Íslendingaþættir Tímans - 14.12.1983, Blaðsíða 6

Sveinlaug Lilja Jónsdóttir
Fædd 7. mars 1925
Dáinn 4. des. 1984
Þann 13. des. var kvödd frá Dómkirkjunni mæt
kona, Sveinlaug Lilja Jónsdóttir, sjúkraliði við
Borgarspítalann. Andlát hennar kom ekki á óvart
nánustu ættingjum og vinum, en þó eru fáar
vikur frá því hún sjálf var lögð inn á þann spítala,
sem hún áður starfaði við, ósérhlífin og glaðleg
og reyndi að létta öðrum sjúkdómsbyrðarnar. Svo
stutt er oft bil milli blíðu og éls.
Lilja eins og hún var jafnan kölluð var fædd á
Barðastöðum í Staðarsveit. Foreldrar hennar
voru bæði úr þeirri sveit. Jón Sigurjónsson frá
Bláfeldi og Helga Káradóttir frá Haga. Lilja var
elst barna þeirra sem voru 8 alls og þau hjón komu
öllum vel til manns og öll lifa systur sína.
Helga móðir Lilju dó sumarið 1981, en Jón
dvelur nú á Hrafnistu eftir farsæla starfsævi.
Jón og Helga bjuggu um tíma á Bláfeldi, en
1928 fluttu þau að Vaðstakksheiði í Neshreppi
utan Ennis, og bjuggu þar til ársins 1944, er þau
fluttu til Reykjavíkur um tíma, en síðan bjuggu
þau á Ási í Melasveit.
Á Vaðstakksheiði voru því uppvaxtarár Lilju
við leik og störf í hópi glaðværra systkina og
ástríki foreldra. Hún var snemma tápmikil og fljót
að taka til hendi, eins og það var kallað á
barnmörgu heimili. Hún var greind og lífsglöð og
foreldrum sínum til gleði, sem veittu henni gott
uppeldi.
Tvítug að aldri giftist Lilja ágætum manni, Jóni
Eldon skrifstofum. síðar framkv. stj. Þau bjuggu
fyrst í Reykjavík en síðar í Kópavogi. Þau
eignuðust alls 5 börn.
Jón Eldon var yngsta barn Hlínar Johnson er
var síðasti ábúandi í Herdísarvík og bjargvættur
þjóðskáldsins Einars Benediktssonar, sem kunn-
ugt er. Hún bjó þar áfram meira en áratug eftir
lát Einars. en vel er ég minnugur þess hversu þau
Jón og Lilja voru henni hjálpleg við einyrkjabú-
skapinn þar.
Gamla konan, sem var lífsreynd og skapmikil
kunni vel að meta tengdadótturina og þær hvor
aðra.
Lilja missti mann sinn 1968 og var það henni
og börnunum að sjaltsogöu mikið áfall. Var þá
yngsta barn þeirra fjögurra ára. Voru þetta erfiðir
tímar, en kjarkur hennar var þó óbugaður. Hún
studdi börn sín til mennta og tveir eldri synirnir
luku háskólaprófi. Sjálf fór hún í siúkraliðanám
og lauk prófi. Eftir það varstarfsvettvangur henn-
ar á sjúkrahúsum, lengst af á Borgarspítalanum,
en um 1-2 ár vann hún á sjúkrahúsi í Osló.
Börn þeirra Lilju og Jóns Eldons eru þessi:
1. Jón Eldon líffræðingur í Reykjavík kv.
Ingibjörg Pálsdóttir hjúkrunarfr.
2. Sveinn Eldon kennari við H.í. og síðar í
Kanada, nú við rannsóknarstörf og kennslu í
Turku Finnlandi, kv. Hannele Hietaluoma frá
Finnlandi.
3. Hlín Eldon snyrtifræðingur búsett í Osló gift
norskum manni Sverre Holm framv. stj.
4. Helga Eldon. áðurdansari viðísl. dansflokk-
inn, en kennir nú ballett í Dutch Harbor í Alaska
þar sem maður hennar Gunnar Guðjónsson er
skipstjóri á krabbaveiðiskipi.
