Nýja dagblaðið - 09.09.1938, Side 2

2
N Ý J A
DAGBLAÐIÐ
Sœnsk-ameriski kvikmynda-
leikarinn Warner Oland, þekkt-
ur undir nafninu „Charlie Chan“
lézt á sjúkrahúsi í Stokkhólmi í
ágúst sl„ 58 ára að aldri.
Ekki löngu áður en hann lézt,
hafði kona hans yfirgefið hann.
Fékk það mikið á Oland og mun,
ásamt ofnautn áfengra drykkja,
hafa flýtt mjög fyrir dauða hans.
*
Danskt fyrirtœki, F. L. Smidth,
hefir undanfarið látiö gera til-
raunir til að búa til járn á kem-
iskan hátt. Tilraunir þessar hafa
farið fram í Portland sements-
verksmiðju í Álaborg. — Ennþá
er ekki kunnugt um endanlegan
árangur af þessum tilraunum.
*
Lögreglustjórinn í Nœstved á
Sjálandí heitir Schmidt og er
mesti atkvœðamaður, eftir því
sem Korsör Avis segist frá. Dag
einn i ágúst s.l. átti hann í meiri-
háttar erjum á baðströndinni í
Oilleleje. Meðal baðgesta þar
voru P. Bredsdorf húsameistari,
kona hans, einkaritari og ung,
ensk stúlka. Schmidt lögreglu-
stjóri kom þar að, er þau voru,
og bað þau að hypja sig á brott,
þó ekki í embœttsnafni. Lagði
hann hendur á frú Bredsdorff,
og sló mann hennar með göngu-
staf. Rétt i því bar föður frú
Bredsdorff þarna að. Var hann
einnig barinn með göngustafn-
um, sem þeim Bredsdorff tókst
að brjóta eftir allharðvítug
áflog. Að loknum þessum ófriði
urðu fjögur af þátttakendum, að
leita lœknis vegna meiðsla.
Bredsdorff húsameistari hafði
fengið heilahristing og auk þess
skaðast á öðru auga.
*
Tekjur ýmissa kvikmyndaleik-
ara í Hollywood eru mjög háar.
Slðustu fréttir um kaupgreiðslu
þar eru þessar:
Á slðastliðnu ári námu tekjur
leikkonunnar Carole Lombard
93000 pundum sterling. Hreinar
tekjur hennar voru þó ekki nema
4000 pund sterling. 79500 pund
varð hún að greiða í skatta, en
hitt gekk til greiðslu á auglýs-
ingakostnaði, til umboðsmanna
o. s. frv. „En 4000 pund sterling
er mikil fjárhœð í mínum aug-
um,“ er haft eftir leikkonunni.
Carole keppir að því, að eiga það
mikinn höfuðstól, þegar hún
hættir að leika, að hún geti lifað
góðu lífi af vöxtunum. Þessvegna
hefir hún nú látið gljábrenna
gamla bilinn sinn í stað þess að
kaupa nýjan.
Sonja Henie, norska skauta-
drottningin, lék í kvikmynd í
Hollywood á sl. ári. Beinar tekjur
hennar af því námu 42.145 pund-
um, en auk þess er talið, að hún
hafi haft miklar aukatekjur.
Tekjur Ronald Colmans sl. ár
námu 72.500 pundum sterling.
Claudette Colbert gaf 70166 stp.
tékjur upp til skatts.
*
TIL ATHUGUNAR:
Léttúðug kona er eins og fing-
urgull, sem gengur millí manna,
og allir mega reyna með því að
draga á fingur sér.
Sophie Arnould.
alla dagfa nema mánudaga.
Afgreíðsla í Reykjavík:
Bífreiðastoð Islands, símí 1540.
Bífreiðastöð Akureyrar.
Ný k o m i ð
Ýmsar nýungar I busáliöldum, svo sem:
Allskonar borðhiínaðui* úr ryðfrín stáli.
Termoflöskur, niargar nýjar g'erðir.
Pottar úr Sieniens Martin stáli, fl. stærðir.
Hrærivélar, ISjómaþeytarar, fleiri gerðir.
Ostaskcrar, Eldhiishnífar.
Sítrónupressur, Tesíur, fl. tegundir.
Talsvert af emailleruðum vörum.
Blikkfötur, Blikkbalar, Þvottabalar,
og margt annað, sem of langt yröi upp að telja.
Einunyis fyrsta flofcks vörur.
Verzl. B. H. Bjarnason.
Vínverzlun ríkisins
í Reykjavík
verður lokuð í dag frá kl. 12-4 e. hád.
vegna jarðarfarar.
