Tíminn - 02.07.1970, Page 7

EOTMTUDAGUR 2- júlí 1970.
TIMINN
70E0BA
MEST NOTUÐU
HJÓLBARÐAR
Á ÍSLANDB
Fiestar gerðir
ávallt
fyrirliggjandi
SMURSTOÐ BP
VESTMANNAEYJUM
Lögregluþjónsstarf
Hjá lögreglunni í Kópavogi er laust til umsóknar
starf eins lögregluþjóns-
Nánari upplýsingar gefur yfirlögregluþjónn.
Umsóknarfrestur er til 10. júlí n.k.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.
Fiskiskip til sölu
Til sölu er 56 tonna bátur í góðu lagi.
H ÚSAVAL, SkólavörSustíg 12,
Símar 24647 og 25550.
Þorsteinn Júlíusson, hrl.
Helgi Ólafsson, sölust., sími 41230.
VJtf$efldiferðabifreið4W 5 manna -VW svefnvagn"
VW 9manna-Landrover 7manna
■
Listahátíð í Reykj avík
ÚT UM GRÆNA GRUNDU
Af blaðaskrifum undanfarna
daga er lýðum rui væntanlega
ljóst ríkjandi ástand í dans-
kúnstinni innan veggja Þjóð-
leikhússins. 0« af sýningu
þeirri, sem efnt. var til í Iðnó
síðastliðinn sunnudag, ætti öll
um að vera ljóst það ófremdar
ástand, sem aðrir dansskólar
í borginni búa við. Staðreynd
in er nefnilega sú, að utn leið
og nemendur einkaskólanna
hafa numið frumsporin og eru
farnir að taka námið alvar-
lega, leggja þeir leið sína inn
í musterið — Listdansslkóla
Þjóðleikhússins — þar setn þá
dagar síðan uppi — eða hvað
verður eiginlega um þá? Þann
ig er Þjóðleikhússkólinn ekki
eingöngu hemill á eigin fram-
gang, heldur stöðvar hann
hugsanlegan framgang annarra
skóla hér í höfuðborginni.
Á þessari sýningu á sunnu-
daginn var grætilegt að sjá,
hversu langt að baki nemendur
í ballettnámi standa kollegum
sínum í öðrum listgreinum,
þrátt fyrir það, að hér hafi
verið starfandi ballettskóli í
tvo áratugi eða meira. Tvær
ungar ágætiskonur, þær Edda
Scheving og Ingibjörg Björns-
dóttir, tóku að sér að semja
ballett við sumarlega tónlist
Skúla Halldórssonar. Þó svo
að þær byggju yfir einhverri
frumlegri æð þá hlaut þeim
að vera fyrirmunað að sýna,
hvað í þeim byggi, einfaldlega
sökum kunnáttuleysis og æsku
dansara sinna. Þær áttu ber-
sýnilega ekki annarra kosta
völ en að notast við örfá ein-
föld frumspor, sem þær síðan
endurtóku hallettinn út í gegn.
Þessi spor jöfnuðust á við það,
að túnlistarfólkið unga, sem
fram kom síðar á skemmtun-
inni, hefði eingöngu spilað létt
ar fingraæfingar upp úr Czerny
eða eitthvað álíka. Enda var
listrænn árangur eftir því.
Nú, en hins vegar má segja,
að þetta hafi verið snotur
skemmtun, sem smáhörn höfðu
gaman af og kannski var ekki
ætlazt til, að þetta yrði annað
né meira. Börnin, sem döns-
uðu, vorá falleo og glaðleg
og stóðu sig með prýði innan
síns ramma. Tjöld og búningar
voru hugmyndaríkir og sagan
skemmtileg. En að endingu
vil ég ekki gleyma að þakka
þeim Ingihjörgu Björnsdóttur
og Maríu Gísladóttur þeirra
framlag. Þær hafa báðar mik
inn þokka og mundu njóta sín
vel í húpi jafnoka sinna.
Tónlistarfólkið unga, sem
fram kom eftir hlé, hafði yfir
sér mikinn alvöruhlæ og
festu. Þar var greinilega nnn
ið með ákveðið takmark í
huga, og það er alltaf hrífandi
að sjá ungt fólk, sem gleymir
sér í áhugamálum sínum. —
Laufeyju Steingrímsdóttur
tókst meira að segja að ná
verulegum tökum á áheyrend-
um með fiðluleik sínum. —
Telpnakór Öldutúnssfeólans
hafði hreinan og tæran tón, og
lúðrasveitin undir lofein var
heillandi fersk og taktföst.
