NT - 27.08.1984, Qupperneq 6

anudagur 27. ágúst 1984
Wmmm
- segir Ingibjörg Pálmadóttir, fyrsta
kona í bæjarráði Akraness
■ „Ég held að Akurnesingar séu mjög ólíkir Sunnlend-
ingum. Akurnesingar eru hreinskilnari og láta mann fá
það óþvegið ef svo ber við. Sunnlendingar eru meiri
diplómatar. En mér fannst svo gott að vera hér, að ég
ílentist á Akranesi,“ sagir Ingibjörg Pálmadóttir, bæjar-
fulltrúi á Akranesi og fyrsta konan til að taka sæti í
bæjarráði.
„Ég geröi mér grein fyrir, að
bæjarmálin eru ekkert einföld,
enda gáfum við ekki mik.il
kosningaloforð. En það sem
mér finnst leiðinlegast, er hvað
er mikill seinagangur á öllu.
Það eru of margir sem fjalla
um livert mál, en of fáir sem
setja sig virkilega inn í málið.
Auðvitað verður maður að
sætta sig við að mörg sjónar-
mið komi fram, það er víst
lýðræði, en þanniggeta einföld
mál tekið mikinn tíma, og
kannski orðið dýrari fyrir
vikið."
Ingibjörg, sem er hjúkrunar-
kona, tók sæti í bæjarstjórn
Akraness við síðustu kosning-
ar. Hún er frá Hvolsvelli, en
tluttist á Akranes fyrir 19 árum
til að starfa við sjúkrahúsið.
Við síðustu kosningar var
hún í framboði fyrir Fram-
sóknarflokkinn, sem þá fékk
þrjá fulltrúa kjörna.
„Ég veit nú ekki hverju á að
þakka þessa velgengni okkar í
síðustu kosningum. Kannski
það að við vorum öll ný á lista
og enginn hafði neitt upp á
okkur að klaga," sagði Ingi-
björg. „Fólk hlýtur að hafa
treyst okkur í meirihlutastarf
en ákveðin öfl komu í veg fyrir
að svo yrði - þó það hefði verið
eðlilegt eftir úrslitin.
Að vera fyrsta konan í
bæjarráði var eitthvað sem
þróaðist. Jón Sveinsson var í
bæjarráði, og ég varamaður, en
svo ákváðum við að skipta.
En ég man eftir fyrsta skipt-
inu sem ég sat bæjarráðsfund.
Ég kveið mikið fyrir. Ég held
að þeir hafi fyrst litið á mig
sem svona - kannski ágætis-
stelpu en.. En mér var tekið
mjög vel, ég get ekki kvartað
yfir því.
Ég held að það sem er efst í
húga okkar allra núna, eru
blikursem á lofti eru í atvinnu-
málum. Nú er t.d. Útgerðar-
félag l'órðar Óskarssonar að
fara að hætta, en þar vinna um
60-70 manns.
Mér finnst óttalegt að sjá
hvernig öll landsbyggðin virð-
ist vera á flótta til Reykjavík-
ur. Pað er náttúrlega samdrátt-
ur í útvegi nú, en ég óttast að
skilningur ráðamanna sé ekki
mikill.
Eins og þegar stórir karlar
með vindla í Reykjavík segja:
NT-mynd: Árni Bjarna.
„Skussar verða að fara á haus-
inn.“ Hverjir eru skussar? All-
ir þeir sem ekki búa í Reykja-
vík!
Þetta er furðulegur hugsun-
arháttur og áróður fjölmiðla.
f>að er eins og fólk sé búið að
missa alla trú á útgerð. Það
hlýtur að vera spumingin hvort
eigi að hætta og gefast upp. En
það eru líka jákvæðar hliðar.
Henson er að reisa hér 50
manna verksmiðju og mér líst
vel á það.
Önnur mál sem við leggjum
áherslu á hérna á Akranesi eru
skólamál, og svo þarf að gera
átak í gatnamálum. Nú svo er
búið að ákveða að byggja nýja
sundlaug. Fyrri bæjarstjórn gaf
hana reyndar á 40 ára afmæli
bæjarins. Ég held að meirihlut-
inn sé dálítið viðkvæmur fyrir
því að ekki er byrjað á bygg-
ingunni, en það er náttúrlega
úr litlu að spila.
Ingibjörg sagði að sveitar-
stjórnarstörfin væru krefjandi
og tækju mikinn ííma. Samt
vinnur hún hálfan daginn á
sjúkrahúsinu. „Ég held að
aðalvinnan mín sé samt fólgin
f að sjá um þessa fjóra karl-
menn mína, manninn og þrjá
syni. Mér finnst dásamlegt að
blanda þessu svona öllu
saman. Eg hafði oft hugsað
mér að hætta hjúkrunarstörf-
unum, en tími því ekki. Það er
svo merkilegt að það sem mað-
ur er að gera á hverri stundu er
alltaf það mikilvægasta.
Þegar ég vinn sem hjúkrun-
arkona, þá dreifast áhyggjurn-
ar af sveitarstjórnamálum.
