Íslendingaþættir Tímans - 14.07.1979, Síða 2

Eggert Davíðsson
frá Möðruvöllum i Hörgárdal
f. 6. júni 1909
dáinn 19. febr. 1979
1 októbermánuöi áriö 1927 hittumst viö
allmargir ungir menn um borö i Suöur-
landinu gamla sem þá var i einni af
áætlunarferöum sinum frá Reykjavik til
Borgarness. Er viö fórum aö rabba
saman kom fljótiega i ljós aö viö áttum
flestir samleiö aö fyrirhuguöum áfanga-
staö, en ferö okkar var heitiö aö bænda-
skólanum á Hvanneyri, en þar ætluöum
viö aö setjast á skólabekk og hefja bó-
fræöinám.
Margir þessara feröafélaga minna eru
mér mjög minnisstæöir frá þvi viö hitt-
umst þarna i fyrsta sinn, en þó enn betur
frá samveruokkar á Hvanneyri næstu tvo
vetur.
Þrir okkar sem þarna hittumst i fyrsta
sinn uröum siöan herbergisfélagar meöan
viö vorum á Hvanneyri og nánir vinir æ
siöan.
Einn þessara góöu skóla- og herbergis-
félaga var Eggert Daviösson fyrrverandi
bóndi á Mööruvöllum I Hörgárdal um
langan tima og nii hin siöari ár eftir aö
hann hætti búskap framkvæmdastjóri bú-
vélaverkstæöis Ræktunarsambands
Eyjafjaröar á Akureyri.
Eggertvar fæddur hinn 6. júni, áriö 1909
og heföiþvf oröiö 70áraí ár,ef hann heföi
fengiö aö lifa þaö,en hann lést i Fjórö-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri hinn 19.
febrúar s.l. eftir uppskurövegna innvortis
meins er hann gekk meö.
Heilsa hans var mjög tekin aö bila hin
siöari ár en þrátt fyrir þaö kom hiö
snögga andlát hans mörgum á óvart eins
og oft vill veröa.
Viö töluöum siöast saman i sima
skömmu eftir siöustu áramót,en þá var
hánn ásamt sinni góöu konu Asrúnu Þór-
hallsdóttur, staddur á heimili dóttur
þeirra og tengdasonar I Kópavogi en hjá
þeim og börnum þeirra hjóna dvöldu þau
siöastliöin jól og fram yfir áramót.
Ekki varannaöaö heyra á Eggert þá en
aö hann væri hress og kátur, en kátur var
hann venjulega, þvi hann var lundléttur
aö eölisfari og geröi oft óspart aö gamni
sinu.
Er viö ræddum saman I þetta sinn
minnti Eggert mig á aö viö ættum á þessu
vori 50 ára búfræöingsafmæli þvf viö Ut-
skrifuöumst frá Hvanneyri I aprillok áriö
1929.
Okkur kom saman um aö viö reyndum
aö hittast aö Hvanneyri i vor af þessu til-
2
efni ásamt þeim skólasystkinum okkar
sem enneruofarfoldu og viönæöum til og
bundumst viö fastmælum um aövinna aö
þvi aö svo mætti veröa.
Ariö 1954,þegarviöáttum 25ára afmæli
sem búfræöingar hittumst viö þar all-
margir og rifjuöum upp gamlar minning-
ar.
Þegar þaö geröist var okkar ágæti
skólabróöir og herbergisfélagi okkar
Eggerts á Hvanneyri, Runólfur Sveinsson
siöar skólastjóri á Hvanneyri og sand-
græöslustjóri nýlátinnjen hann haföi ein-
mittkomiö aö máli viömig skömmu áöur
en hann lést og haft á oröi aö viö hittumst
á Hvannneyri þaö vor vegna þess af-
mælis.
Þaö komst I framkvæmd eins og fyrr
segir þótt foringinn félli frá, áöur en af þvi
varö og eins mun vonandi veröa nú þvl
undirbúningur aö móti okkar er I fullum
gangi nú i byrjun júni og fyrirhugaö aö
þaö veröi á Jónsmessudag 24. júni n.k., en
þá á einmitt aö halda upp á 90 ára afmæli
Hvanneyrarskólans.
Eftir aö vegir okkar skólafélaganna
skildu voriö 1929 tvlstruöumst viö vltt um
landiö eins og eölilegt var.
Eggert var fyrst um tima bústjóri hjá
föður sínum, sem á þeim árum rak
á Mööruvöllum. Siöan stundaöi hann
mjólkurflutninga um allmörg ár til
mjólkursamlagsins á Akureyri af slnum
alkunnadugnaöiogfyrirhyggju.Siöan tók
hann viöbúi af fööur sfnum og rak slöan
um margra ára skeiö stórt og myndarlegt
bú aö Mööruvöllum I Hörgárdal af al-
kunnum dugnaöi. Varö hann slðan fyrir
nokkrum árum aö hætta búrekstri af
heilsufarsástæöum, vafalaust miklu fyrr
en hann heföi kosið.
Eigi átti þaö viö hann aö sitja auðum
höndum og því vann hann slöustu æviár
sln sem framkvæmdastjóri búvélaverk-
stæöis þess sem fyrr er frá sagt.
Eggert kvæntist áriö 1936 eftirlifandi
eiginkonu sinni Asrúnu Þórhalisdóttur og
eignuðust þau fimm dætur en misstu tvær
þeirra ungar.
Dætur þeirra sem lífs eru, eru Kristin
gift Matthlasi Andréssyni tollveröi, Sól-
veig gift Þráni Bertelssyni rithöfundi og
Þórhalla gift Ólafi G. Jónssyni lækna-
nema.
Aörir hafa orðiö til þess aö rekja starfs-
sögu Eggerts ýtarlega og geri ég þaö þvl
ekki meira en oröiö er,en mig hefir lengi
langaö til þess aö minnast hans meö
nokkrum oröum og geri ég þaö nú loks er
ég festi þessar línur á blaö á 70 ára af-
mælisdegi hans hinn 6.júni 1979.
Égá um hann eingöngu góðar minning-
ar, enda held ég, að aldrei hafi fallið
skuggi á vináttu okkar allan þann tlma
sem liöinn ersiðan viö hittumst fyrst, þótt
stundum hafi liöiö nokkuö langt milli
samfunda.
Þaö eru nú ekki nema tæpar þr jár vikur
þartil viö skólasystkinin ætlum aöhittast
á Hvanneyri og rifja upp gamlar minn-
ingar frá veru okkar þar. Munum viö þá
sakna vinar i staö þar sem Eggert vantar
ihópinnenalltfyrirþaðmunum viö reyna
aö gleöjast viö þaö aö koma saman á
Hvanneyri ennþáeinusinni enda mun þaö
vera Eggert mest aö skapi aö svo verði,en
viö söknum hans öll.en mestur er vitan-
lega söknuðurinn hjá konu hans og börn-
um og öörum ættingjum. Þeim má þaö
vera huggun harmi gegn |iö ijjinningin
mun lifa um góöan dreng og ctögmikinn
mann sem hefir markað sér merk spor á
llfsleiöinni.
Blessuð veri minning þin vinur minn.
Sigurður Ingi Sigurðsson.
islendingaþættir