Íslendingaþættir Tímans - 29.03.1980, Qupperneq 7

Gruðlaug Alda Jónasdóttir
t>a& var llfsglaður mannvænlegur hóp-
ur meö eftirvæntingu í augum og óráðna
framtið i farangrinum, sem brautskráðist
Ur Samvinnuskólanum að Bifröst 10. mai
sl-Þessi hópur hafði dvalist samvistum að
^ifröst I tvo vetur og kynnst þar náið við
þann leik og starf, sem jafnframt jafnan
ter fram I skóla og á heimavist. Engan
grunaði við skólaslitin að eftir þrjá mán-
u&i mundi dauðinn höggva skarð i þennan
hóP og hann myndi ekki eiga eftir að hitt-
ast allur aftur hérna megin grafar.
Hinn 2. ágúst lést Guðlaug Alda Jónas-
uóttir eftir stutta sjúkdmslegu. Guðlaug
Alda var borin og barnfædd á Húsavik,
^óttir Jónasar Þorsteinssonar og
Kristjönu Benediktsdóttur. Að loknu námi
1 barna- og gagnfræðaskólanum á Húsa-
hélt hún til náms að Bifröst og settist i
tyrsta bekk haustið 1977 ásamt 34 öðrum
Ungmennum viðs vegar að af landinu.
Huðlaug Alda var ekki i hópi þeirra, sem
Hjótust var i viðkynningu i þessum hópi.
Hún kynntist smám saman og áður en
shólatiminn var allur var hún orðin hinn
trausti félagi, sem sifellt vann á.
Sem nemandi hafði Guðlaug Alda til að
hera marga þá kosti, sem kennarar telja
eftirsóknarverðasta, vandvirkni i allri
vmnu, er viö kom náminu og haföi þar
tumið sér reglusöm vinnubrögð, um-
§engnishættir á heimavist voru til fyrir-
myndar. Með sanmtraustleikanum leysti
hun af hendi þau trúnaðarstörf,sem henni
Voru falin i félagslifi.
Þeir, sem guöirnir elska, deyja ungir,
erstundum sagt. Þetta orðatiltæki er okk-
ur, venjulegu fólkinu, litt skiljanlegt.
Flestum hlýtur að finnast það hið æðsta
hnoss að fá að taka þátt i hinu daglega
amstri þessa heims frá bernsku til elliára.
Þvi setur okkur hljóð, er almættið lýstur
sprota sinum að þvi er viröist af órann-
sakanlegri tilviljun og fyrir verður ung
stúlka, sem átti svo margt eftir ógert.
Fyrir hönd starfsfólks og nemenda
Samvinnuskólans að Bifröst veturna 1977-
1978 og 1978-1979 votta ég foreldrum og
öðrum ættingjum Guðlaugar Oldu dýpstu
samúð.
llaukur Ingibergssoi
■^tinningarljóð
Vigdís Kristófersdóttir
frá Stóra-Dal
10/11 ’90 d. 2/1 80.
Lék um hana ljómi,
Hjarta ljósið bar hún, litlum börnum unni.
brunninn er aldin kveikur. Vitur kona og væn.
Konu kveöja skal. Ylur var i orðum
Hlúði að öllu heima, innri birta I fasi.
btjóð i dagsins önnum, Heit var hennar bæn.
var hún Vigga i Dal.
Hul og engan dæmdi,
dýrin átti að vinum,
strauk þeim hlýrri hönd.
Hjósár og lækir
liða um sólardalinn
batt þar ævibönd.
*s|endingaþættir
Allt skal enda taka,
ómar rótt frá klukkum,
glitrar snjór á grund.
Yfir As og Felli
andar hljóöur blærinn,
kyrrö á kveðjustund.
Pálmi Eyjólfsson.
o
sonar. Þau Guölaug eiga tvo syni: Geir, f.
1971 og Ingva Þór f. 1973.
2. Ásgeir, f. 1955, Jensson húsgagna-
bólstrara Jónssonar. Kona hans er
Guörún Þórisdóttir, Ottóssonar, klæð-
skera.
3. Jósef Valgarö Þorvaldsson, f. 1956,
búfræöingur, býr með foreldrum sfnum.
Unnusta hans er Gunnþórunn Ingólfsdótt-
ir, búfræðingur, bónda á Valþjófsstaö
Gunnarssonar og konu hans Unnar Éin-
arsdóttur, og eiga þau eina dóttur Ólöfu
Sæunni f. 1976.
4. Þórdis Margrét Þorvaldsdóttir, f.
1962. Hún er við nám á Akureyri.
Þá tóku þau Þórdis og Geir Ólaf Þ.
Kristjánsson f. 1938, i fóstur og ólu hann
upp. ólafur er sonur Kristjáns sjómanns
Halldórssonar, bónda á Berserkjaeyri
Péturssonar og konu hans önnu Vilmund-
ardóttur. Kristján var háseti á togaranum
Max Pemberton og fórst með honum árið
1944.
Kona Ólafs c> uua Iiigvnsaóttir,
vélstjóra á Akranesi Sigurössonar og k.h.
Soffiu Guömundsdóttur frá Þingeyri. Þau
Ólafur eiga þrjú börn: Kristján Geir f.
1963, Þórdisi f. 1966 og Katrinu f. 1972.
Lundar I Stafholtstungum eru i þjóö-
braut og var ætíð mjög gestkvæmt þar i
búskapartiö þeirra Geirs og Þórdisar, en
þau hjón vinamörg og gestrisin. Þórdis
bjó manni sinum myndarheimili og eink-
anlega var hún mikil hannyrðakona. Hún
afði m.a. lært til slikra hluta I Tárna og
þar á meðal listvefnaö og er til eftir hana
fallegur vefnaöur. Þá saumaöi hún einnig
mikiö út. Þórdfs var mjög félagslynd og
tók virkan þátt i starfi Kvenfélags Staf-
holtstungna. Hún var ætfö ákveðin
stuðningskona Framsóknarflokksins.
Arið 1959 brugðu þau Geir og Þórdis búi
og fluttu til Reykjavikur. Geir réöist til
Landsbanka Islands og starfaöi þar til
sjötugs aldurs.
Þótt ég kæmi einstaka sinnum aö Lund-
um, þegar ég var drengur i sveit hjá
frændfólki minu I Hjaröarholti, þá kynnt-
ist ég Þórdisi ekki neitt fyrr en þau voru
flutt á Hringbrautina. Þórdis tók gestum
ævinlega vel. Hún var framan af ævi
heilsuhraust en fékk aðkenningu að slagi
fyrir fimmtán árum. Missti hún talsvert
sjón og var orðin sjóndöpur siöari árin. Þó
brá hún aldrei af vana sinum að sitja meö
hannyrðir, og er mér minnisstætt aö f sfð-
asta skiptið sem ég sá hana, skömmu áö-
ur en hún dó, þá sat hún og var að prjóna á
barnabarnabörnin sin, en hún var mjög
barngóö.
Þau Geir seldu ibúð sina fyrir tveimur
árum og fluttu aö Hrafnistu. Bjuggu þau
fyrst I hjónaibúö að Jökulgrunni, en voru
nýflutt upp i sjálfa Hrafnistu þegar Þórdis
lézt I svefni 15. febrúar s.l.
Blessuö sé minning hennar.
Haraldur Biöndal.
7