Nýja dagblaðið - 30.08.1938, Blaðsíða 2

2
N Ý J A
DAGBLAÐIÐ
í Þýzkalandi hafa verið sett
ný lög ekki alls fyrir löngu, sem
vakíð hafa mikla athygli. Allar
opinberar útvarpstilkynningar
hafa nú hlotið löggildingu,
þannig, að hér eftir er fólk
beinlínis skyldugt til að hlusta
á útvarp. Afsakanir, s. s.: Ég á
ekkert viðtœki, ég var úti á
skemmtigöngu, verða því engan
veginn teknar gildar.
Jafnframt þessari lagasetn-
ingu, voru settir upp hátalarar
undir beru lofti víðsvegar um
landið. í Þýzkalandi er naumast
hœgt að komast undan því að
hlýða á útvarp. — Einnig eru
viðtœki undanþegin lögtaksrétti
í Þýzkalandi.
*
Grímur l glugganum skrifar
MOLUM eftirfarandi:
„Mynd l Alþýðublaðinu (ný?)
s. I. laugardag, af Guðmundi
prófessor Hagalín, sýnir prófess-
orinn með skegg samkvœmt Vil-
mundartlzkunni. Virðist sem
tizka landlœknis í skeggrœktun
muni vera að breiðast út. Auk
prófessors Hagalíns er mér
kunnugt um, að Leifur Haralds-
son hefir látið sér vaxa Vil-
mundar-skegg.“
*
Áttrœð, amerlsk kona, mrs.
Carr að nafni, lézt nýlega í
New York. Sjúkrahúsið, sem hún
andaðist á, arfleiddi hún að báð-
um augum sínum.
Rétt eftir að andlát hennar
bar að höndum, voru báðar
hornhimnurnar teknar úr aug-
um mrs. Carr og settar í augu
tveggja sjúklinga, sem þar voru
undir lœknishendi vegna blindu.
Allt bendir til, að uppskurðurinn
og yfirfœrsla hornhimnanna
œtlí að lánast vel.
Áður hafa verið gerðar til-
raunir með að taka hornhimnur
úr augum dáins fólks og setja í
augu blindra manna, en þcer
hafa yfirleítt misheppnast til
þessa.
*
Fyrir skömmu síðan fór fram
aðgerð á gömlu klaustri í Assisi
á Ítalíu. Fannst þar þá innmúr-
aður klefi, sem hafði inni að
halda mikið af gullpeningum frá
tímum Napóleons. Það er álitið,
að þessir peningar hafi verið
fólgnir þarna þegar Napóleon fór
um ítaliu, og síðan gleymzt.
Enda hafa gengið um það sögu-
sagnir á Ítalíu, að stórar fjár-
hœðir og dýrgripir hafi verið
fólgnír i klaustrunum vegna ótta
við Napóleon.
*
Skemmtiklúbbur einn hér í
bœnum heitir „Arsenal". Skyldu
þeir, sem skirðu klúbbinn, ekki
hafa vitað, hvað nafn þetta
þýðir?
*
Daily Express, blað Beaver-
brooks lávarðar, mun vera
stœrsta blað heimsins. Meðal
upplag þess er 2.5 miljónir á
dag.
TIL ATHUGUNAR:
Eins og gullhringur i svíns-
trýni, svo er fríð kona, sem enga
síðprýði kann.
Salómon konungur.
lambakjöt
Matardeildín
Hafnarstræti, sími 1211.
Kjötbúð Austurbæjar
Laugaveg 82, sími 1947
Matarbúðin
Laugaveg 42, sími 3842
Kjötbúð Sólvalla
Sólvallagötu 9, sími 4879
Kjötbúðin, Týsgötu 1
sími 4685.
Garnir
Kaupum saltaðar, vel verkaðar garnir og
langa úr kindum, kálfum, nautum og
svmum.
Garnastöðin, Reykjavík,
Sími 4241.
Konan, sem ætlaðí að forða
slysum
Fyrir skömmu síðan andað-
ist sérkennileg manneskja i
Southampton í Englandi. Um
margra ára skeið hafði hún
aldrei látið nokkurn mann sjá
sig, nema bréfbera og póst-
menn, sem daglega komu til
hennar með bréf og blöð og oft
pakka af mismunandi stærðum.
Hún lifði sem alger einsetu-
kona í hinu virðulega húsi sínu,
sem lá í auðmannahverfi borg-
arinnar. Húsið sjálft var þó æði
óásjálegt og hrörnaði ár frá ári.
Fyrir einstaka tilviljun varð
kunnugt um dauða hennar, að-
eins fáum klukkustundum eftir
andlátið. Lögreglunni var gert
aðvart og við húsrannsóknina
uppgötvaði hún safn, sem ekki
finnst neitt til samjafnaðar við.