Börnin lyftust úr sætum sín-
um og klöppuðu óspart lof
í lófa.
Bryndís Sehram.
IHLIÓMLEIKASAL
Jaqueline du Pré og
Barenboim
Það var eins og töfrar kvölds
ins góða, • þegar Barenboim
stjórnaði Sinfóníuhljómsveit-
inni lægju enn í loftinu, þegar
menn komu til að hlýða á
hann aðstoða konu sína Jacque
line du Pré á cellótónleikum
hennar kvöldið 30. júní. —
Efnisskráin kynnti tvær, af
cellósónötum Beethovens, en
báðar í öðrum tóntegundum
en þær raunverulega vo'a. —
Á fyrri hluta efnisskrár voru
svo cellósónöturnar í F og A
dúr. Jacqueline du Pré er
heimsþekkt listakona þótt ung
sé að árum. Tónninn er þýður
og mjúkur en skaphiti ólgar
undir. Innlifun hennar í efnið er
sönn og einlæg og í sameiningu
gefa þau hjón hlustanda inn-
sýn í samleik (Kammermúsík)
sem er ofar öllu því sem venju
legt má teljast. — Þótt munur
væri á tónflugi og túlkunar-
máta í sónötum Beethovens,
var sú í Adúr öllu stórfeng-
legri í túlkun. — í sónötunni
eftir Brahms, kveður við ann-
an tón, þar ræður rómantíkin
ríkjum. Listakonan hélt þav
þó öllu í skefjum, með hjart
næmum og innilegum Ieik án
allra öfga. Daniel Barenboim,
eiginmaður Jacqueline du Pré,
er í senn hljómsveit og hljóð-
færi í undirleik sínum. Aðlög
un hans að hinum minnstu
styrkleikabreytingum cellosins
er aðdáanleg og næstmn ó-
skiljanleg. Hæfileiki hans, til
að skynja hvern hárfínan and-
blæ í víxlsporum stefja og
tóntegundaskipta, er vinna og
tjáning þess er algjöra yfir-
burði hefur til að bera. Víð-
sýni hans á því sviði sem hann
hefir kynnt okkur virðist ómæl
anlegt. Við höfum nú kynnzt
Barenboim og frú hans, sem
göfugum túlkendum kammer
tónlistar og við höfum einuig
fengið forsmekk af stjómand
anum Barenboim me® töfratón
sprotann. Það var engin upp-
gerðarhrifning, sem fylgdi
þeim hjónum í lok tónleikanna
í gærkveldi. Sú hrifning kom
frá hjartanu og yljaði langt inn
í sálina.
Unnur Arnórsdóttir.
Iv 1 Bílaraf sf. Yfirmenn á kau pskipaflotanum a m nln nri i i'Vt
Varahlutir og viðgerðir á rafkerfum bifreiða. motmæla ger oaroomsiogum
BILARAF S.F. Borgartúnj 19 Sími 24700 (Höfðavík v/Sætún) EB—Reykjavík, miðvikudag. Eins og skýrt var frá í blað- iru í gær, héldu yfirmenn á kaup skipaflotanum fjölmennan fund í gærkvöldi ' húsi Slysavarnafélags ins, þar sem bráðabirgðalögunum var mótmælt harðlega, og í lok fiuidarlns var eftirfarandi yfir- lýsing samin og samþykkt: „Fundur stýrimanna vélstjóra, loftskeytamanna og brvta á ís- lenzka farskipaflotanum, haldinn í húsi Slysavarnafélags íslands 30. júní 1970, mótmælir svívirði-
legri valdníðslu ríkisvaldsins með
setningu bráðahirgðalaganna í
dag.
Fundurinn samþykkir að fela
stjórnum félaganna, stjórnum
Stýrimannafélags fslands, Vél-
stjórafélags íslands, Félags ís-
lenzkna loftskeytamanna og Fé-
lagi bryta, að segja upp úrskurði
gerðardóms strax og lög leyfa, og
hefja kjarabaráttu að nýju, og
verði þeirri fejaraharáttu efeki
hætt fyrr en laun faimanna eru
orðin sambærjleg við hsð sem
grejtt er í landi.“