NT - 07.09.1984, Síða 6

dálkurinn .

Heilbrigð
samkeppni
■ Eftirfarandi klausa er
fengin að láni úr blaðinu
Bæjarbót í Grindavík: „Pað
hefur verið áberandi á
undanförnum árum hve illa
verktökum bæjarins hefur
gengið að skila af sér verkum
á tilsettum tíma. Frá þessu eru
þó undantekningar. Blaðið
hefur eftir áhrifamanni innan
bæjarstjórnar að það sé ef til
vill tímabært að
utanaðkomandi verktakar fái
verk hér svo heimamenn sjái
að sér og gæti betur að
tímatakmörkunum
verkanna.“
- Bæjar-bót (Grindavík)
Veitingar í
verkalýðshöll
■ Dagur greinir frá
töluverðum áhuga
veitingamanna á rekstri
veitingastaðar sem
fyrirhugaður er á efstu hæð
verkalýðshallarinnar á
Akureyri. Ekki færri en fimm
aðilar lýstu áhuga á þessum
rekstri og eru umsóknir nú til
skoðunar hjá
verkalýðsforystunni. í Degi
segir „Þeir sem sóttu um voru
Rósa Sigurlaug Gestsdóttir,
Björn Arason, í þriðja lagi
þessir þrír: Þórður Pálmason,
Haukur Tryggvason og
SigmundurEinarsson. ífjórða
lagi voru þessi fimrn: Hafþór
Helgason, Laufey
Sigurðardóttir, Friðjón
Axfjörð, Guðlaug Ottesen og
Zophanías Árnason. Degi er
ekki kunnugt um hver fimmti
umsækjandi er.“
- Dagur (Akureyri)
Hamagangur
aHöfn
■ „Hér er nú allt stopp í
byggingaframkvæmdum ekki
sótt um eina einustu
íbúðarlóð, sagði Árni þegar
Þjóðviljinn spurði hann um
framkvæmdir á Höfn."
Þjóðviljinn ræðir við Árna
Kjartansson byggingafulltrúa
Austur-Skaftafellssýslu, sem
segir að að því hafi hlotið að
koma að þenslan sem þar var
minnkaði. Arni segir: „Það
mátti að sjálfsögðu hægja á
þessum voðalega hamagangi
sem hér var. Afkoman
byggðist á botnlausri vinnu við
fiskinn."
- Þjóðviljinn (Reykjavík)
Andrés Önd
í Noregi
■ Loks ein úrklippa úr
Alþýðublaðinu: „Andrés Önd
hefur reitt Norðmenn til reiði
með framkomu sinni. í einu
bíóhúsanna í Osló er sýnd
syrpa af gömlum og nýjum
Disneystuttræmum. í einni
ræmunni á Andrés í útistöðum
við tvo íkorna og til að þagga
niður í þeim kastar hann að
þeim sprengju. Springur hún
með miklum dyn og myndar
reykurinn sem af henni hlýst
hinn þekkta svepp sem
kjarnorkusprengjan hefur í
för með sér. Þykir ýmsum sem
vonlegt er húmorinn ansi
svartur og varla við hæfi
barna."
- Alþýðublaðið (Reykjavík)
Föstudagur 7. september 1984 6
Heimaslóð
■ Það er ekki bara í Ástralíu
og Nýja-Sjálandi sem menn
búa við þvílík landgæði að þeir
geti látið sauðfé sitt ganga
sjálfala árið um kring. Á syðsta
sauðfjárbúi íslands gengur féð
algerlega sjálfala svo auk þess
að geta látið kostnaðarsamar
fjárhúsabyggingar eiga sig
sleppa „bændurnir" einnig við
allt heyskaparstúss og áhyggj-
ur af sunnlenska rosanum. Áf
ofbeit og uppblæstri hafa
„bændur" þessir heldur ekki
áhyggjur - þvert á móti.
„Sauðfjárræktin hjá okkur er
ekki kjötframleiðsla heldur
gróðurvernd og gatnagerð,“
segir einn þessara lánsömu
„bænda“.
Gósenland það sem hér um
ræðir er Suðurey - ein af
syðstu eyjum Vestmannaeyja
og er búskapurinn þar í eigu
veiðifélags Suðureyjar, sem
er sjálfseignarfélag um 20
Vestmannaeyinga sem afnot
hafa af þessari paradísareyju
og eyða þar flestum sínum
frístundum á sumrin. Auk af-
urðamikils sauðfjár gefur eyj-
an þeim nokkur þúsund lunda
á ári hverju.
Fréttaritari NT í Vest-
mannaeyjum varð þeirrar
ánægju aðnjótandi í sumar að
fá að slást í för með „Suðureyj-
arbændum“ út í ævintýraeyj-
una þeirra. Erindið að þessu
sinni var m.a. að rýja féð.
Suðurey er óvönum hreint
ekki árennileg uppgöngu.
Fyrst þarf að klífa um 40
metra hátt snarbratt bergið og
síðan tekur brekkan við ekki
minna brött og eintómt karga-
þýfi þar sem hún er þéttsetin
lundabyggð. Hver þúfa er
mjög losaraleg og því hvergi
öruggt að stíga niður fæti - ■ Einn veiðimannanna með háfinn á lofti. NT-rayndir Inga

