Nýja dagblaðið - 14.04.1938, Blaðsíða 4

REYKJAVÍK, 14. APRÍL 1938.
NYIA DAGBLAÐIÐ
G. ÁRGANGUR — 87. BLAÐ
■.v.v.v n;/. v.v.w
w/.v. wamla ísio v/.v.v
Engin sýning ■:
fyr en á annaii í
í pásknm. ■;
’.W.V.V.'AWAW.VAVAV
SlB
„SKlRIV,
SEM SEGIR SEX!st
Gamanleikur í 3 þáttum,
eftir OSKAR BRAATEN.
Sýning á annan í páskum kl. 8.
Aðgöngumiðar seldir á laug-
ardag fyrir páska frá kl. 3 til
kl. 6 og eftiT kl. 1 á annan í
páskum.
ísland - andstæðn-
anna land
(Frh. af 3. síSu.J
smekklegasta, prýdd mörgum
góðum myndum. í heild sinni er
þetta vandaða og lærdómsrika
rit því verðug viðbót við hin
mörgu merkisrit bókmennta
Norðurlanda og um norræn fræði,
sem „The American-Scandina-
vian Foundation“ hefir gefið út
á liðnum árum. En í þeim flokki
eru, auk annarra, enskar þýð-
ingar á Eddunum báðum, VoZs-
ungasögu og leikritum Jóhanns
Sigurjónssonar (Fjalla-Eyvindi
og Bóndanum á Hrauni). Verð-
skuldar félagsskapur þessi því
frekari athygli íslendinga en
hann hefir átt að fagna fram að
þessu.
Löggjöf um aukna
| ípróttastarlsemi
j (Frh. af 1. siOu.)
I eftir að hún hefir aflað sér
þeirra upplýsinga, er hún telur
þurfa, geri tillögur til ríkisstjórn
arinnar fyrir næsta reglulegt
Alþingi um það, hvernig hag-
kvæmast verði að efla íþrótta-
starfsemi og líkamsrækt meðal
þjóðarinnar, fyrst og fremst með
i það sjónarmið fyrir augum, að
| gagnsemi íþrótta til þroska,
' heilsubóta og hressingar nái til
; sem flestra í þessu landi“.
Eftirtaldir menn hafa verið
skipaðir í nefndina:
Aðalsteinn Sigmundsson, kenn
ari, Erlendur Pétursson, for-
stjóri, Erlingur Pálsson, yfirlög-
regluþjónn, Guðmundur Kr.
Guðmundsson, skrifstofustjóri,
Jón Kaldal, ljósmyndari, Jón
Þorsteinsson, íþróttakennari,
Óskar Þórðarson, læknir, Pálmi
Hannesson, alþingismaður, og
Steinþór Sigurðsson, kennari.
Pálmi Hannesson er skipaður
formaður nefndarinnar.
íþróttafélag kvenna
heldur
Skemmiiíund
í Oddfellowhúsinu föstudaginn
22. þ. m. kl. 9 e. h.
Áskriftarliisti iggur frammi í
Hattav. Hadda, sími 4087, frá
þriðjudegi.
LEGUBEKKIR,
mest úrval á Vatnsstíg 3.
Húsgagnaverzlun
Reykjavíkur.
Málverkasýning
Eyjólfs J. Eyfells
I Goodtemplarahúsinu
Opin í dag 10—7. — Aðra daga 10—10.
Sundhöllin
verður opin
bænadagana
Skírdag
Föstudaginn langa
Laugardaginn 16. p. m.
Páskadag
2. páskadag
eins og hér segir um
og páskana:
opið til kl. 4 e. h.
lokað allan daginn
opið til kl. 10 e. h.
lokað allan daginn.
opið til kl. 4 e. h.
Betri horfur
í Frakklandi
Verklöllum lækkar
og verðbrél hækka
KALUNDBORG:
Franska stjórnin virðist nú miklu
fastari í sessí heldur en menn höfðu
gert ráð fyrir. Þingið hefir þegar veitt
Daladier og stjórn hans óskorað vald
til þess að greiða fram úr öllum mál-
um með tilskipunum, ef málin eru
þannig vaxin að þau þola enga bið. Eru
tilskipanirnar gefnar út upp á væntan-
legt samþykki þingsins síðar.
Stjórnin hefir þegar snúið sér að
því að leiða verkfallsmálin til lykta og
hefir það þegar haft þann árangur að
fjölda verkamanna tók aftur upp vinnu
í gærmorgun. Verðbréf hækkuðu í verði
á kauphöllinni í París í gær og við-
skipti urðu yfirleitt betri en þau hafa
verið undanfarið. FÚ.
Knattspyrnufé ög
heija æilngar
Síðastliðna viku hefir verið
unnið að því að endurbæta um-
gerzlur íþróttavallarins, sem
miklar skemmdir urðu á í ofsa-
veðri í vetur. Verður þar sett
bárujárnsgirðing að nýju og er
verið að grafa fyrir staurunum.
