Ísafold - 25.06.1888, Blaðsíða 1

Kemur út á miðvikudags-
morgna. Verð árgangsins
(f)0 arka) 4 kr.; erlendis 5 kr.
Borgist fyrirmiðjan júlimán.
ÍSAFOLD.
Uppsögn (skrifl.) bundin við
áramót, ógild nema komin sje
til útg. fyrir I.okt, Afgreiðslu-
stofa i ísafoldarprentsmiðju.
XV 29.
Reykjavik, mánudaginn 25. júni.
1888.
113. Innl. frjettir. þingvallafundur. „Fjallkon-
an“ og Arthur Feddersen.
114. Sýningin i Khöfn.
115. Fyrirspurnir og svör.
lltj. Auglýsingar.
Reykjavík 25. júní 13tí8.
Póstskipið Laura kom aptur frá
vestfjörðum 23. þ. m. og með því lands-
höfðÍDgi, amtmaður, landlæknir, póstmeist-
ari o. fl., er farið höfðu, en fáir aðrir-
það leggur af stað til Khafnar í nótt.
Hafísinn er nú sagður á förum frá
norðurlandi, en þó mun varla kominn þar
sigling fyr en ef það er þessa dagana, þó
að flugufregn hafi borizt um það.
Húsbruni. Hinn 13. þ. m. á áliðnum
degi brann bærinn á Lækjarbotnum í
Seltjarnarneshreppi, timburhús, með öllu
sem inni var, nema lítið eitt af sængur-
fatnaði, sem bjargað varð, og ennfremur
heyhlaða úr timbri, er var nálægt húsinu.
Heimilisfólkið, 4—5 manns, var allt úti á
túni, við voryrkju, og vissi eigi fyrri til, en
eldurinn var orðinn svo magnaður, að ekki
varð viðráðið, enda vatnsból allfjarri.
Húsið var vátryggt fyrir 2500 kr., en inn-
anstokksmunir fynr 1500.
|>ingvallafund ur.
Isafold lagði það til í vor, að þingvalla-
fundur væn haldinn rjett fyrir þing að
ári, og tók fram hinar helztu ástæður, er
með því mæla, góðar og gildar. Margir
málsmetandi menn víðsvegar um land
hafa tjáð sig vera á sama máli, og meðaj
sjálfra íorgöngumanna fundarins, þingmann-
anna í þingeyjarsýslu, kom fram hin sama
skoðun, og voru þeir á báðum áttum til
skamms tíma. Nú hefir samt orðið ofan á
fyrir þeim, að hafa fundinn heldur í sum-
ar, eins og sjá má á síðasta blaði. þar
með er það mál útkljáð; og er vonandi, að
enginn láti það eitt standa fyrir greiðum
og góðum afskiptum af fundi þessum, þó
að honum hafi sýnzt annar furidar-íimí
hentugri.
það sem mest á ríður til þess, að
fundurinn nái tilgangi síuum, er, að kosn-
ingar til hans fari greiðlega og reglulega
fram, í öllum kjördæmum landsins, sam-
kvæmt þeim reglum, er forgöngumennirnir
hafa til nefnt, þ. e. með tvöföldum kosn-
ingum : kjörmenn kosnir í hverjum hreppi,
og þeir kjósi aptur fulltrúa á fundinn.
Ekkert kjördæmi ætti að skertast vir leik,
og helzt enginn hreppurinn í neinu kjör-
dæmi.
Skyldi svo vera, sem naumast mun þurfa
ráð fyrir að gera, að meiri hluti kosning-
arbærra manna í einhverju kjördæmi sje mót-
fallinn hinni umræddu endurskoðun stjórn-
arskrárinnar, þá ætti þeim eigi að vera
síður áhugamál en hinum, að hafa góða
talsmenn á fundi þessum. En af hinum
væri það næsta óforsjált, ef þeir slægi
slöku við málið, í þeirri andvaraleysis-
ímyndun, að það muni hafa góðan fram-
gang á fundinum, þó að þeir láti það hlut-
laust,—samkvæmt hinni alræmdu sjerhlífn-
is-viðbáru tómlátra kjósenda, er sitja heima
og segja hver um sig, að ekki muni mikið
um sitt eina atkvæði. Með hinum tvö-
földu kosningum, þar sem almenningur er
eigi ómakaður lengra á fund en t. d. á
kirkjustað sinn, er mönnum gert svo hægt
fyrir í þessu efni, sem auðið er.
