Nýja dagblaðið - 17.12.1936, Blaðsíða 2

2
N Ý J A
DAGBLAÐIÐ
Islenzku sanðalitirnir
eru að verða ráðandi tízka í margskonar prfónafatnaðí.
Við framleiðum prjónagarn, þrefalt og fjórfalt með 8
mismunandi litum, s. s. hvítt, sauðsvart. grátt, mórautt
o. s. frv. Peysur, vesti, trefla, sokka, vetlinga, hosur o.fi.
er tilvalið að prjóna úr þessu garni.
ípróttamenn kíæðast ísl. ullarfatnaði
Verðið er nokkru lægra en á öðru
kambgarni.
Fæst hjá GEFJUN, Laugavegi 10, Reykjavík,
og umboðsmönnum vorum úti um land.
Klæðaverksm. Gefjun,
A k u r e y r i.
2O°/0, 30%, 45% 2E a n p i d
OST AEl frá Mjólkursamlagi Eyfirðirðinga, altaf fyrir-
liggjaadi í heildsölu hjá
Samband isl. samvínnufélaga tAUlðlfú
Sitnf 1080
HappdræHi
Háskóla íslands
Greiðsla vinninga í 10. flokki fer fram 17.,
18. og 19. des. í Alþýðuhúsinu Iðnó, gengið
um suðurdyr, kl. 1,30—5. Þessa daga verða
ekki greiddir vinningar frá fyrri flokkum. Frá
næstkomandi mánudegi verða vinningar greidd-
ir sem fyr í skrifstofu Happdrættisins, Vonar-
stræti 4, kl. 2—3 daglega.
»
Vinningsmiðar verða að vera áritaðir af um-
boðsmönnum.
Fasteignasalan Aðalstræti 8.
Hús og aðrar fasteignir jafnan til sölu. t. d. 1. Nýtízkn stein-
ste3’’puhús, öll þægindi. 2. Járnvarið timburhús með sölubúð, eignar-
lóö (hornlóð). 3. Tvílyft steinsteypuhús, sanngjarnt verð, góð greiðslu-
kjór. 4. Myndarlegt, vel við haldið timburhús í miðbænum. 5. Hálft
steinsteypuhús (efri hæð), sérraiðstöð, eignarlóð. 6. Steinstej’puhús,
tvílyft, nálægt höfninni. 7. Einlj’ft timburhús, tækifæriskaup. 8. Stein-
liús, tvær stærri og þrjár minni íbúðir. 9. Nýlegt steinsteypuhús, tví-
lyft, öll þægindi. 10. J8rð, hæg, í Stafholtstungum, gjarnan í skiptum
fyrir eign í úthverfi eða utanbæjar. 11. Steinstej'puliús, fjórar sraá-
íbúðir. 12. Steinhús, ein hæð og ris, auk kjallara, eignarlóð við eina
af breiðustu götum borgarinnar, skammt frá miðbæ. Einljft steinhús,
stór lóð, tækifærisverð. 14. Flunkunýtt tvflyft steinhús, öll þægindi
o. m. fl. Sumt af þessum eignum fæst í eignabýttum.
Tek fasteignir í umboðss. - Annast eignaskíptí.
Leitið frekari upplýsinga hjá mér sem fyrst.
tcir, sem vildu fela mér sölu eigna til afhendingar næsta vor
eða fyr, geri mér sem fyrst aðrart. — Viðtalstímí 11—12 og 5 — 7
daglega og á öðrum tímum eftir samkomulagi. Símar 4180 og 3518
heima.
Helgi Sveinsson.
„Kyssti mig sól“
Ljóð eStir Guðmund Röðvarsson
Höfundurinn er ungur borg-
firzkur bóndi. Þeim, sem þetta
ritar er ókunnugt um menntun
hans eða æfisögu að öðru leyti.
En það þarf ekki að lesa marg-
ar línur í bókinni tíl að sjá, að
þetta er góð bók og að þama
er meira en venjulegur erfi-
íjóðasmiður á ferðinhi. Höf-
undurinn er skáld — og másko
meira skáld en þessi fyrsta bók
hans vottar. Hann er ekki einn
þeirra, sem endilega vilja yrkja
bundið mál, en skortir til þess
rímgáfuna og halda því svo að
fólki, að rímlaus ljóð séu fín.
Guðmundur Böðvarsson ræður
vfir mikilli mýkt í máli og
rími. Kvæðin eru þýð og inni-
leg. Yrkisefnin eru ekki frum-
Jeg eða sérlega eftirminnileg.
Þau lýsa hinum hversdagslegu
blæbrigðum mannlegs lífs í and-
stæðum vors og hausts, ljóss
og myrkurs. Þau eru um útþrá
æskumanns í íslenzkri sveit,
sambúð sveitafólksins við land-
ið sitt í blíðu og stríðu, vina-
missi, ástir og „lítil böm“, sem
einhvemtíma eða „aldrei verða
stór“.