Kjarnar — (Essensar)
Höfnm birgðir af ýmiskon-
ar kjörnnm til iðnaðar. —
ÁFENGISVERZLUN
RÍKISUVS
Afbrotamaðurinn,
sem varð lögreéluforingi í París
Hér er enn sagt frá viðureign Vidocqs við afbrotalýðinn í
París. Að launum fyrir atorku sína og hyggindi, var hann
gerður yfirmaður einnar deildar lögreglunnar. Með miklum
dugnaði tókst honum að binda enda á uppivöðslu glæpa-
manna í borginni og skapa borgurúnum aukið öryggi. Vi-
docq dó þó sem bláfátækur maður og flestum gleymdur.
mmnttnntntm
NIÐURLAG
Á þessum árum var óaldar-
flokkurinn einn mjög uppi-
vöðslusamur í Parísarborg. For-
ingi hans hét Constantin. Þeir
frömdu hvert innbrotið og rán-
ið á fætur öðru og tefldu oft
ærið djarft. Allax tilraunir lög-
reglunnar til að hafa hendur í
hári þeirra misheppnuðust.
Loks var Vidocq falið það
vandaverk að leiða Constantin
í gildruna og að launum var
honum því heitið, að hann
skyldi náðaður, ef honum tæk-
ist að leysa þetta af hendi.
Vidocq tók þetta orðalaust að
sér. Hann dulbjó sig og lagði
síðan leið út í Saint Germain.
Þar gekk hann milli knæpanna
og hleraði eftir skrafi gestanna.
Eitt sinn sat hann um mið-
næturskeiðið á alræmdri krá
einni. Þá heyrði hann nefnt
nafn Constantins. Með mestu
gætni hóf hann samtal við
knæpugestina og bauð síðan
upp á brennivín. Stúlka ein,
sem hélt, að hann væri inn-
brotsþjófur og vinur Constan-
tins, fræddi hann um hagi
Constantins og sagði, að hann
væri vanur að sitja tímunum
saman í þessari krá.
Vidocq lagði leið sína þangað
að nýju hið næsta kvöld. Vin- |
stúlka hans frá fyrra kvöldinu
sagði honum óðara, að nú sæti
Constantin í litlu afherbergi og
þar væri hægt að ná tali af
honum.
Síðan fylgdi hún honum
þangað inn. Við lítið borð sat
ungur maður, prýðilega búinn,
er ekki bar hinn minnsta keim
af venjulegum glæpamönnum.
Vidocq laug nú að honum smell-
inni sögu og lét óspart brydda
á kunnleika sínum á lífi og mál-
efnum bófa og afbrotamanna.
Árangurinn varð sá, að Con-
stantin bauð honum að ganga
í félagsskap sinn. Þeir fóru nú
í aðra knæpu og mötuðust þar,
ásamt nokkrum nánustu vinum
Constantins. Þegar máltíðinni
var lokið, sagði Vidocq, að hann
ætti hvergi höfði sínu að að
halla og vissi ekki hvar hann
ætti að leita sér hælis. Con-
1 stantin bauð honum óðar heim
til sín í Saint Jacques, þar var
höfuðaðsetur óaldarlýðsins.
Daginn eftir, þegar allir
höfðu sofið úr sér ölæði kvölds-
ins, spurði Constantin hinn nýja
fylginaut sinn, hvað hann ætl-
aðist fyrir. En Vidocq hristi
höfuðið sorgmæddur. Hann átti
sér hvergi hæli og lögreglumenn
voru á hverju strái í borginni.
Constantin hló háðslega aö
kjarkleysi hans og harmatölum.
— Lögreglan, sagði hann
fyrirlitlega. Hér er aðeins einn
maður, sem þarf að óttast og
það er Vidocq. Ef hann hefir
engan pata af því, að þú sért
hér, þá þarftu ekkert að óttast.
Sjálfur þekki ég þann fugl dá-
vel.
Vidocq varð ærið hverft við.
Honum gat ekki annað skilizt
en að þorpararnir hefðu leikið
á hann, og væru að draga dár að
honum.
Sú var þó ekki raunin.
Constantin hélt áfram:
— Gættu þín fyrir Vidocq. Sá
fjandi getur birzt hvar sem
vera skal og skiptir um ham oft
á dag. í gær sá ég hann búinn
sem herforingja og þekkti hann
þó á augabragði. Hann getur
dulbúið sig hvernig sem hann
vill; ég þekki hann ávalt. Og ef
mínir menn hefðu ekki brugð-
izt, værum við fyrir löngu bún-
ir að koma honum fyrir kattar-
nef.
— Já, það er meiri fjandans
maðurinn, sagði Vidocq og
glotti við. Þú ert ekki sá fyrsti,,
sem varar mig við honum.
En hvernig væri hægt að losna
við hann?
Constantin spurði aðeins
stuttlega:
— Eigum við að freista gæf-
unnar?
— Því ekki þaö, svaraði Vi-
docq.
Um kvöldið lögðu þeir af stað
í fyrirhugaða veiðiför. Vidocq
varð þrumulostinn, þegar það
kom á daginn, að Constantin
vissi nákvæmlega hvar hann
bjó. Þeir biðu tímum saman
utan við húsið, en vitanlega
kom Vidocq aldrei. Constantin
gerðist brátt næsta ókyrr og
þegar leiö að miðnætti, tapaði
hann allri þolinmæði. Hann
gat ekki sóað dýrmætum tíma.
Hann ætlaði að fremja innbrot
í Rue Lassette um nóttina. Vi-
docq var boðið að taka þátt í
(Framhald á 3. síðu.)