Mánudagsblaðið - 15.10.1956, Síða 3

Mánudagur 15. október 1956 MÁNVDAGSBLAÐIÐ
V -
r"
Við kunnum öll söguna um
Eiann Nóa. Hana er að finna
£ fyrstu Mósebók. Mennirnir
á jörðmni gerðust fljótt vond-
£r og óhlýðnir sínum skap-
ará. Hann réði ekki við börn-
ín sín og má það merltilegt
laeita, þar sem hann er almátt-
lagur. Hann tók þá það óynd-
isúrræði að drekkja öllum
Jpessumf mannkindum sínum,
dýrum, flugum, möðkum og
hverju því, sem lífsanda dró.
]?etta var mikill niðurskurður.
Höfðingi lífsins hafði skap-
að manninn. Hnoðað hann
•papp úr jarðarleir. Adam, vor
j'yrsti faðir, var þá einn
manna á jörðu vorri. Höf ðingi
llífsins sá, að ekki mátti við
isvo búið standa. Hann hnupl-
íiði þá einu rifi Adams og
lilóð konuna, Evu, upp úr
samskonar leir utan um rifið.
'.Þetta er fyrsta hnuplið, sem
!3Ögur fara af. Ef til vill er
þetta upphaf að öllum stór-
Jipjófnaði á jörðu hér og er
ralæmt til að vita. En allir hlut-
£r eiga sér orsök og svo er
tun þetta.
Konungur Iífsins vildi ekki
skapa fleira fólk. Enda hefur
þetta verið óþrifaverk. Hann
kallaði Nóa fyrir sig, gaf hon-
i«m skip, bauð honum að stíga
á skipið, með hyski sitt og bú-
fénað. Nói gerði þetta og er
Ihann fyrsti skipstjórinn, sem
sögur greina. Eftir þetta lét
imeistari hnattanna rigna yfir
jörðina nótt og dag í fjörutíu
sólarhringa þar til allt fólk
og fénaður jarðarinnar hafði
Jiátið lífið. Verið drekkt eins
og kettlingum, nema Nói og
Ipao fólk og fénaður, sem var
;á skipi hans.
Nói hafði , ekki lesið sjó-
mannafræði; kunni ekki að
taka sólarhæð; hafði ekki
ilttavita; ekki dýptarmælir;
ekki ratsjá og ekki vél í skipi
ísínu. Hann kunni ekkert til
ísjómennsku. Hann lét fley sitt
:reka fyrir sjó og vindi um
þetta mikla alheimshaf, sem
sskapaðist við þessa heims-
frægu rigningu.
f jölgun stóðhrossa á búgarði
sínum.
Nói gerðist jarðyrkjumað-
ur. Hann varð konungur vín-
akra. En hann fór að drekka
af vínþrúum þeim, sem á ökr-
um hans uxu og þá fór illa fyr
ir honum. Hann gerðist eitt
mesta drykkjusvín, sem
heimsbókmenntimar greina
frá.
Nói gerðist það, sem kall-
að er „króniskur" vín-
drykkjumaður. Hann lá fyrir
hunda og manna fótum eins
og hún Jessabel sáluga. Eitt
sinn lagðist hann til svefns í
stofu sinni svo yfirölvi að
hann gleymdi að breiða yfir
sig og hylja nekt sína. Hann
lá nefnilega líkt á sig kominn
og hann Grettir Ásmundar-
son í stoílunri'i á Reykjum
morguninn eftir að hann
svam úr Drangey og til
lands, er griðkonan kom inn
til hans og gerði gabb að hon-
um fyrir háttalagið. En Grett-
ir kippti griðkonunni upp í
pallinn og segir ekki meira af
þeirra viðskiptum utan það,
að hún hætti að hlæja að hon-
um.
Einn af strákunum hans
Nóa kom inn til hans þar sem
hann lá pöddufullur með nekt
sína óhulda eins og fyrr segir.
Hann skammaðist sín fyrir
karlinn; fór út til bræðra
sinna og tjáði þeim ræfildóm
föðursins. Þeir tóku það ráð
að breiða feld yfir nekt hans
og lofa honum að sofa úr sér
brennivínsvímuna.
Þegar Nói vaknaði og frétti
allt hið sanna varð hann reið-
ur við þann, sem frá honum
sagði, formælti honum og
væntanlegum niðjum hans öll-
um og lagði það á, að niðjar
þessa sonar síns skyldu vera
þrælar ættarinnar í aldir
fram.
Þegar þessi saga hafði ver-
ið færð í letur í ritningunni
komust prestar að þeirri nið-
urstöðu að það væru ráð al-
föðurs að nokkur hluti mann-
anna væru þrælar á jörðu hér.
Þetta er upphafið að stétta-
skiptingunni í ríki fólksins.
Þegar stundir liðu urðu þræl-
arnir geisi f jölmennir; og það
svo að það var kallað að vera
múgborinn, að vera kominn
af þrælaættum. Hið borgara-
lega fólk var kallað kynborið
og þannig er enn að orði kom-
izt um tilveru þess.