5. Einar Eldon, áður sjómaður nú starfsmaður
á sjúkrahúsi.
Barnabörnin eru 4.
Lilja veiktist í september og fékk fljótlega að
vita úrskurðinn, aðeins fárra vikna frestur. í
nóvember byrjun gekkst hún undir stóra skurðað-
gerð. Hún sagði við okkur hjónin daginn áður:
„Ég veit að þessi aðgerð er gagnslaus, en e.t.v.
getur hún bætt líðan síðustu vikurnar." Hún
sagðist vonast til, að börn sín. sem væru í
útlöndum gætu komið í tæka tíð, til síðustu
samfunda og ráðstafana. Henni varð að ósk sinni.
Svo kvaddi hún okkur æðrulaust á líkan hátt og
þegar hún kvaddi ömmu sína og afa og annað
frændfólk á hlaðinu í Haga árið sem hún fermdist
og lagði á Fróðárheiði með tvo til reiðar, fasmikil,
glaðleg og ung.
Öldruðum föður, börnum og öðrum aðstand-
endum votta ég innilegustu samúð.
Þórður Kárason
en síðustu 20 árin mun hann hafa verið yfirpóstaf-
greiðslumaður.
Þau hjón hafa fengið að lifa þægilegu lífi í
höfuðborginni, þau höfðu ástæður góðar til að
láta sér líða vel. Þau áttu sína ágætu íbúð, búna
góðum munum og gott bókasafn er alltaf til á
heimilinu. Að auki áttu þau góðan sumarbústað á
Þingvöllum og bíl til að ferðast á. Þau voru
samrýnd og nutu þess vel að mega gróðursetja
blóm sín og fegra sitt umhverfi við sumarbústað-
inn sæla. Þau áttu ekki börn, en þau áttu vinalegt
heimili, voru gestrisin og sérlega góð heim að
sækja, þar var vel veitt og glaðvær heimilisandi á
regluheimili. Guðrún er mikil sómakona, sem
allir dá, hún bjó eiginmanni sínum gott og
notalegt heimili, hún lagði sig fram til að gera
honum lífið eins gott og blessunarríkt, sem frekast
er hægt. Ég'trúi þvf að þetta hafi Björn viljað
þakka af heilum hug. Hann var dulur maður,
flíkaði ekki tilfinningum sínum. Oft verða slíkir
menn misskildir. Hitt er víst, komist maður að
hjarta slíkra manna er þar gimsteina að finna.
Björn var greindur maður, mikið lesinn ogfróður.
Hann las mikið Ijóð og var hagyrðingur góður.
6
Hann fylgdist vel með þjóðmálum. Var hvergi
öfgamaður, en hreifst af samvinnuhreyfingunni.
Björn hafði glöggt auga fyrir því sem fagurt er.
Hann tók mikið af fallegum myndum og átti gott
safn. Hann safnaði mynt og frímerkjum, tefldi og
spilaði bridge í góðra vina hóp. Hann var maður
tryggur, sýndi sinni heimasveit á Ströndum átt-
hagaást. Hann var ekki maður öfundar, ágirndar
né haturs, hann fór allstaðar með friði, hógvær
maður og lítillátur, eins og þar stendur, oft ljúfur
og kátur. Hann hélt sig til hlés við skarkala lífsins,
hann sagði ekki margt. en sá þeim mun meira af
alvöru athöfnum mannkindarinnar.
Björn gaf ekki tilefni til ágreinings né illdeilna,
hann var maður friðarins og kærleikans. Þannig
þyrftu fleiri að vera.
Hann kvaddi þetta líf án fvrirvara á hljóðlátan
hátt. þannig var hann ævinlega. lét á sér bera og
kvaddi sáttur við allt og alla, óstressaður, sæll og
glaður. Við óskum honum fararheilla um leið og
við þökkum hans drenglyndi.
Ég bið eiginkonu hans allrar blessunar.
Valgarður L. Jónsson
Þeir sem
skrifa
minningar-
eða afmælis-
greinar
í íslendinga-
þætti, eru
vinsamlegast
beðnir um
að skila
vélrituðum
handritum
íslendingaþættir