Tíminn - 22.12.1970, Blaðsíða 6

8
TÍMINN
ÞBTÐUDAGUR 22. desember 1970

Hafið þið nokkurntíma orðið
fyrri því, að fara allt í einu af
ástæðulausu að hugsa um
•íanneskju, sem þið hafið ekki
séð um árabil? Daginn eftir
dettur kannski bréf frá við-
komandi niður í póstkassa
yðar, þér hittið viðkomandi,
eða sjáið nafn hans eða hennar
í blöðunum.
Slíkt er ekki óalgengt, og
hefur óneitanlega áhrif á okk-
ur. Jafnvel tortryggnismaður
eins og brezki rithöfundurinn
Bernard Shaw varð fyrir svona
nokkru og áleit, að það væri
eins konar hugsanaflutningur.
Tilviljanir segja aðrir — því hve
oft ihefur ekki nafni skyndilega
slegið niður í huga okkar, án
þess að við höfum nokkuð
beyrt um eða frá viðkomandi?
Samt sem áður — sannan-
irnar eru svo geysimargar, þeg
ar um er að ræða hugsana-
fluning og huga, sem eru sér-
lega móttækilegir fyrir utan að
komandi áhrifum, a3 við get-
um ekki vísað þeim á bug, án
þess að hugsa nánar um þær.
Er þetta rödd frá undirmeð-
vitandinni, eða eitthvað að
handan? Eða er þetta kannski
sjötta skilningarvitið að störf-
um? Kcnur kalla þetta gjarnan
eðlishvöt.
Glæpamál upplýst
Bezt er að gera ráð fyrir,
að leynilögrgelumenn og lög-
reglumenm yfirleitt, hafi líka
til að bera sjötta skilningarvit
ið, undirmeðvitundina, eða
hvað fólk vill kalla það. Marg-
ir þeirra hafa líka fengið „yfir
□áttúrlega hjálp“ við störf sín.
Til dæmis einn af frægustu
leynilögreglumönnum Breta,
Wiiliam Rawlings, lögreglu-
stjóri.
Meðan hann var yfinmaður
einnar undirdeildar Scotland
Yard, fékk hann til meðferðar
þjófnaðarmál og það eina, sem
hatrn fann til að fara eftir, var
strætisvagnamiði og rauður
borði, sem hékk á runna í garð
inum.
Hann fékk staðfest, að eng-
inn í húsinu átti miðann —
en írúln k ;ma': t við rauða
borðann. Hann vaj >
kassa, sem maður ' ' u 1 g.;l
henni. Þjófurinn haíói stolið
Heilbrigð skynsemi sagði Rawlings, að svona nokkuð g æti ekkt átt sér stað — en innrl rödd hans var á ann-
arri skoðun...
Lögreglumenn með
sex skilningarvit
kassanum ásamt skartgripun-
um. í ljós kom, að eiginmaður-
inn gaf konu sinni venjulega
konfektkassa á laugardögum.
Einhvers staðar í kassann skrif
aði hann alltaf: — Ég elska
þig. Stundum voru orðin svo
vel falin, að þau fundust ekki
fyrr en búið var úr kassanum.
Rawlings komst að þvi, að í
stolna kassanum, hafði hún
ekki enn verið búin að finna
áletrunina, þótt hún væri langt
komin með kassann.
Nál í heystakki
Rawling hófst þegar handa.
Hann uppgötvaði, að strætis-
vagnsmiðinn var frá South-
wark, úthverfi London, og
tókst að hafa upp á réttum
vagni. Hann elti vagninn í lög-
reglubíl og athugaði vandlega
alla sem komu út úr vagnin-
um, í leit að sérstökum manni.
T'-.f' h-'ði sem sé fcomiö í ljós,
ai maóur nokkur hafði barið
að dyrum hjá mörgum nágrönn
DEUTSCHE
WEIHNACHTSGOTTESDIENSTE
Der katholische deutsche Weithnachtsgottesdienst
findet am 1. Weihnachtstag, dem 25. dezember
1970 um 16 Uhr in der katholischen Domkirche
LANDAKOT statt. Zelebrandt Séra P. Schoen.
— ☆ —
Der evangelische deutsche Weihnachtsgottes-
dienst wird am Sonntag, dem 27. Dezember
1970 um 14 Uhr im Dom zu Reykjavik von Dom-
propst Jón Auduns gehalten werden.
GERMANIA Botschaft der
Bundesrepublik
Deutschland
um hjónanna, sem rænd höfðu
verið, og spurt, hvort nokkrir,
messinghlutir væru þar til
sölu. Enginn gat þó gefið góða
lýsingu á manirinum. Þessi leit
meðal farþega vagnsins mátti
líkja yið leit að saumnál í hey-
stakki. Þegar vagninn kom að
endastöðinni, sneri Rawling
við, en hafði á leiðinni til baka,
auga með öllum krám. Á þeirri
þriðju fór hann inn og pant-
aði sér bjórglas. Hann var ekki
búinn að taka neina einn sopa,
þegar par kom inn. Ungi mað-
urinn kom heim við lýsinguna
og Rawlings hafði gát á hon-
um, en jafnframt fékk hann
sterka tilfinningu um að hann
væri á réttri leið.