W!«W
'í'

; Ævintýra.
ferð í
Suðurey:
... ■ .... ,. ••••"•••«- ■
.v,.- •• ' ' .. ,.. .^.
.•**0isáKim>r-r-• .r*.,s*.. — ; -■ " -

., . ..■>'V ". • *

' '~-~v ■”*,' «• ,,r , ,
^ sw.~" . y'. ..
' "■" ' sv' v
", s\V"S»

alltaf þarf að treysta sig í spori.
Þegar svo upp er komið tekur
við allt annað landslag, sléttara
og betra, og þar heldur féð sig
að mestu leyti. Þar uppi hafa
Suðureyjarbændur líka smám
saman komið sér upp myndar-
legum skála, og getur maður
gert sér í hugarlund þá þraut-
seigju og þann tíma sem þurft
hefur til að hífa allt efni í hann
á handaflinu einu upp á eyna,
sem og öll matföng og annan
búnað sem „eyjabændur"
þurfa að hafa með sér þangað
hverju sinni.
í Suðurey voru kindur á
árum áður, 50 sauðir í vetrar-
beit og um 100 fullorðnar kind-
ur í sumarhögum samkvæmt
gamalli ítölu, en lagðist svo af
upp úr 1965. Það hafði þau
áhrif að sögn Suðureyjar-
manna, að um 10-15 árum
síðar var eyjan öll að fara í
órækt af baldursbrá og hvönn
m.a. Þessar plöntur ná yfir-
höndinni yfir grasinu á sumrin,
en hverfa síðan að hausti og
skilja þá eftir sig moldarsvörð.
Vatn og vindur á þá greiðan
aðgang að jarðveginum og sóp-
ar honum burtu þar sem bratt-
lent er. Þar sem grasið hélt
velli hlóðst á hinn bóginn upp
margra ára sina og þar með
ákveðinn laus massi í hlíðun-
um. Þegar hann kemst í vissa
hæð fer jafnvægið úr skorðum
og jarðvegurinn fer að skríða
niður hlíðarnar.
- Okkur veiðimönnunum
hér þótti þetta ótækt. Við
tókum okkur því til árið 1980
og keyptum 10 gimbrar fæddar
í Bjarnarey, sagði Hermann
Einarsson, einn Suðureyjar-
bændanna. Við gáfum þessum
ám síðan hrút í jólagjöf árið
1981 og þær launuðu fýrir sig
í Suðurey þarf féð hvorki hús né fóður:
Gróðurvernd
og gatnagerð
- segja Suðureyjarbændur
um fjárbúskapinn í eynni
■ Þær Sigurborg og Þórdís stoltar af fyrstu lundunum sem þær
hafa veitt.
■ Að komast úr og í Suðurey er ekki árennilegt fyrir óvana a.m.k. Farið var að brima þegar haldið
var heim úr ferðinni og varð að sæta lagi til að komast út í bátinn sem skoppaði við klettana.