Mér finnst mjög gott að blanda
þessu saman.“
-Láta mann fá
það óþvegið"
Heimsþing lúterskra kirkna
í fyrsta sinn austantjalds
- Kynþáttamái settu svip á þingið að þessu sinni
■ Ég var fyrst fulltrúi á heimsþingi lúterskra kirkna í
Hannover 1952 og það þing mótaðist mjög af því að engir
fulltrúar frá Austur-Evrópu fengu að sitja það. Nú fór þetta
þing fram í Austur-Evrópulandi í fyrsta sinn. Biskup
ungversku kirkjunnar sagði í ræðu á þinginu: „Hið svokallaða
járntjald er orðið svo götótt að það finnst varla lcngur. Við
Ungverjar höfum ekki aðeins opnað landamæri okkar heldur
einnig hjörtu okkar og heimili. Og það voru orð að sönnu.“
Eitthvað á þessa leiö
mælti biskupinn yfir íslandi
hr. PéturSigurgeirsson, þeg-
ar hann greindi blaða-
mönnurn frá nýliðnu heirns-
þingi lúterskra kirkna, sem
fram fór í Búdapest. Þingið
var hið fyrsta sem haldið er í
Austur-Evrópuríki og það
sóttu fulltrúar frá öllum
austantjaldslöndum nema
Sovétríkjunum. 330 fulltrúar
frá 99 kirkjudeildum sóttu
þingið þessu sinni. Á þinginu
var biskup ungversku kirkj-
unnar kjörinn forseti heims-
samtaka lúterskra kirkna og
er þá í fyrsta sinn, sem ntaður
frá A-Evrópu gegnir því
starfi. Fjórir fulltrúar sóttu
þingið frá íslandi, biskupinn,
sr. Auður Eir Vilhjálmsdótt-
ir, sem setið hefur í stjórn
heimssamtakanna, sr. Krist-
ján Valur Ingólfsson fyrrum
sóknarprestur á Raufarhöfn,
sem stundar framhaldsnám í
guðfræði við háskólann í
Heidelberg í Þýskalandi og
Guðrún Kristjánsdóttir
hjúkrunarfræðingur, sem
sótti æskulýðsmót, sem hald-
ið var fyrir hcimsþingið í
Ungverjalandi. Þá sat eigin-
kona biskups frú Sólveig Ás-
geirsdóttir einnig þingið.
„Lúterska heintssamband-
ið hefur ekki yfirráð yfir
kirkjunum." sagði Auður
Eir, „heldur er vettvangur
samráðs og samvinnu. Af
hálfu þess hefur að undan-
förnu verið lögð áhersla á
viðræður við aðrar kirkju-
deildir en lúterskar. Hefur
nýlega verið gefin út mikil
skýrsla á vegum ráðsins um
skírn, altarissakramenti og
prestþjónustu. Aðalstöðvar
lúterska heimssambandsins
eru í Genf og starfar það í
fjórum deildu, mennta-,
kirkjusamstarfs-, hjálpar-
starfs og fjölmiðladeild.
Fulltrúunum bar saman
um að það hefði komið þeim
á óvart hve ungverska kirkj-
an virtist frjáls, og hversu
mikla virðingu stjórnvöld
sýndu þinginu, enda hefði
ungverskur almenningur
sýnt því mikinn áhuga. Þing-
ið hefði sett mikinn svip á þjóð-
lífið í landinu þann tíma sem
það stóð, m.a. hefðu þing-
fulltrúar ferðast víða um
Iandið og sungið messur í
kirkjum. Þó barþann skugga
á að ekki fengu allir Austur-
Evrópumenn að sækja þingið
sem þess æsktu. Guðrún
Kristjándóttir sagði frá því
að fjölmargir Austur-Þjóð-
verjar, sem æsktu þess að
sækja æskulýðsþingið hefðu
ekki fengið vegabréfsáritanir
hjá yfirvöldum, þótt Austur-
Þjóðverjar hefðu átt þar sína
fulltrúa.
En þegar á allt er litið
var það ekki skiptingin í
austur og vestur, sem setti
■ F,v. sr. Kristján Valur Ingólfsson, sr. Auður Eir
Vilhjálmsdóttir, herra Pétur Sigurgeirsson, frú Sólveig
Ásgeirsdóttir og Guðrún Kristjándóttir. NT-mynd Svenir
mestan svip á nú, heldur
fremur norður og suður
vandamálin og einkum kyn-
þáttavandamál og kynþátta-
aðskilnaðarstefna sumra
ríkja, einkum Suður-Afríku.
Samþykkt var ályktun, þar
sem segir að aðskilnaðar-
stefnan sé synd gegn guði og
mönnum.
Guðrún Kristjánsdóttir
greindi m.a. frá því ítengsl-
um við þessi mál, að dr.
Alan Boesak forseti samtaka
mótmælendakirkna, sem
mesta athygli vakti á þingi
alkirkjuráðsins í Kanada í
fyrra hefði mjög sett svip
sinn á æskulýðsþingið, en
aðstæður leyfðu honum ekki
að sækja sjálft heimsþingið.
„Hann hefur verið kallaður
hættulegasti rnaður Suður-
Afríku," sagði Guðrún og
bætti við að sú nafnbót virtist
út í hött við fyrstu kynni af
manninum og persónu hans,
en smámsaman hefði það
orðið Ijósara við hvað var
átt. Næst síðasta dag æsku-
lýðsþingsins hefði hann mætt
og verið mjög brugðið og
sagt fuiltrúunum að hann yrði
þegar í stað að halda til
heimkynna sinna og freista
þess að miðla málum í deil-
um og átökum, sem blossað
hefðu upp á milli svartra og
hvítra. Hann hefði bætt því
við að líf hans gæti verið í
hættu og vera mætti að hann
væri að kveðja í síðasta sinn.
Filipp^eyjar *Taiwai)
Enn á ný býður Farandi ykkur velkom-
in til austurlanda íjœr. Fyrst veróur
ílogið um London til Manila síðan
íerðast til Kínahaísstrandarinnar,
gullnámanna í Baguio og aíkomend-
ur hausaveiðaranna í Bontoc heim-
sóttir. Við íörum líka til Taiwan,
skoðum Hong Kong og íörum í
dagsíerð til Kína.
Hop$Kop$»Kípa
Brottíör I. 21. desember
Brottför II 28. desember
ftaiandi
Vesturgötu 4 - sími: 17445.
Sérfrædingar í spennandi sumarleyfisferðum