„Til þín Melcka“ heitir fyrsta
kvæðið. Það gefur í skyn, að
yrkisefnið sé nokkuð framandi,
en auðvitað getur það eins ver-
ið íslenzkt og hvað annað.
Þetta er fyrsta erindið í kvæð-
inu og um leið í bókinni:
Til þín Mckka, hjaríans hungur
hugann lciðir brautir ríms.
Til þín Mekka dátt mig dreymir
draum ’ins hrjáða pílagríms,
Ópalliti undra þinna
augun sjá um dimma nátt.
Heyri ég þjóta þúsund vængi
þungum niði um loftið blátt.
Næsta kvæði heitir „I októ-
ber“. Þar er þetta erindi:
Haustdægurs morgun er hljóður
og kaldur,
hvítmálar klettanna svörtu þil.
lin kyrrðin og hélan hvísla saman:
baustið lcom, því það mátti til,
það á að syngja Bí, bí og blalca
við börnin, sem mega ekki
lengur vaka.
í kvæðinu „Þú veizt það“:
Hví kemur þú ennþá
mcð augun blá
innst inn í hjartans drauma.
Hví kemur þú barn
mcð hið bleika hár
sem bylgjandi geislastrauma?
Sjá, það var aðeins sumarást
og sumarið eitist og dó,
það vciztu, það vciztu þó.
Eitt af lengri kvæðunum
heitir: „I minningu bónda-
manns". Þar yrkir höf. um
hugstætt efni, draum bóndans
unga:
Drauminn um eigin arin, sem biður
einyrlcjans hlýr og bjartur
seint um kvöld.
Skiist engum þeim,
er dansar ílökkufótum, |
iarvegalausum sveimi
á gatnamótum.
Hann lýsir þeirri dapurlegu |
stund, er
Við bárum þig sjúkan
burt úr þínu inni,
við bændur heima i þinni
eigin sveit.
Vissum, að þar var hafin
hæpin leit
að hreystinni miklu
og starfagetu þinni.
Bóndi, hér varð of bratt
í þfnu spori,
hér brást þín von
og sú varð raunin þyngst.
Steintaksins lúa þráir orkan yngst,
unir ei hleklcjum, glói sól á vori,
á óslitna krafta selda dauðadómi,
hin dreymdu störfin
kalla hryggum rómi.
Jarðyrlcjumaður, á þig svartir sóttu
siúlcleikans slcuggar,
umhvcrfið var breytt;
viðnámið þraut, og vorsól
gat ei ncitt,
og vonir þínar dóu á hverri nóttu,
unz tún þitt var urið,
fé þinu var fargað,
felldur þinn bær í rúst
og engu bjargað.
Eitt fallegasta kvæðið er
„Vögguvísa":
Norðrið byrgja næturtjöld,
nóttin er á sveimi,
hylur moldu myrk og köld,
mikil eru hennar völd
yfir heimi,
yfir manna heimi.
Oft ég hef þér yndisspá
ofið 1 söng á kveldi,
margri ástarósk og þrá
um þig hef ég vafið þá
eins og feldi,
eins og hlýjum feldi.
Hann yrkir um hið glæsi-
lega jólahald í borginni, sem
verður þó fátæklegt hjá minn-
ingunni
um dýrðlega kvöldið,
sem kom — og leið,
um kertið, scm brann on’l
stjakann.
Úr kvæðinu: „Þar uxu tvö
tré“:
En munið það böm, sem þjáist
í þys þeirra daga,
er þyrla yður til og kippa yðar
trú úr skorðum,
að hversu sem fer, er hin heilaga
gamla saga
um hjartnanna tryggð eins ný og
sönn eins og forðum.
Úr kvæðinu: „I sólskini":
1 sólskini var það að sumri til,
að sat ég hjá dánum manni
Og hugur minn spurði ’iö
hljóða tóm:
Ef hylur þú land í kafi —
— hví bera ei til strandar
strá eða blóm
straumar af dauðans hafi?
í kvæðinu: „Um eitt gaml-
árskvöld" birtist liðna árið í
gerfi öldungs, sem kominn er
að fótum fram:
Á lúafótum sínum
i kvöld hann kom og fór
lijá kofadyrum mínum.
Ég óskaði honum íriðar:
þin sorg er sár og stór,
er sól þín fer til viðar.
Hann mælti — og til baka
svo mæddum augum leit:
Nei, mig er ekki að salca.
Hvort gáfust þér ei rósir
og sól í þína sveit
cg sumardagar ljósir?
Hver grund varð gyllt af blómum,
liver leið varð ljós og bein
og loítið fullt af hljómum,
og gamlar raunir bættust,
þá greru fúamein
og glæstar vonir rættust.
Frh. á 4. síðu.