Tíminn Sunnudagsblað - 02.09.1962, Blaðsíða 3

að tylla mér og líta yfir fyrir-
sagnirnar í blöðunum — um
meira þýðir ekki að hugsa.
því að nóg er að gera. Það
þarf að vega sykur, rúsínur
og fleira.
Nú fer aftur að aukast
ösin í búðinni. Eg hef lítinn
frið við að vega, en með því
að nota hverja stund, saxast
smám saman á sykursekk-
inn. Þarna kemur ein frú
hlaupandi. Hún er með lcáp
una flakandi frá sér og ég sé
hveitiblett á svuntunni henn
ar.
— Æi, mig vantar svo rúsin
ur. Eg er með köku inni í ofn
inum, en svo á ég bara eng-
ar rúsínur. Hún litla dóttir
min hefur komizt i þær hjá
mér, segir hún móð af hlaup
unum.
Þannig líður dagurinn, og
svo nálgast lokunartimi. Nú
er eilíf ös, og allir kaupa heil
ósköp. Þarna er ein frúin kom
in aftur, hefur senrölega
gleymt einhverju. Eg spyr
hana, hvað hana vanti, en
hún segist ætla að bíða.
Það líður góð stund, þar til
búðin tæmist, en þá loks seg
ir hún:
— Getur ekki verið, að þú
hafir gleymt að reikna rjóm-
ann áðan?
Eg reikna aftur það, sem
hún keypti, og þetta er rétt
til getið: Eg hef gleymt að
reikna rjómann.
— Já, mér fannst þetta. og
þegar ég kom heim, fór ég
að reikna þetta. Eg flýtti mér
aftur til þess að leiðrétta
þetta, en vildi síður, að aðrir
heyrðu það.
Eg reyni að stama fram
þakkarorðum, en satt að
segja var ég aiveg orðlaus af
undrun og þakklæti Sumir
hefðu neytt rjómans af beztu
lyst og ef tii vill með mun
meiri ánægju. af því að þeir
fengu hann ókeypis. Flestir
hefðu þó leiP”élt þetta næst,
er þeir komu í búðina
Það er einmitt þetta tólk,
sem gerir búðarstarf ánægju
legt
Þetta var seinasti viðskipta
vinurinn þennan daginn, en
ég á eftir að gera ýmislegt.
Klukkan er orðin sjö, þegar
ég hef lokið störfum mínum
og held heim á leið, þreytt
en ánægð með lífið og starf-
ið.

J
Agúst Slgurðsson/ stnd. theol.:
Gamlir legsteinar
fundnir á Möhruvöllum
í sumar varð nokkurt rask í kirkju
garðinum á Möðruvöllum í Hörgárr
dal vegna lagfæringar kirkjuhússins
utan. Komu þá upp í garðinum tvær
hellur stórar, (90x180 sm. og 75x150
sm.). Hér fundust legstaðir Lárus-
ar Schevings sýslumann og Þórunn-
ar Þorleifsdóttur fyrri konú hans.
Var hann jarðsettur árið 1722, en
hún 1696, svo að nokkuð eru stein-
arnir gamlir orðnir.
Áletranir steinanna eru nokkuð
vel læsilegar, steinn matrónunnar
samt æði sprunginn, en steinn sýslu-
manns brotinn um þvert. Öll brot-
sárin eru forn.
Grafskriftir á steinhellunum eru
þessar:
HER UNDER HVILER DEND
HOJAGTBARE OG VELFORNEMME MAND
SEIGNr LARS HANSSON SCHEVING
HANS KONGLIGE MAYst TIL DANMARK OG NORGE
SYSSELMAND OVER OEFIORDS SYSSEL
OG
KLOSTERFORVALTER OVER MODREVELLE KLOSTER
SOM PAA SIT . . . ALDERS AAR
DEND 5te AUGUSTI AAR 1722 FRA DETTE
TIMELIGE TIL DET ÆVIGE LIV AF HERREN
BLEV HENKALDET OG TIL SIT HVILESTÆD
NEEDLAGT DEND 13te EIUSDEM.
10B XIX, V 25, 26 OG 27.
IEG VED AT MIN FRELSER LEVER
OG HAND SKAL HEREFTER OPVÆKKE MIG AF
IORDEN
OG EFTER AT DE HAR IGIENNEM STUKKET
DENNE MIN HUD DA SKAL IEG SEE GUD
AF MIT KIOD
HVILKEN IEG SKAL BESKUE FOR MIG
OG MIN OYNE SKAL SEE OG IKKE EN
FREMMED.
★
HER UNDER HVILER DEND
GUD ELSCHENDE MATRONE
NU SAL. UDI HERREN
TORUNN TORLEIFS DATER
HUIS LEGEME HER TILL SIT
HVILESTÆD BLEF LAGT
AAR 1696 DEND 20. 9br. PAA
HENDES 41. ALDERS AAR
GUD GIFUE HENDE EN GLÆDE
LIG OPSTANDELSE PAA DEND
YDERSTE DAG.
Lárus Scheving kom hingað frá
Danmörku. Afi hans var Lárus
Scheving prófastur í Schevmge á
Sjálandi, en þar af er ættarnafnið
dregið. Lárus sýslumaður er ættfað-
ir Schevinganna á íslandi. Faðir hans
var skrifari í Björgvin og dó þar aldr-
aður 1701, en móðir hans, Margrét
Pétursdóttir Gam, norskrar ættar,
dó á Möðruvöllum í Hörgárdal 9.
marz 1716, 84. ára.
Er Lárus Scheving kom út hingað
gerðist hann ritari og fullmektugur
hjá Jóh. Klein á Bessastöðum og lög-
sagnari í Gullbringusýslu Ekki síðar
en 1694 fékk fógetinn honum Möðru-
vallaklaustur. Vaðlasýslu hélt hann
til 1721, en klaustrið til 1722, er
hann lézt, 58 ára að aldri. Lárus
tjáist hafa verið gæflyndur og góð-
hjartaður, búþegn og forsjármaður
Framhald á 646. síðu.
T í M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ
627