Tíminn Sunnudagsblað - 08.09.1968, Side 9

Björn Bjarman:
Á MÍMISBAR
Það er iaugvroagur og sumar,
og þó að sé að korna kvöld, er
sólin enn íiátt á lo'ti og litirnir
í Bsjunni renna saman, svo ómögu
legt er að lýsa þeim, og fólkið í
bænum horfið, göturnar hálftóm-
ar. Á tjarnarbakkánum norðan
megin situr útlendingur með
myndavél á miganum og er að
reyna að festa fuglana, hólmann,
húsin við Frikirkjuveginn og sjálfa
tjörnina á mynd.
Indverji með rósóttan
vef jarhött
Á bekk við kirkjugarðshornið sé
ég dökkleitan Indverja með svart
skegg og rósóttan vefjarhött-
Hann er að skoða kort af bænum,
og um leið og ég geng fram hjá,
ávarpar hann mig kurteislega á
lýtalausri ensku og spyr, hvar
Þjóðminjasafnið sé, og þegar ég
bendi honum yfir götuna, >þá hneig
ir hann sig brosandi og þakkar
fyrir.
í tröðinnt fyrir framan Hótel
Sögu er fullt af bílum og fólk að
streyma inn súlnasalmegin. Þáð
er opið bæði uppi og niðri og leið
mín liggur inn á Mímisbar.
Þótt klukkan sé ekki nema lítið
eitt á tíunda tímanum, þá er peg-
ar margt um manninn á barnum.
Hringurínn kring um bardiskinn
er þéttstaðinn, og allir vilja vera
fyrstir að fá í glösin, og þjónarn-
ir í rauðu jökkunum á þönum,
blanda, hrista, hella í, setja ís út
í, taka upp flöskur, gefa til baka
og þetta allt saman í einu, fum-
Iaust og með öryggi.
Einn tvöfaldan asna
með sífrónu og . .
Hótelvert, sem kominn er af
léttasta skeiðinu, situr við eitt sófa
borðið, og konan hans er með
skinnherðaslá og dýra skartgripi.
Þau súpa af glösunum með dálitl-
um settlegheitum og skera sig úr,
því flest fólkið á barnum er ungt
og frjálslegt. Maðurinn við flyg-
ilinn leikur blús og hæga valsa,
og árin fyrir stríð líða ljúflega um
loftið.
— Einn tvöfaldan asna með sí-
rónu og miklum ís í, kvakar ung
blómarós í hvítum blúndukjól með
miklu dinglumdangli framan á sér
og í eyrunum.
— Auðvitað var ég að vinna a’ll-
an kosningadaginn, segir ungi mað
urinn við hliðina á mér og bætir
við: — Þetta var einn djöfulgang-
ur allan daginn, maður er enn
með strengi, svo það veitir ekki
af að fá sér einn gráan. Þjónn,
viltu gefa mér tvöfaldan Skota
með sóda og ís.
Þúsundkallarnir fljúga yfir bar
dis'kinn. Unig stúlka líður um
gólfið í rauðurn álfabúningi, hún
er með síða slæðu utan yfir rauð-
um kjólnum, og veit afskaplega
vel af því, að hún sker sig úr,
Híkisforstjóri situr með útlenda
konu við eitt hringborðið og tal-
ar ensku með hörðum hreim og
dálitið skrítnum framburði.
Ég næ í sæti úti í horni og læt
fara vel um mig. Það er enginn
ölvaður á barnum, og yfir hon-
um hvílir einhver kosmópólitansk-
ur blær, sem hvergi annans stað-
ar er að 'tnna hér í borg.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
681