Mánudagsblaðið - 17.02.1964, Side 3

Mánndagur 17. febráar 1964
Mánudagsblaðið
3
Ritstjóm og ábyrgðarmaður: Agnar Bogason.
Kemur út á mánudögum. Verð. kr 5.00 í lausasölu; áskrifenda-
gjald kr. 260,00. Súni ritstjómar 13496 og 13975.
Auglýsingasími 13496. — Prentsmiðja Þjóðviljans,
17. aidar vitleysan 1964 —
Vökulög barnanna
„Vökulög b’arnanna" er eitt nýjasta dæmi um þá
erkiekkisinn hræsni, sem oft virðist grípa þing-
menn okkar, þegar þeir ekki hafa annað betra að
gera af sér. Nýlega fluttu nokkrir þingmenn krata
þingsályktunartillögu um, að sett yrðu „vökulög",
sem gerðu ráð fyrir hámarksvinnu barna og ung-
linga, en lög þessi eru í fullu samræmi við endi-
vitleysu þá, sem hér var haldið fram, þegar rætt var
um unglingaþrælkun og aðra áþján á íslandi . . .
fyrir nokkrum árum.
Vissulega var sú tíð, að börn voru þrælkuð, ekki
aðeins hér heldur og í nágrannalöndunum. Þessi
tíð er löngu horfin og ekkert barn í dag getur kvart-
að um þrælkun eða áþján, hvað vinnu snertir. Hins'
vegar er það staðreynd, að börn og unglingar hafa
nú yfírleitt hæga vinnu og ábatasama, svo ábata-
sama að gróði þeirra eða kaup, er þeim miklu
hættulegri en hið líkamlega erfiði. Flutningsmenn
þessarar tillögu finna það til síns máls, að skort-
ur sé á vinnuafli og sótzt eftir æskulýðnum meira
en góðu hófi gegnir. Vissulega er sótzt eftir vinnu-
afli, jafnvel unglingum, en ekkert foreldri og ekk-
ert barn er neytt til vinnu og vinna almennt eins
og hún nú er er mjög létt likamlega. Þá telja fyrir-
svarsmenn tillögunnar, að börn fari á mis við eðli-
legar tómstundir og „holla útivist". Það væri ansi
gaman ef flutningsmenn gætu bent á EITT EIN-
ASTA tilfelli þess, að krakkar eða unglingar verði
af skíðaferð eða annarri svipaðri hollustuferð,
dansleik eða hollri útiveru annarri, vegna þess að
vinna bindi þau á vinnustað. Þess er ekkert dæmi
á íslandi, að nokkur einn í þessum aldurshóp þurfi
að láta nokkuð á móti sér í þessum efnum. Tillaga
af þessu tagi er ekki annað en einn aukadindill-
inn í viðbót við öll þau óhugnanlegu lög og regl-
ur, sem eru að sliga þjóðina. Hvorugur flutnings-
mannanna hefur annað markmið að bezt verður
séð en það, að gera sig ódauðlegan á blöðum þings-
ins og má mikið vera ef einhverjum þingmanna
verði ekki einhverntíma hált á svona uppskafn
ingshætti og stertimennsku.
„Vökulög barnanna" eins og kratablaðið kall-
ar þessi lög er ekki annað en ákaflega óraunhæf
tillaga um mál eða vandamál, sem ekki er fyrir
hendi og á 'sér engan tilverurétt. Það er undarlegt
að ekki eldri menn en flutningsmenn skuli ljá
svona vitleysu nafn sitt, en hvað gera menn ekki
fyrir frægðina. Þjóðin býr vel og áratugir síðan
við þurftum að reka óharðnaða unglinga til vinnu.
Þjóðin hefur á öðru þörf nú, en þessari reginfirru
og svo mun vera einsdæmi að á íslandi eða í Evr-
ópu eða Vesturheimi skuli vera til menn, sem
hljóma eins og uppvakningar frá 17. og 18. öld.
Það er ansi líkt því eins og flutningsmenn tillög-
urnar hefðu síðari vikurnaar séð of margar Oliver
Twist-myndir. en bara ekki tekið eftir ártalinu.
Flutningsmenn hefðu orðið riddarar alþýðunn-
ar og kúgaora barna á fyrri öldum. Övíst er nú,
hvort börnin árið 1984 þakki þessum heiðursmönn-
um, að banna beim að vinna fyrir sér. Það er ekki
alveg nóg að íá holt loft. Það skaðar ekki að hugs-
unarblærimi sé ögn ferskari.
!
!