Konfektkassinri
Parið settist niður- við borð
og Rawling heyrði, að maður-
inn sagði, að þetta hefði verið
auðvelt. Hann gat meint ránið
daginn áður — en auðvitað
einnig þúsund algenga hluti.
Rawling reyndi að hafa hemil
á hugmyndaflugi sínu, en var
þó einhvern veginn viss um, að
þetta væri maðurinn, sem hann
leitaði að. Ungi maðurinn
sýndi stúlkunni eitthvað, sem
hún stakk riiður í veski sitt.
Var það skartgripur? Siðan
fór skjálfti um Rawlings, —
því hún tók upp konfektkassa!
Heilbrigð skynsemi sagði
honum, að líkurciar væru varla
einn á rnióti milljón, að þetta
væri stolni kassinn, en ianri
röddin sagði honum alt ann-
að . . .
Rawling gekk og leit á mynd
á veggnum bak við unga parið
og gerði einhverja athuga-
semd við hana við þjóainn.
Ungi maðurinn sneri sér við og
leit á myndina og Rawling not-
aði tækifærið til að draga hann
inn í umræðurnar. Jafnframt
skoðaði hann konfeíkfckassann á
borðiau. Þetta var sarna teg-
und og stolni kassinn, en Raw-
ling gat ekki séð, hvort nokk-
uð var skrifað á botn hans. Þá
tók hann til að spjalla við
ungu stúlkuna og það endaði
með því, að hún bauS honum
úr kassanum. Hann tók við hon
um og rótaði svolitið í hoa-
um, eins og til að leita að sér-
stökam mola. Þetta bar þann
árangur, að hann sá orðin
— Ég og — þig skrifuð á botn
kassans. Hann setti molana aft
ur yfir og rétti stúlkunni kass-
ann með þökkum.
Ekki var mögulegt fyrir
hann að handtaka manninr.
þarna inni, aðeins vegaa gruns,
en hann gat það úti á götunni.
Þess vegna beið hann, þar til
þau komu út. Þá sló hann til,
gekk til þeirra og bað um að
fá að líta á konfektkassar.n.
Þá var fljótlegt að finna sönn-
unina. Maðurinn viðurkenndi,
að hann hefði gefið stúlkunni
bæði kassann og eitthvað af
skartgripunum og hún tekið
veið þeim í góðri trú....
Óþreytandi
Seinna á ferli sínum var eitt
sinn eins og Rawling væri af
ósýnilegra hönd leiddur á rétt
an stað á réttri stundu. Gömul
kona, sem leigði út herbergi,
fannst bundin oe myrt i ífoúð
sinni, samtímis þvi sem tveir
leigjendur hennar hurfu i
brott og voru þeir strax settir
í samfoaad við glæpinn.
Nú hófst mikil leit. Allir
sem leigðu út herbergi voru
beSnir að tilkynna lögreglunni,
ef nokkur, sem kom heim viS
lýsinguna á leigjendunum
kæmi til þeirra. Lögreglan
fékk 224 tilkynningar og allar
voru athugaðar nánar. Merki-
nniBi úr flík fannst í ■ húsi
myrtu konunnar og var slóð
hans rakin til búðar einnar,
þar sem starfsfólkið sagði, að
hann hefði verið í kjól, rem
ung fcona hafSi keypt. Af ein-
hverjum ástæðum var nafn
það setn unga konan gaf upp,
nafn myrtu konunmar.
Þegar Rawling gekk út úr
búðinmi, smellti götuljósmynd-
ari af honum mynd. Þá datt
honum nokikuð í Ihug. Ef til vill
hafði unga konan líka verið
mynduð, þegar hún yfirgaf búð
ina. Hann viissi dagsetainguna
og samkvæmt lögregluskipun,
lánaði Ijósmyndarinn honum
filmur, sem teknar höfðu veriS
þann daginn. Vitni gátu þó ekki
þefckt stúlkuna á neinni mynd-
anna. En Rawling gafst ekki
upp. Hann fékk lánaðar filmur
frá vikunni eftir morðið og
það var löng og mikil sýning.
Þegar hann var búinn að sýna
7300 myndir o? aðeins fáar
voru eftir, — tóku vitnin við
sér, — þarna voru báðir ieigj-
endurnír .stúlkaa og maðurinn,
á einni og sömu myndinni. Lög
reglan komst fljótlega aS því,
að hér var um að ræða kvænt-
an mann og unga stúlku, sem
hlaupizt hafði að heiman.
Stúlkan varð líka óafvitandi til
að hjálpa lögreglunni. Hún
skrifaði móður sinai, og bréfið
var stimplaS í allt öðru borg-
arhverfi, en þau höfðu leigt í.
Á réttu augnabliki
Rawling ákvað að fínkemba
allt hverfið — þétfcbýlt verka-
mannahverfi, sem var iðandi af
fólki — einn laugardagseftir-
miðdag. Hann hafði aðeins rnn-
ráð yfir fimmtíu lögreglumönn
um og einum bil, svo líkurnar
Fígum við að taka mark á draumum,einkennilegumtilfinningum,eða
því, sem undirmeðvitundin segir okkur? Já,segja margir, og slíkt get-
ur verið til hjálpar, bæði í einkalífi og starfi. í þessari frásögn er
skýrt frá nokkrum lögreglumönnum, sem höfðu sjötta skilningarvit-
ið, og það kom þeim oft að gagni við starf þeirra.
I