Ísafold - 25.06.1884, Blaðsíða 2

inn fyrsti þeirra, af hungri, og síðan annar
og þriðji á 9. og 10. degi. Líki tveggja
hinna fyrstu var varpað fyrir borð; en hinn
þriðja lögðu þeirfjelagar tveir, ereptir lifðu,
sjer til matar. A fárra daga fresti ljezt
annar þeirra, og var handleggurinn oghjart-
að matleifar hins, sem með lífi fannst, en
þvag sitt hafði hann haft til drykkjar.
Til þriðja bátsins hefir ekki spurzt.
Drukknan. Föstudagskvöld 20. þ. m.
drukknaði Sveinn bóndi Jónsson á Gufunesi
við annan mann á bát, stjúpson sinn Haf-
liða Hafliðason, á heimleið úr Reykjavík.
Utlendar frjettir,
IChöfn 14. júní 1884.
Danmöbk. Eptir 7 mánaða streitu var
þinginu slitið 31. maí. Af nýmælunum, sem
fram gengu, kemur eitt á hvern mánaðanna;
fimm þeirra ofur-ómerkileg; samningurinn
við Spán situr fastur á sama skeri, og svo
margt annað. Nýjar kosningar boðaðar, og
kosningardagurinn 25. þ. m.
Undanfarin ár hefir lítið sem ekkert verið
við haft í Höfn í minningu grundvallarlag-
anna 5. júní, annað en að fjelagadeildir
verknaðarmanna hafa ljett sjer upp þann
dag, haldið út til skógar og skjalað þar um
jöfnuð og bróðerni. Hið sama gerðu þeir
enn, og nú eggjuðu ræðumennirnir sem fast-
ast til samtaka á móti Estrúpsliðum við
kosningarnar í Kaupmannahöfn. í annan
stað minntust »frelsismenn« dagsins á Frið-
riksbergi, og með þeim mikið stúdentalið;
skorti þar hvorki snjallar ræður nje fjöruga
söngva. Estrúpsliðar stýrðu sinni prósessíu
inn á Tivoli, og ljetu mjög borginmannlega,
þó þeir væru langt um fáliðaðri, en hvorir
hinna.
Konungur vor og drottning eru í boðvist
suður í Wiesbaden á þýzkalandi.
Fká Nobbgi. Hafi Oscar konungur hald-
ið, að það væri nóg að bjóða Norðmönnum
og þingi þeirra byrgin, sem hann gerði,
þegar haun kaus sjer ráðaneytið nýja í stað
þeirra Selmers, þá mun honum vart dyljast
lengur, að sjer hafi enn skjátlazt. þegar
þingið tók að knýja ráðherrana til skila-
greiðslu um sum mál, og ýmsir fóru að
heykjast á fylginu, er skilin mæltust illa
fyrir — jafnvel 1 blöðum hægrimanna, þá
drap og stæling úr ráðherrunum. En þeir
kiknuðu með öllu, er Sverdrúp gaf í skyn,
að tekið skyldi til óspilltra málanna, nema
þeim kostum yrði tekið, sem meiri hlutinn
byði til samkomulags. Hjer var ekki farið
fram á minna en að það skyldi ailt hljóta fullt
lagagildi, sem þingið hafði að lögum gert,
bæði um þinggöngu ráðherranna og annað.
þetta var rjett fyrir hvítasunnu, og nú
skundaði konungur til Kristjaníu, og bað
Broch prófessor að leita samsmála við meiri
hlutann og koma ráðaneyti saman. Sagt
er og, að hann hafi boðað Sverdrúp á sinn
fund til viðtals. Hjer hefir ekki neitt greið-
lega gengið, að því sagnir hafa borið, en
það mun áreiðanlegt, að Sverdrúp heldur
fram kröfum þiugsins óskerðum, og að Broch
vill láta tvo menn af meiri hlutanum fá
sæti í ráðaneytinu, auk Sibbórns, sendiherr-
ans í París. Broch er frjálslyndur maður,
hefir verið stjórnarherra áður, og sagði þá
af sjer (1872) af því, að hann vildi láta fara
að vilja þingsins, en fjekk þess eigi ráðið.
Hann er mikilsmetinn vísiudamaður; af-
kastamaður hinn mesti.—Látinn er 8. júní
Fr. Stang, forseti stjórnarinnar á undan
Selmer, en lengi metinn meðal helztu stjórn-
málaskörunga Norðmanna ; 76 ára.
Fbá Englandi. Frá Gordon (í Khartum)
hefir ekkert áreiðanlegt heyrzt í hálfan
mánuð.
Fyrir skömmu, 30. maí, sprungu tundur-
vjelar á þrem stöðum í Lundúnum, og varð
af þeim mikil spell á húsum, en líftjón ekki,
þó nokkrir menn yrðu lemstraðir.
Látinn er Bartle Frere, einn af þeim á-
gætismönnum Englendinga, sem hafa haft
vandamikil umboð á höndum, t. d. landstjórn
yfir fylkjum á Indlandi og yfir Suður-Afríku,
og fengið orðstír og virðingar fyrir frammi-
stöðu sína.