I
KakaH skrífar:
hreinskilni sagt
Leiftrandi vopn á himni siðvæðíngarinnar ~ x4ron Kauphallarforstjóri
fylkir liði — Allsherjar vitlausraspítali — Övenju tímabær hvatning-
arorð — Þjóðin að vakna — Þjóðarböl leyst — Coea Cola hreinsar allt
*

Þegar stói-mál eru á döf-
inni og miklir menn í þjóð-
félaginu leggja sinn skerf
til málanna fer ekki hjá því,
að alþýðumenn, eins og t.d.
ég hrífist. Um þessar mund
ir eru ýmis skemmtileg spill
ingarmál til umræðu, og
verður Alþýðubl. einkum
tíðrætt um þessa voðalegu
eymd, orsakir hennar og
merkar tillögur til úrbóta.
Per vel á þvi, að eini flekk-
lausi flokkurinn skuli þann-
ig hefja sókn á vígvelli sið-
gæðis, og munu fá vopn á
lofti nú, sem blika eins fag
urlega og vopn flokksins og
blaðsins hans. Sá tími var,
að vísu, að sumir köstuðu
illyrðum í garð einstaklinga
innan flokksins og sökuðu
þá um víxlspor á sviði fjár-
mála, en þau ár etru liðin,
og nú, þegar „stórir" menn
innan stóru flokkanna heyra
marra í fangelsisdyrum, þá
er gott, að hinn slcæri lúður
blástur Alþýðublaðsins
hljómar yfir þessu synda-
djúpi, sem þjóðin öll horfir
aðgerðarlítil upp á.
Það var ekki fjarri því, að
mér vöknaði um augu; þegar
mitt í öllum ósómanum
heyrðist ákveðin og ógn-
þrungin rödd Arons Kaup-
hallarforstjóra, hins skel-
egga útvarðar hinnar frjálsu
samkeppni. Aron er bæði
blettlaus og flekklaus og
sönn Ieiðarstjarna á þessum
tindrandi himni umvöndun-
ar. Ferill hans er prýddur
ilmljúfri fegurð, sverð hans
er bjart, og allir, sem til
fjármála kunna, þekkja
hans heilbrigðu viðbrögð,
þegar vegið er að anda
frjálsrar samkeppni. Aron
er ómyrkur í máli, eins og
frændi hans á Sturlungaöld,
bendir í greinarkorni sinu í
Alþýðublaðinu réttilega á,
að hann sé u.þ.b. sá eini,
sem mark sé á takandi í
þessum „alls herjar vit-
lausraspítala, þar sem lækn-
irinn er í fríi“. Allt, sem
hann segir í umræddri grein,
er frumlegt og áður óheyrt
í íslenzkum blöðum. Menn
• em slegnir niður, nöfnin
ekki bir.t, húsaleigulögin
æ ofan í æ brotin, krónan
lækkar, hlífiskildi er haldið
yfir misyndismönnum, misk-
unnsemi þjóðfélagsins er allt
réttlæti að drepa, og að lok-
um spyr hann þrumandi
röddu, þessi einstæði hóp-
andi í eyðimörkinni: Hvenær
verða þau talin, óhappaverk
in, sem framin eru af póli-
tískum ástæðum? Og kapp-
inn svarar, svar sem um
munar: Þið, sem eigið að sjá
um rekstur þjóðfélagsins —
upphrópunarmerki — Þvoið
slepjuna af höndum ykkar,
svo að þær verði ekki eins
hálar, þegar þið þurfið að
taka á einhverju.
Þetta eru ný orð, nýtt við
horf og frumlegt. viðhorf,
sem öðrum hefur dulizt, unz
Aron, einn manna, þorði að
koma því á framfæri, und-
ir nafni og með mynd (góðri
mynd). Og þessi orð falla
ekki í ófrjóan jarðveg. Við
munum það allir Reykvíking
ar, þegar til stóð, að Bænda
höllin skyldi reist. Þá bjó
Aron að Hótel Borg, og
Bændahöllin var bein ógnun
við Borgina. Var þá mót-
mælt, var þá ógnað? Ónei,
alvörublöðin birtu greinar
um bændahöllina og hvöttu
til, að hún væri byggð, og
það var almannarómur, að
það væri einmitt Kauphallar
forstjói-inn, sem þannig ó-
hfræddur byði heim hættunni.
Það var sko ekki neinn lim
ur af þeim allsherjar vit-
lausraspítala, sem þá réð.
Þetta var útrétt hönd hins
frjálsa framtaks, og menn
sáu hana hefja fána þess á
loft og veifa — í ákafa.