Knattspyrnufélög bæjarins
byrja útiæfingar eftir páskahá-
tíðina og sum jafnvel þegar á
skírdag, svo fremi sem veður
spillist ekki.
Knattspyrnufélagið Fram hef
ir ráðið til sín danskan þjálfara,
Peter August Petersen, og er
hann væntanlegur hingað með
Gullfossi 28. þ. m. Hann hefir
verið þjálfari knattspyrnu-
manna í heimalandi sínu og er
sjálfur í landskappliði Dana.
K. R. og Valur munu hafa
sömu þjálfara og undanfarið.
.v/.v.v
AW.V
.■.v.v.v Nýja Ríó .v.w.v
:\ Engiii sýníng
í fyr en á annan
í
í páskum.
■.v.v.v.v.v.v.vv.v.v.v.v.v
Nýja »Dana«
Nýja hafrannsóknarskipið
„Dana“ hefir verið á reynsluferð
í Norðursjónum og er komið til
Kaupmannahafnar. Þaðan fer
það 20. þ. m. í fyrsta leiðangur-
inn til Færeyja, íslands og Græn-
lands. (Sendiherrafrétt.)
Lán til hitaveitunnar
(Frh. af 1. síðu.)
að vera of djarforður að þessu sinni
tel ég mér óhætt að fullyrða, að mögu-
leikar til lántöku séu þar fyrir. Um
væntanlegar lánveitendur eða lánskjör
vil ég þó ekkert segja að svo stöddu.
Svíar hafa efni til hitaveitunnar, en
Danir ekki og myndi því aldrei, nema
nokkur hluti lánsins geta fengist í
Danmörku.
Borgarstjóri sagði, að gjaldeyrisörð-
ugleikar okkar hefði gert undirtektir
fjármálamanna daufari en ella. Kvaðst
hann hafa reynt að sýna þeim fram
á hina miklu erfiðleika, sem hrun
markaðanna hefði skapað, og að okkur
hefði tekizt betur að komast yfir þá
en vænta hefði mátt.
Að lokum lét borgarstjóri svo um
mælt, að hann gerði sér góðar vonir
um að nýjar leiðir myndu opnast í
þessu máli fljótlega og framkvæmd
hitaveitunnar þá geta byrjað.
í Vísi í gær er sagt, að sænskur
verkfræðingur muni koma hingað á
næstunni til að kynna sér málið og
lítist honum vel á það sé von um lán
í Svíþjóð.
Borgarstjóri gat ekkert um þetta í
viðtalinu við blaðamennina, og skýrði
borgarstjóri N. dbl. svo frá í gærkveldi,
að þetta væri ekki eftir sér haft.
FESTARMEY FORSTJÓRANS 60
vilt heldur fara til vinstúlku þinnar í London og vera
þar á meðan, þá gætir þú komið seinna. En ef þú villt
fara þangað með Theo, Blanche og mér — þá veiztu,
að það myndi gleðja okkur mikið“. Er hún hafði þetta
mælt, svarið ég strax:
„Leyfðu mér þá að fara með þér og stúlkunum".
„Það er ágætt“, sagði móðir forstjórans. „Þá skrifa
ég frú Roberts og bið hana að útbúa aukaherbergi
handa þér“.
„Og ég ætla að skrifa Cicely Harradine — það er
unga stúlkan, sem ég bý með“, sagði ég. „Ég held að
ég verði að fara einhvern dag í vikunni og líta eftir
henni og íbúðinni og tína ýmsa hluti saman, sem ég
vil gjarnan hafa með mér“.
„Farðu þangað á laugardaginn, vina mín“, lagði
hún til, „þá getur Billy ekið þér í bílnum sínum; það
myndi gleðja hann“.
Hún hefir oft sýnt, að hún lifir í þeirri góðu trú, að
sonur hennar leiti eftir tækifærum til að vera einn
með mér.
Að vísu er það ekki eins mikill misskilningur af
hennar hálfu eins og var fyrir viku.
Er forstjórinn sagði: Nú, það var ágætt“, þegar
han heyrði að ég ætlaði að vera í sumarfríinu hjá
þeim í Anglesey.á staðnum með merkilega nafninu,
þá held ég að hann hafi meint það eins hreinskilnis-
lega og Theo, sem kallaði: „Hæ, en hvað það er gam-
an“. Hann varð að minnsta kosti ekkert leiður, er frú
Waters stakk upp á, að hann æki mér til bæjarins.
„Já. Það var ágæt hugmynd“, sagði hann glaðlega.
„Hvernig lízt þér á að fara af stað eftir miðdegisverð
og á einhvern skemmtistað seinnipartinn í dag? Þú
hefir enn ekki komið með mér í leikhúsið, Nancy, og
— við vorum nú að tala um það um daginn.
