Mánudagsblaðið - 28.10.1963, Síða 3

Manudagur 28. október 1963
Mánudagsblaðið
3
Bl&óJynr alla
Ritstjóra og ábyrgðarmaður: Agnar Bogason.
Kemur út á mánudögum. Verð. kr 5.00 í lausasölu; áskriíenda-
gjald kr. 260,00. Sími ritstjómar 13496 og 13975.
Auglýsingasími 13496. — Prentsxniðja Þjóðvfljans.
Nú....
Nú fljúga þoturnar um ísland
Þotuflug alla miðvikudaga
r? 9nKefla^ 08,30 * GlasS°w kl. 11,30 f London kl.
13,20. — Fra Keflavik kl. 19,40 í New Vork kl. 21,35
(staoartimi).
Þotan er þægileg
Þotan er þægilegrasta farartæki nútímans, — það vlta
þeir, sem hafa ferðazt með þotunum frá Pan Am.
Keflavík — New York — Keflavík kr. 10.197,00, ef
ferðin hefst fyrir lok marz-mánaðar og tekur ekki
lengri tíma en 21 dag.
Keflavík — Glasgow — Keflavík kr. 4.522,00.
Keflavík — London — Keflavík kr. 5.710,00, ef ferð-
in hefst í þessum mánuði, — og tekur ekki lengri
tima en 30 daga... og það er ástæða til að kynna sér
liin hagstæðu innflytjendafargjöld til Kanada.
Keflavík — Toronto G.446,00. — Keflavik — Winnipeg
7.957,00. — Keflavík — Vancouver 10.029,00. — Kefla-
vík — Seattle 10.438,00.
VÖRUFLUTNINGAR
Við viljum sérstaklega vekja athygli á
því að vörurými er ávallt wóg^ í þotun-
um frá Pan Am. — Við grreiðum götu
yðar á leiðarenda.
Farmiðasala og önnur fyrirgreiðsla hjá
ferðaskrifstofum og aðalumboðinu Hafn-
arstræti 19. — Þotuflug er ódýrt.
Aðalumboð á íslandi fyrir
PAN AMERICAN World Airways
G. HELGASON & MELSTED.
Hafnarstræti 19,
Símar: 10-275 — 1-1644.
■m
MYSTICUS:
HESTARNIR
Eg er saumakona, og ég hef
oft mikjð að gera. Eg hef allt-
af unnið ein út af fyrir mig, ég
gæti ómögulega hugsað mér að
viima á verkstæði. Þar er allt
fullt af ungum stelpum, sem
kunna enga mannasiði og eru
ekfcert nema frekjan og dóna-
skapurinn. Já, ungdómurinn nú
til dags, hann er sannarlega
ekki upp á marga fisfca.
Eg er farin að eldást og ég
er oft þreytt á kvöldin. Svo er
ég stundum Iasin. Læknirinn
minn segir þó, að það sé ekk-
ert alvarlegt að mér, ég sé bara
þreytt og ekki sterk á taugum.
Hann er alltaf að segja mér,
að ég skuli taka mér hvíld í
nokkrar vikur, þá muni þetta
lagast. En ég þori efeki að fara
frá saumaskapnum í svo langan
tíma. Eg er svo hrædd um að
viðskiptavinimir yfirgefi mig
þá og leiti eitthvað annað með
það, sem þeir þurfa að láta
sauma. Og maður verður þó að
lifa og vinna fyrir sér.
Upp á síðkastið hef ég stund
um átt bágt með svefn. Og
þetta hefur versnað núna síð-
ustu vikurnar síðan ég fór að
finna til þessa fiðrings í hand-
arbakinu. Hann er bara á
vinstri hendinni. Eg fór að
finna til einhvers undarlegs
kláða- í vinstra handarbakinu,
þegar ég er lögzt ,út af á
kvöldin og ætlaði að fara að
sofna. Þetta hélt stundum lengi
fyrir mér vöku. Og þetta er
alltaf að ágerast. Nú finn ég
þetta líka á daginn, þegar ég
er að sauma, stundum svo mik-
ið, að það tefur fyrir mér við
vinnuna.
