dansandi illmenni
Walken hefur gaman af því að
draga fram dansskóna.
Súrefnisvörur
Karin Herzog
Vita-A-Kombi