Fbá Fbakklandi. Frakkar hafa nú lokið
sjer af í Anam og Tonkin, og ætla nú að
reka á eftir kröfum sínum á Madagaskar.
þeir hafa nú mikið mál með höndum, þar
sem er endurskoðun ríkislaganna, en stjórn-
in stendur nú betur að vígi en nokkurn tíma
fyr, er svo vel hefir til tekizt utanríkis. Ný-
mælin lúta að því, að til öldungadeildarinn-
ar skuli engan kjósa fyrir lengri tíma en 9
ár, og að tillögur hennar skuli í fjármálum
engum lyktum ráða í gegn hinni deildinni.
Fbá þí'ZKALANDi. Fyrir skömmu hefir
Vilhjálmur keisari lagt niður og vígt hyrn-
ingarstein undir nýtt þinghús fyrir alríkis-
þiug þjóðverja í Berlín. það mundi og slík-
um höfðingja sama bezt, sem hefir grund-
vallað á ný keisaradæmið þýzka.
Fbá Noeðub-Ameeíku. Samveldismenn
(replúblíkanar) í Bandaríkjum hafa átt kjör-
fund með sjer í Chieago, til undirbúnings
forsetakosningar í haust, og varð niðurstað-
an sú, að láta þeirra handar atkvæðin koma
á Blaine, sem stóð fyrir utanríkismálum í
ráðaneyti Garfields, og vill halda uppi frum-
tignarkvöðum Bandaríkjanna, gagnvart Ev-
rópumönnum, í Vesturheimi.
Fáein orð um
„Fáein orð um verðlagsskrár“.
Gjaldþegn nokkur hefir fundið köllun hjá
sjer til að skrifa um verðlagsskrár í Isafold
XI 20. Mjer hefði ekki komið til hugar,
að svara grein þessari neinu, ef mjer hefði
ekki þótt hún ganga helzt til nærri sóma
prestanna í prófastsdæminu með ástæðu-
lausum svigurmælum og getsökum.
f>að væri æskilegt, að þeir, að þeir, sem
rita í blöð, hefðu bæði næga þekkingu á því,
sem þeir rita um, og vilja til að bera það
eitt fram, sem rjett er og satt. Gjaldþegn-
inn veit líka svo mikið um um þetta mál,
að hann veit, að það eru prestar og hrepp-
stjórar , sem semja verðlagsskýrslurnar.
Hann gjörir líka þá skörpu ályktuu, að ef
verðlagsskráin eigi að vera rjett, þá verði
skýrslurnar að vera sannar. Til þess að
þessi skarpa ályktun sje fullkomin, þarf
það að bætast við, að útreikningurinn sje
rjettur. Sumt í máli þessu er álitsmál,
sem menn geta litið ýmislega á, þó menn
vilji segja satt. Gjaldþegninn veit meira
en þetta; hann veit, að það sje «mikill
munur» á verðlagi í skýrslum presta og
hreppstjóra, og lætur liggja að því, að prest-
ar gefi »ósannar skýrslur« til þess »undir
yfirskyni laga og rjettinda að auka tekjur
sinar«. þessum áburði mótmæli jeg fyrir
hönd prestanna í mínu prófastsdæmi, ef
til þeirra er meint, sem ástæðulausum og
röngum. Jeg þekki ekki einu sinni þennan
«mikla mun» á verðlagi í skýrslum presta og
hreppstjóra. þegar litið er á þessa árs verð-
lagsskrá, þá er verðmunurinn á sumu tölu-
verður, sumu lítill, sumu svo sem enginn.
f>ar sem munurinn er töluverður, álít jeg
skýrslur prestanna rjettari. Jeg tel svo
sem engan mun á kýrverði, sem er yfir 100
kr.; munurinn er fáir aurar, á ærverði fáir
aurar o. s. frv. Á sumu hefir verðlag hrepp-
stjóranna verið hærra, svo sem vaðmáli.
En jeg segi ekki fyrir það, að skýrslur
hreppstjóranna sjeu «ósannar». Jeg segi
ekki einu sinni, að þær skýrslur hafi verið
«ósannar», sem það er byggt á í verðlags-
skránni, að 1 pund af hespugarni sje al-
mennt selt á 1 kr., en þær skýrslur hafa
komið frá hreppstjórunum, því prestarnir
vissu ekki til að hespugarn gengi kaupum
og sölum hjer um sveitir. Hitt verð jeg að
játa, að þegar ullarpundið er á 70 aura, þá
skil jeg ekki, að spunnið pund verði selt á
1 krónu. Sú minnsta borgun, sem jeg hefi
heyrt getið um fyrir að spinna 1 pund af
ull, er 1,33 kr., og ætti þá pund af hespu-
garni að vera yfir 2 kr., rúmlega helmingi
meira en hjá hreppstjórunum. Jeg verð að
álíta, að þegar það, sem er jafn-fjarstætt og
þetta, sem er sýnilegur misgáningur eða
sjerlegur misskilningur, kemur fyrir í skýrsl-
um, þá rjettast að fella það úr. f>ví er
reyndar aldrei að neita, að prestar hafa orð-