það er enginn efi á því, að takist vel
til með fund þennan, þá getur það orðið
málinu harla mikilvægur styrkur, og hitt
eigi síður tilnnanlegur hnekkir, ef miður
tekst. Hjer er því um mikinn ábyrgðar-
hluta að ræða.
„Fjallkonan1 og Arthur Feddersen.
Síðan Dr. Rosen'berg dó, þekki jeg engan
danskan mann í Danmörku, sem er meiri
vinurlslands enhr. aðjunkt Arthur Fedder-
sen. Hann hefur ritað ýmislegt um Is-
land, er alit lýsir velvild hans; sömuleiðis
hefur hann haldið fyrirlestra um ísland í
ýmsum fjelögum í Khöfn, til að auka
þekking og velvild landsmanna sinna til
íslands; hann dregur jafnan-það fram, sem
landsmönnum er til sóma, en lætur þess
lítið getið, sem rmður fer. þeim Islend-
ingum, sem leita til hans, hjálpar hann
eftir efnum, einungis af því þeir eru ís-
lendingar.
Forstöðunefnd sýningarinnar i Khöfn var
svo hugul, að ákveða í vetur rúm í sýn-
ingarbyggingunni handa munum frá íslandi,
af því búið var að sækja um plá3s handa
öðrum Norðurlaudabúum, að meðtöldum
Færeyingum og Grænlendingum.
Forstöðumenn grænlenzku verzlunarinnar
tóku að sjer að skreyta og raða afbragðs-
hlutum í svið það, er Grænlandi var ætl-
að, og Færeyingar sjá um sitt svið, en
enginn frá Islandi hafði gjört nokkra ráð-
stöfun fyrir því, að nokkur skipti sjer af
sviði því, er Islandi var ætlað. Tók þá
hr. Feddersen að sjer ótilkvaddur, að veita
viðtöku íslenzkum munum, raða þeim og
sjá um þá meðan sýningin stendur, án
þess að eiga von á nokkurri borgun fyrir.
Hver eru nú laun þau, er hann fær fyrir
þetta ?
»Fjallk.» flytur honum svo hljóðand
kveðju (í 15. bl.), sem ritstjórinn ætlast víst
til, að sje í nafni Islendinga :
»þegar hr. A. Feddersen ferðaðist hjer
um land fyrir geysileg laun úr landssjóði
og kallaðist þá Jiskifræðingur, varði hann
þeim tíma til að kaupa forngripi handa
Dönum og sjálfum sjer .... og enn þá
heldur hann áfram að sópa forngripum frá
íslandi .... hann verzlar með þá við f>jóð-
verja og Englendinga. . . . þetta er nóg
til að sýna, að hr. Feddersen er forngripa-
kaupmaður, enda virðist svo sem störf hans
hjer á landi hafi verið mest fólgin í forn-
gripakaupum, og þess háttar snuðru.
þessa vinsamlegu kveðju, ofan á tvær
ádrepuráður, flytur »Fjallk.» hr. Feddersen,
um sama leyti sem hann er að verja tíma
og fje til að hirða um sýningarsviðið og
munina fyrir oss Islendinga. þetta eru
þakkirnar, sem hann fær, ekki að eins frá
»Fjallk.» einni, heldur landsmönnum, ef
engum mótmælum er hreyft gegn slíkum
óverðskulduðum áburði.
þegar hr. Feddersen kom frá Islandi til
Khafnar, sýndi hann mjer alla þá hluti,
er hann hafði safnað. Megnið af því voru
fiskar af ýmsu kyni; en lítið eitt af göml-
um munum, sem litla kosti höfðu, og nóg
var til af líku og miklu betra í Forngripa-
safuinu í Reykjavíkj t. d. rúmfjöl, prjóna-