Eg fór til læknisins míns og
lét hann skoða höndina. Hann
sagðist ekki sjá neitt á henni,
það væru engin útbrot eða neitt
þess háttar. Hann sagðist
halda, að þetta væri bara eitt-
hvað nervöst, taugaveiklað fólk
fyndi oft til svona fiðrings. Og
hann ráðlagði mér enn einu
sinni að tafca mér hvíld. Svo
skrifaði hann resept upp á ein
hverja taugamixtúru. En mér
batnaði ekkert af henni, fiðring
urinn var alltaf að versna, og
ég svaf ekki hálfan övefn á
nóttunni.
Eg á sterkt stækkunargler,
sem ég nota stimdum til að
skoða fíngerðasta saumaskap-
inn hjá mér. Núna um daginn
datt mér allt í einu í hug að
skoða handarbakið á mér í
stækkunarglerinu til þess að
vita hvort ég sæi ekki einhverja
bólgu eða útbrot. Glerið var svo
sterkt, að ég sá greinilega allar
rákimar, sem liggja þvert yfir
handarbafcið eins og þjóðvegir.
En þegar ég fór að horfa leng-
ur brá mér í brún. Eg sá ekki
betur en að eitthvað væri á
hreyfingu eftir einni rákinni.
Og þegar ég fór að horfa leng
ur, skýrðist þetta smátt og
smátt. Eg vai’ð svo undrandi og
hrædd, að það dró úr mér allan
mátt. Það, sem var þama á
hreyfingu, var örsmár hvítur
hestur. Hann var svo lítill, að
hann var eins og rykögn, en
þetta var greinilega hestur.
Hann var skapaður alveg
eins og venjulegur hestur.
Hann var auðsjáanlega viljugur
og rann eftir rákinni með reist-
an makka. Og þegar ég fór að
horfa betur á hinar rákirnar
sá ég líka hvíta hesta þar, sums
staðar einn og einn, sumsstað-
ar fleiri saman. Þeir voru svo
smáir, að það reyndi mikið á
augun í mér að sjá þá greini-
lega. En þama vom þeir, marg
ir tugir af þeim.
Eg lagði frá mér stækkunar-
glerið. Það var þá af þessu,
sem fiðringurinn kom. En það
hlaut að vera til ráð við þessu.
Eg fór fram í vask og hélt
hendinni lengi niðri í snarp-
heitu vatni. Svo þvoði ég hana
rækilega úr grænsápu. Þetta
hlaut að bíta á hestana, Eg
hlaut að hafa drekkt þeim öll-
um. Þegar höndin var orðin
þurr tófc ég upp glerið aftur og
horfði á hana gegnum það. En
þið getið hugsað ykkur, hversu
undrandi ég varð, þegar ég sá
hestana aftur á fleygiferð eins
og ekkert hefði í skorizt. Vatn-
ið og sápan virtist ekki hafa
bitið neitt á þá. Þeir voru jafn
vel ennþá hressilegri og fjör-
ugri en áður.
En ef ég notaði glerið hlaut
ég þó að geta drepið þá einn
og einn í einu og útrýmt þeim
á þann hátt. Eg tók títuprjón
og reyndi að stinga honum í
einn af hvítu hestunum. Það
var erfitt að hitta haim, því að
hann var svo lítill og alltaf á
harða hlaupum. Og loksins, þeg
ar mér fannst ég vera að hitta
hann með títuprjónsoddinum
hvarf hann inn í holu, sem var
þama á handarbakinu eins og
smáhellir. Og þegar ég leit á
hina hestana voru þeir sem óð-
ast að hverfa inn í sams konar
holur. Þeir höfðu auðvitað flúið
inn í þessar holur á meðan ég
var að þvo méí um hendumar
og bjargazt þannig af. Og lík-
lega náðu þessar holur langt
inn. Það var víst enginn hægð-
arleikur að útrýma þessum litlu
hestum.
En ég vissi þó loksins, af
hverju fiðringurinn kom. Þessi
uppgötvun hafði fengið svo
mikið á mig, að ég gat með
engu móti hugsað mér að vinna
Breyting á ferðaáætlun
M.s. Gullfoss
Sú breyting verður á ferðaáætlun m.s. „GUUjFOSS”. að
ferð skipsins frá Reykjavík 3. janúar 1964 flytst fram
mber 1963. Ferð skipsins breytingu: er þannig áætluð
Frá Keykjavík 26. desember 1963.
