Sunnudagsblaðið - 01.03.1964, Blaðsíða 11
„MIKILLI geðvonzku og miklu
blelci höfum við út hellt í bar-
áttunni við þetta fyrirtæki —”
skrifaði Steinn sálugi Steinarr
eitt sinn um litvarpið okar.
Ekki aetla ég heldur áð fara
að skammast út í þessa þjóð-
þrifastofnun, síður en svo. Enda
veit ég ckki, hvernig við fær-
um, ef við hefðum ekki út-
varpið. Dagskráin er að visu
að öllum jafnaði alveg frá-
munalega Ieiðinleg, en við
þeim óslcöpum virðist ekkert
vera hægt að gera og menn virð
ast hafa sætt sig við þessi ó-
sköp. Sýnir þetta bezt hversu
aðlögunarhæfni mannskepn-
unnar er takmarkalaus. Þegar
verst gegnir cr dagskráin jafn-
vel héru'mbil eins leiðinleg og
sumt af skrifunum í Tímanum,
lengra verður ekki jafnað í
þeim sökum.
Þegar allt kemur til alls eru
auglýsingarnar skemmtilegasta
útvarpsefnið. Ræður þar mestu
um, hversíi fjölbreytilegt efni
þessi dagskrárliður flytur.
Haldi einhver, að ég segi þetta
bara af tómri sérvizku, ráðlegg
ég hinum sama að hlusta á aug-
Pyngjan
lýsingarnar í svo sem eina viku
og hann mun komast að raun
um, að þar fiýtur innan um
kómík, sem ekki er vol á í öðr-
um dagskrárliðum og speki
sem vel gæti sómt sér í
sprenglærðum háskólafyrir-
lestri — og allt þar á milli.
Þessi dagskrárliður er að
mikiu leyti borinn uppi af kaup
mönnum og öðrum fram-
kvæmdamönhum ' — og svo
segja sumir að bissnessmenn
séu húmorlaust fólk. Annaðslag
ið þurfa þeir sem stjórna land
inu að segja okkur eitthvað í
þessum þætti. Þeir eru kallað-
ir Hið Opiribera — í hvorug-
kyni. Stundum hefur líka týnzt
köttur, eða einhver misst út úr
sér tanngarðinn sinn.
Fyrir jólin leggja kaupmenn
irnir þennan dagskrárlið alveg
undir sig og er hann þá oftast
með einhæfasta móti. Hins veg-
ar tútnar hann þá mjög út óg
kemst lítið annað efni að í
dagskránni og auðvitað er það
allt í lagi.
Þá fara kaupmenn venjulega
fremur lævíslega að háttvirt-
um ídmenningi.
Það eru jú þeir seni eru að
gera fólkinu grciðann! Auð-
vitað eru þeim vörurnar ekkert
sérlega útbærar. Jólin eru nú
einu sinni sá árstími sem menn
nota til að gleðja sjálfa sig og
aðra. Og til þess vilja kgup-
mennirnir auðvitað lijálpa. —
Gleðjið unnustuna með þessu,
eiginkonuna með hinu. Gleðjið
börnin, barnabörnin. Gleðjið
afa og ömmu, frænda og
frænku. Gleymið ekki tengda-
mömmu og tengdapabba og
öðru tengdafólki. Já, við ís-
lendingar erum frændræknir
um jólin. Það má mikið vera ef
sala ættartölubóka eykst ekki
mikið fýrir hver jól, svo að anri
ars óættfróðir menn geti leitað
uppi sem flesta ættingja til að
gleðja á þessari fagnaðarhátíð,
allt niður í systurdóttur tengda
föður frænda síns f 5. lið.
Frh. á bls. 188.
ALÞÝÐUBLAÐEB - SUNNUDAGSBLAÐ 179