Fljótt varð það augljóst hvers
kyns var. Hin merkilega kona,
frú Judith Colcott, hafði safnað
að sér allskyns hlutum, sem
valdið höfðu slysum hér og þar
í heiminum, bersýnilega í þeim
tilgangi að koma þannig í veg
fyrir slysfarir.
Árið 1922, stuttu eftir að frú
Judith Calcotta varð ekkja, var
bróðir hennar, John Glenvenar,
sendur til Indlands, sem fyrir-
liði fótgönguliðssveitar. Til
í eftirfarandi grein er sagt frá konu einni, sem var
gripin æði til að safna munum, sem valdið höfðu slysum
og manntjóni. Hún var haldin þeirri trú, að á þann veg
mætti koma í veg fyrir, að slys ættu sér stað, þar eð þau
orsökuðust af einhverri dularfullri náttúru, sem fylgdi hlut-
unum sjálfum. Eina ráðið væri því að loka þá inni í safni.
þess að vernda hann fyrir hinu
hættulega lofslagi þar eystra,
gaf systirin honum að skilnaði
dálítið tæki með vattsiu, eins
og hvítir menn nota í sumum
hitabeltislandanna, til þess að
hreinsa drykkjarvatn með. —
Indlandsvist John Glenvenors
varð ekki langæ. Stuttu eftir að
hann kom til Indlands, var
hann drepinn í uppreisn inn-
fæddra manna, skammt frá
landamærum Afghanistan. —
Hann var staddur við vatnsból
eitt og var að sía drykkjarvatn
í hreinsitæki, sem systir hans
hafði gefið honum, þegar hann
var skotinn til bana.
Frú Judith hafði gefið bróður
sínum þetta tæki til þess að
hjálpa honum til að viðhalda
lífi sínu og heilsu, en það olli
honum bana. Þetta gekk henni
svo nærri, að hún ákvarðaði að
safna að sér öllum munum,
sem hún kæmist yfir, er dreg-
ið hefðu til slysa á einn eða
annan hátt. Hún fékk hina um-
ræddu síu senda frá Indlandi og
varð hún fyrsti gripurinn í safni
hennar. Á lítið, viðfest spjald,
hafði hún skrifað:
„Þetta var gjöf frá mér til
elsku bróður míns. Hún átti að
vernda líf hans, en leiddi hann
til dauða.“
Fljótlega varð söfnun frú
Judith að beinu æði. Hún safn-
aði ekki einungis gripum, sem
höfðu orðið orsök slysfara, held-
ur taldi hún sér og trú um það,
að hún gæti með tilstoð safns
síns komið í veg fyrir öll slys og
óhöpp.
Eftir mann sinn, sem var
bankaeigandi, erfði hún yfir
hálfa milljón króna og þessa
peninga notaði hún til þess að
viða að sér munum í safnið. Er
menn fundu hana dauða í fá-
tæklegu og húsgagnasnauðu
herbergi, sem var eina vistar-
veran í húsinu, er enn var
búandi í, voru tuttugu aurar í
buddunni hennar; það var all-
ur auður hennar. Hún hafði
látið alla fjármuni sína af
hendi rakna vegna söfnunar-
innar.
Hinu fyrrum skrautlega stór-
hýsi hafði verið breytt í safn-
hús. Allskonar munum, sem
hún taldi að leitt hefði af sér
slys, var raðað um borð og stóla,
eða komið fyrir í skápum og
hólfum. Allt var tölusett og inn-
fært í bækur.
Þarna voru kaðlar og snæri,
sem lífsþreytt fólk eða örvænt-
ingarfullt fólk hafði hengt sig í,
veggskildir, sem fallið höfðu
niður og deytt manneskjur,
bifreiðaslöngur, er höfðu
sprungið og leitt af sér slysfarir
og fjörtjón, og pennar, sem með
höfðu verið skrifuð bréf, er
verið höfðu undirrót ógæfu og
vanheilla. Þar voru hanzkar,
sem kona hafði keypt einni
mínútu áður en hún varð fyrir
sporvagni og dó, farmiðar
manna, sem farizt höfðu í járn-
brautarslysum og gleraugu
manns, sem orðið hafði fyrir
bifreið, vegna þess að hann
gleymdi þeim heima.
í sérstökum skáp voru geymd-
ir dýrgripir, gimsteinar, perlur
og hringar, sem valdið höfðu
ógiftu með einum eða öðrum
hætti. í öðru hólfi voru vasaúr,
sem höfðu stanzað á sama
augnabliki og eigendur þeirra
gáfu upp öndina, reipi, sem
höfðu bilað í fjallgöngum, og
eitur, sem fólk hafði dreypt á
í misgripum fyrir lyf.
Allt húsið varð fullt af þessu
dóti, frá kjallara til efstu hæð-
(Framh. á 4. síOu.)