Þetta dró mikinn dilk á eft-
ir sér. Þegar fram liðu stund-
ir varð mikið um þrælahald í
hinum kristnu löndum. Var
ævi þrælanna hin aumasta í
öllum greinum. Stjórnendur
landa, sem höfðu hjartað á
réttum stað, en þeir voru um
of fáir, vorkenndu þessari
manntegund og vildu bæta
kjör hennar. Má þar til nefna
Móse. En í bókum hans er að
finna mörg fyrirmæli inn
mannúðarríka meðferð á þræl
unum. Má sjá það í sögu Gyð-
ingaþjóðarinnar, að spámenn
og konungar létu þjóðfélags-
leg siðalögmál mikið til sín
taka.
Jósía konungur í Júðaríki
var mannúðarríkur höfðingi
og löggjafi sinnar þjóðar.
Hann leiddi í lög ýmis fyrir-
mæli, sem Móse eru eignuð,
og til framfara máttu horfa
um hag þræla og annara smæl
ingja. Að vísu vitum við lítið
um hvað þessi lög verkuðu
mikið til hins betra. Er fyllsta
ástæða til þess að gera ráð
fyrir, að þetta hafi verið papp
írslög, aðallega, eins og oftast
vill verða, þegar leidd eru í
lög fyrirmæli um bættan hag
hinna fátæku og ættsnauðu
manna.
1 Móse-lögum eru fyrirmæli
um að sýna ekkjum og mun-
aðarleysingjum mannúð, svo
hróp þeirra befrist ekki til
verndara þeirra, guðsins
Jave.
Mjög víða er varað við að
sýna útlendingum yf irgang og
boðið að líta á þá sem þjóðar-
niðja og jafningja þeirra í
einu og öllu.
Er þetta ákvæði Móse-laga
eftirtektarvert. Gyðingar
hafa að sjálfsögðu verið
heimaríkir menn. 1 þeim hefur
búið mikið og ef til vill heil-
brigt þjóðarstolí. Þeir áttu
í sífelldum og endurteknum
erjum við nágrannaþjóðir sín
ar og urðu fyrir hinum mestu
skráveifmn í því efni. Þetta
mun hafa verið undirrót hat-
urs til útlendmga.
Davíð, sá mikli konungur,
rak alla ágenga nágranna af
höndum sér og kom á full-
komnum friði í þeim efnum í
ríki sínu. En þá tók ekki betra
við. Vegna hins dýra hirðlífs
hans og fjárausturs varð
hann að skattpína þjóðina.
Gekk þetta svo langt að til
borgarastyrjaldar dró. Var
sonur hans Absalon foringi
uppreisnarmanna. Hann féll,
en Davíð vann sigur, og bældi
niður uppreisn alla.
Þá býður Móse þeim, sem
dómaravöld hafi að vera rétt-
láta í dómum. Hann varar við
þeirri spillingu, sem leiði af
ranglátum dómum og rnútu-
þægni dómara.
Hann gefur fyrirmæli um
réttláta meðferð á konum,
föstnuðum sem óföstnuðum,
en kvenfólk var keypt og selt
meðal Gyðinga eins og nú
tíðkast um kaup og sölu bú-
penúigs.
Þá eru og f yrirmæli í lögum
Móse um meðferð vinnuhjúa.
Verkalýðurinn átti hauk í
horni þar sem Móse var. Hann
mælti svo f yrir, að þrællinn og
ambáttin, mættu ganga úr
vistinni, ef húsbóndi þeirra
barðí þau svo að þau misstu
auga sitt eða tönn. Hafði hús-
bóndinn þá f yrirgert rétti sín-
um til þeirra.
Þá skipaði Móse fyrir um
hvíldardaginn. Hann var sjö-
Framhald á 3. síðu.
Austur - Þýzka bílasýníngm
Nói trúði því, að skip hans
;?æki að landi. Honum varð
éftir trú sinni. Hann renndi
■j'leýi sínu til hlunris á Ararat-
fjalli. Hvar það fjall er, veit
enginn maður. Allar þjóðir
‘l/ilja eiga þetta heimsfræga'
•fjall. Ýms fjöll hafa
:nefnd þessu nafni, en enginn
veit hvar Nóa rak að landi.
Eg er alinn upp undir f jall
inu Tindastóll. Það er
laátt f jall, sem teygir sig
í víðbláinn. Eg geri helzt ráð
j-yrir að þar hafi Nói rennt
fleyi sínu á grunn, því vel get-
ur verið að fley hans hafi bor-
izt um Norðurhöf. Þetta verð-
ur víst aldrei sannað, en mér
f innst þetta líklegt.
ÍDAG kl. 5 síðdegis verður
sýning á austur-þýzkum bílum að
Laugaveg 103, Reykjavík. — Margar
gerðir bíla eru á sýningunni. Sjáið
binn undraverða plastbíl P 70.
Sýningin verður opin frá fcZ. 2 til 10
síðdegis dagana frá 14 til 21. oktöber.
Nói gekk á land með fólk
sitt og f énað. Alf aðir talaði til
hans og bað hann að láta
niðja sína tímgast í ákafa, því
hann vddi koma upp þessum
Ijúpeningi sínum á jörðinni,
mönnunum, alveg eins og
hver annar bóndi, sem vill
Plastbíllinn P 70
AÐALUMBOÐ:
Desa h. I.
SÖIUUMBOÐ:
Vagninn h. f.