„Já, það er satt“, sagði ég alvaTlega, því að mér
kom í hug hinn hræðilegi dagur á Carlton.
„Langar þig?“
„Já, sannarlega. Ég veit ekki, hve langt er síðan ég
hefi farið í leikhúsið. Ég hefi ekkert leikrit séð, ekki
einu sinni „Milusteinana".
„Langar þig til að sjá það?“
„Já, það er alveg sama, bara að það sé sjónleikur“.
„Jæja, þá ætla ég inn og hringja til að panta sæti“.
Ég hrökk við, er ég heyrði rödd forstjórans í sím-
anum inni í herbergi hans. Mér fannst hún gerbreytt.
Og þó ætti ég að þekkja þessa hörkulegu rödd, þvi
þangað til nýlega hafði ég ekki þekkt annan tón frá
honum en þann.
* * *
Þegar við ókum fram hjá fólksröðinni við inngang-
inn að The Royaty, þá horfði ég kæruleysislega á allt
þetta fólk, sem hafði víst staðið og biðið þarna meira
en klukkutíma til að fá shillings sæti. Meðal þessara
áhorfenda var ég fyrir mánuði. Og þó hafði mér
aldrei fundizt að ég væri ein af þeim ....
Um þetta var ég að hugsa, þegar allt í einu þrjú
andlit þyrpingunni snéru sér að okkur. Litlu hatt-
arnir voru ódýrir, en stúlkuandlitin ljómuðu af gleði
yfir að sjá okkur.
Þær kinkuðu kolli og brostu, og með því að halla
mér út úr vagninum gat ég með naumindum veifað
til þeirra.
„Vinir yðar“, sagði forstjórinn, leit aftur fyrir og
tók ofan.
„Já, þekktuð þér þær ekki?“
„Nei, hvernig átti ég að gera það?“
„Þér sjáið þær annars daglega", sagði ég hlæjandi,
„það voru ungfrúrnar frá skrifstofu yðar, Robinson,
Holt og Smith“.
„Nei — var það“, sagði Waters vandræðalega. Ég
var hissa á því, og þess heldur, er ég mundi eftir á-
kafa hans fyTir, að hinar vélritunarstúlkurnar yrðu
endilega að vita, með hverjum ég fór út í fyrsta sinn.
Ég var alveg viss um,að þótt ég gæti ekki séð, hvar
á þaksvölunum þær sátu, þá horfðu þær stöðugt yfir
í stúkuna til okkar. Öll okkar framkoma var í fyllsta
máta eðlileg — við vorum ósvikið dæmi upp á ham-
ingjusamt, trúlofað fólk úr einhverri útborginni. Ég,
vel klædd, með hina óhjákvæmilegu súkkulaðiöskju
í keltunni; hann, elskulegur og kurteis, sýnir mér
ala nærgætni, hjálpar mér úr yfirhöfninni, sér um að
ég hafi kíkir, bezta sætið o. s. frv. — en, ef sleppt var
þeirri hlið málsins, sem leyfði okkur að vera saman
sem opinberlega trúlofuð, þá var aðstaða okkar hvers
til annars í hæsta máta óvenjuleg.
Tjaldið var dregið frá og salinn fylltu angurblíðir
tónar úr lagi, sem ég þekkti ekki. . . . En fyrir aftan
okkur, til hliðar heyrði ég margar eldri konur hvísla:
„Ó, það er „Krýnd er hún sveig úr rauðum rósum“.“
Sjónleikurinn hófst. Ég gleymdi öllu um stund.
í fyrsta hléi skemmtum við okkur við að athuga
áhorfendur. Þeir voru flestir eldri konur. Eins og for-
stjórinn sagði með réttu: „Höfuð okkar, Nancy, eru
þau einu á þessari hæð, sem ekki eru gráhærð“.
„Þær hafa komið hingað til að endurlifa fortið
sina“, sagði ég og um leið komu fyrstu tónarnir úr
verkinu „Mikadó“, á undan öðrum þætti.
Þá komst ég úr jafnvægi.
Mér fannst, sem liðnir væru margir klukkutímar,
þegar ég heyrði Waters segja kæruleysislega, að þeir ,
léku vel og blíðlega, að þetta væru viðkvæmustu leik-
húsgestir í heimi. En svo sagði hann allt í einu ótta-
sleginn: „Hvað er að, Nancy? Eruð þér veik?“
„Nei — nei, það er ég ekki. Mér þykir svo gaman“,
snökkti ég rólega, og tárin hrundu niður á kragann
á blússunni minni. „Mér finnst þetta svo óumræðilega
fallegt“, og ég strauk púðursvampinum, sem ég hafði í
vasaklútnum, yfir andlit mér.
„Einkennilegur gleðivottur", sagði forstjórinn van-
trúaður.
„Nei, alls ekki“, svaraði ég. Nú var ég aftur búin að
ná mér. „En þér þekkið þá ekki ungar stúlkur — þær