Frá Kaupmannahöfn 8. janúar 1964.
Frá Leith 10. janúar 1964.
Til Reykjavikur 13. janúar 1964.
H.F. EIMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS.
TILVALIN TÆKIFÆRISGJÖF — 90 % GULL
MINNISPENINGUR
JÚNS SIGURDSSONIIR
Eftir nokkur ár verður Minnispeningur Jóns Sigurðssonar orðinn fágætur
og eftirsóttur dýrgripur.
Verð kr. 750,00.
Fæst hjá ríkisféhirði, í hðnkum
og Póststofunni í Reykjavík.
Póstsent út um land.
meira þennan dag. Eg fór út og
fór til læknisins mins. Og ég
sagði honum alla söguna hrein
skilnislega eins og þetta liafði
borið fyrir mig. Svo spurði ég
hann, hvort hann gæti efcki út-
vegað mér einhvem sterkan á-
burð, sem gæti unnið á hestun-
um, þó að þeir héldu sig inni
í holunum. Eg stakk líka upp
á því að reyna að svæla þá út
með sterkum reyk.
Læknirinn hlustaði þegjandi
á sögu mína. Svo bara hló hann.
„Þér haldið þá, að þér séuð
komnar með heilan miskrókosm
os þarna á handarbakinu."
sagði hann. „Er það einhver
sjúkdómur?“ spurði ég. „En
mér finnst þetta nú bara ekk-
ert hlægilegt." „Jæja“ sagði
hann. „Nei, míkrókosmos er
enginn sjúkdómur.“ Svo varð
hann allt í einu mjög alvarleg-
ur. „Eg segi yður það, fröken,
að þetta getur efcki gengið
svona lengur. Þér bókstaflega
verðið að taka yður hvíld.
Taugakerfi yðar er allt í upp-
námi af ofþreytu. Hestarnir em
bara missýningar, þér emð á-
reiðanlega búnar að stórskemma
í yður augun af þvi að rýna í
saumaskapinn. Ef þér ekki tak-
ið yður hváld nú enda þetta
með ósköpum."
Eg varð bara móðguð af því
að hann trúði mér eklri. „Þér
hljótið að hafa stækfcunargler“
sagði ég. „Sjáið þér bara sjálf-
ur. Einmitt núna finn ég svo
mikinn fiðring í handarbakinu,
að ég veit, að hestamir em á
ferðinni.“ Hann tók stækkunar
gler og horfðí á handarbakið á
mér, en mér fannst hann ekki
horfá neitt gaumgæfilega, það
var eins og hann langaði ekk-
ert til að sjá hestana. „Nei, ég
sé ekkert“ sagði hann svo.
„Þetta með hestana er bara í-
myndun, sem hverfur, þegar
þér emð búin að hvíla yður.“
„Nei, þetta er engin ímyndun“
sagði ég með miklum sannfær-
íngarkrafti, „ég horfði Iengi á
þá í dag og taldi marga tugi
af þeim. En það getur verið, að
þeir séu inni í holunum þessa
stundina." Hann bara hristi
höfuðið og skipaði mér enn einu
sínni að taka mér langa hvild.
Um kvöldið tók ég aftur upp
stækkunarglerið og þá sást nú
bezt, hvort þetta var ímyndun
úr mér. Hestamir vom þama
hópum saman á fleygiferð eftir
ráfcunum á handarbakinu. Lækn
irinn hefði átt að vera kominn,
þá hefði hann þó loksins orðið
að viðurkenna, að ég hafði rétt
fyrir mér og að hestamir em
engin ímyndun. Þeir em jafn
raunvemlegir og saumavélin
mín sem stendur þama á borð-
inu.
Þar'na heyrði ég líka í fyrsta
skipti hljóð í hestunum. Eg
lagði handarbakið að eyranu,
og þá heyrði ég greinilega veik
hljóð, eins og pínulítil hnegg.
I nótt var fiðringurinn í hand
arbakinu alveg óbærilegur. Eg
gat ekki sofið neitt. Það var
auðsjáanlega meiri æsingur í
hestunum en nokkru sinni fyrr.
Þeir voru alla nóttina á harða
hlaupum fram og aftur um
handarbakið. Eg veit ekki,
hvemig þetta fer allt saman.
Mysticus.