Síðan hafa mörg ár liðið, og
margt breytzt. Enn lifir
Borgin, Aron og Kauphöllin,
og Bændahöllin hjarir á sinn
hátt. En ógnin er ekki horf
in. Alþýðublaðið sér skelf-
inguna og hleypur til varna,
en skortir' liðsmenn. Og sjá
— þeir koma, allir ferskir
og allir hreinir. Þvoið ykkur
hrópar fyrirliðinn, svo þið
verðið ekki sleipir. Þetta
eru sterk orð — ekki hefðu
gömlu kempumar látið slík
friunarorð sem vind um
eyru þjóta. Þeir hefðu þveg
ið sér, þótt það hefði drepið
þá.
En upp úr hverju? spyrj-
um við —- hugfangin alþýð-
an. Vatnið dugær ekki —
það vantar í það svo mörg
hreinsandi efni. Mjólkin er
of dýr, og börnin þurfa
hennar.
Því ekki Coca Cola ????
Kókið hreinsar a.m.k. bíl-
rúður, sem eru orðnar olíu-
bornar, hálar og sleipar.
Coca CoIa er einmitt þvotta
efnið, sem fyrirliðinn hrópar
á. — Og það er ódýrt.
Á þessum „allsherjar vit-
lausraspítala" fæst þó Kók
— kaldur Kók og heppileg-
ur til þvottar. Og til að fylgj
ast með leiðtoga okkar, þá
!
i
kaupum við af honum þetta
undravatn.
Á Hótel Borg fæst gnægð
af Kók — flaskan kostar
ekki nema litlar k. 24,00
tuttugu og fjórar — ekkert
gler fylgir. Verksmiðjan sel
ur kókinn út á tæpar þrjár
krónur en kostnaður á þess
um „vitlausraspítala" er að-
eins 21 kr. frá verksmiðju
að sölustað. Þessvegna skul
um við öll þvo okkur úr
Kók, þessir syndugu menn,
sem skiljum ekki, að mitt á
meðal vor er bjartur brand-
ur, sem allt meiu vill skera k
burtu. Aron þekkir spilling- *
una, en vill engan þátt eiga
að henni og hefur aldrei átt
né viljað eiga. Honum verð-
ur ekki kennt um „vitlaaisra
spítalann“, sem þjóðin rek-
ur. Það er gott, að þjóðin
hefur átt og á enn sína
Arona, jafnt á sturlungaöld-
inni sem viðreisnaröMinni.
„Af mjóum þvengj,um læra
hundarnir að stela,“ stendur
í fyrirsögn greinar þeirrar
hinnar miklu, sem Aron rit-
ar undir. En sá málsháttur
varð til áður en þjóðin varð
„vitstola“, áður en Kókið,
undralyfið og uppþvottarefn
ið, kom í gang. Það er kom-
inn tími til, að við leggjum
betur við Mustirnar, þegar
til máls taka hreinlyndir
menn, bjartsýnir menn og
leiðtogaefni, eins og nú þró
ast við Austurvöll, steinsnar
frá Jóni Sigurðssyni.
Aron Kauphallarforstjóri
getur, eins og einhver í góðu
bókinni gerði, sagt: „Ég
þakka þér guð .... o.s.frv.
Og fleirum en guði mun
vökna um augu.

Að gefnu tilefni
ítrekar Húsnæðismálastjórn fyrri tilkynningu sína um
að hér eftir verða allar teikningar, sem berast með
lánsumsóknum að vera áritaðar af viðkomandi bygg-
ingaryfirvöldum, byggingamefndum.
Með hliðsjón af framansögðu er því hér eftir tilgangs-
laust að sækja um lán út á hús eða einstakar íbúðir
sem ekki hafa hlotið áritað samþykki fyrrgreindra
aðila.
Húsnæðismálastofnun ríkisins.
Laus staða
Staða talsímakonu við utanlandsafgreiðslu er laus til
umsóknar. Áskilið er að umsækjandi hafi gagnfræða-
próf og sé vel að sér í dönsku og ensku, sérstaklega
talmálinu.
Væntanlegir umsækjendur verða látnir ganga undir
próf í þessum tungumálum.
Laun samkvæmt 9. launaflokki.
Umsóknir sendist póst- og símamálastjórninni fyrir
25, febrúar 1964 á sérstökum eyðublöðum, sem fást á
skrifstofu póst- og símamálastjóra.
Reykjavík, 4. febrúar 1964.
Póst- pg símamálastjórnin.