Ísafold - 17.01.1891, Blaðsíða 2

18
því, að pósturinu tepptist við Sandhólaferju
í vetur.
Nú get jeg því verið stuttorður, og skal
að eins llta á aðalspursmálið, sem er þetta:
Er pað samgöngumáli sýslunnar í hag eða
óhag, að fallast á tillögu *m—g’s« ?
Svo hagar til, að aðalstraumar umferðar-
innar um sýsluna austan Olfusár eru eptir
4 aðalvegum: Byrarbakkavegi, milli Óseyrar
og Sandhólaferju; Asavegi, milli uppsveita og
Eyrarbakka; Hraungerðisvegi, milli uppsveita
og Olfusár ferjustaða, eða milli brúanna til-
vonandi (»uppsveitir« eru báðum megin
J>jórsár); og Melavegi, milli Ölfusár (ferjustaða
eða brúar) og Eyrarbakka. þar er umferðin
einna minnst, og þó eigi lítil. Allir, sem
fara um Ölfusárbrú, hljóta annaðhvort að
fara Hraungerðisveg eða Melaveg; og eptir
því sem til hagar, hlýtur meiri hlutinn að
fara Hraungerðisveg. f>ar er mjög mikil
umferð, hvað sem »m—g« segir, og hlýtur
að verða svo lengi, sem uppsveitamenn hafa
viðskipti við kaupstaði og útver við Faxa-
fióa. Og þau viðskipti hafa ekki minnkað
að sama skapi sem viðskipti við Eyrar-
bakka hafa aukizt, síðan einokunin var rof-
in þar og síðan farið var að hafa lóð til
fiskiveiða þar. En viðskiptah'fið hefir mik-
ið glæðzt síðan. Um slíkt þótti mjer ekki
þörf að orðlengja; það er ekki mergur-
inn málsins. Hann er sá: að allir þessir
vegir eru nauðsynlegir og þurfa að vera í
góðu lagi. Hraungerðisvegurinn er póstveg-
ur (þó ekki allur fyr, en þjórsárbrúin kemur);
en hinir allir, ásamt mörgum öðrum, hvíla
eingöngu á sýsluvegasjóðnum. Nú er vega-
sjóðurinn ekki einungis fátækur, heldur í
stórskuld eptir Melabrúna; er mikill og til-
finnanlegur brestur á því, að hann geti full-
nægt þörfum sýsluveganna. En nú vill
»m—g«, að hann hafi skipti: láti landssjóð
taka við Melaveginum, þar sem af er hið
harðasta, en taki aptur að sjer Hraungerð-
isveginn, þar sem hvað mest er ógjört:
það sem þar er búið að gjöra, er varla
nema byrjun. Slík skipti mundu því auka
vandræði vegasjóðsins að miklum mun, og
það yrði því meiri brestur eptir en áður á
því, að vegasjóðurinn gæti fullnægt þörfum
sýsluveganna.
Vert er að taka það fram, að vegarkafl-
inn, sem búið er að gjöra á Hraungerðis-
vegi, hefir orðið fyrir árfióði og ekki sakað,
því hann var klakaður, en slík árflóð koma
aldrei þegar jörð er þíð, þó þau komi,
sem jeg hefi aldrei fortekið.
En þó landssjóður tæki að sjer Melaveg og
Eyrarbakkaveg, þá mundi hann að eins kosta
til viðhalds brúanna þar, en ekki gjöra þá að
akvegum að sinni. |>ar er alstaðar með sjónum
torfærulaust fyrir hesta, þó víða sje grýtt eftir
sjóganginn, sem þar er eigi sjaldgæfur. En
ætti að leggja þar akveg, yrði fyrst að tryggja
hann með öflugum sjógarði alla leið frá
Baugstaðasíki að Óseyrarferjustað. Jeg er nú
engan veginn vonlaus um, að þetta verði gjört
með tímanum, t. a. m. þegar búið er að bæta
Eyrarbakkahöfn og gjöra hana frjálsa; því
fátt er líklegra til að hafa stórvægilegar fram-
farir í för með sjer, bæði fyrir Eyrarbakka
og nærhjeruðin. En meðan ekki er fyrir akvegi
að gangast, sje jeg ekki betur en að ferða-
mönnum megi standa á sama, hvort veg-
urinn heitir póstvegur eða ekki; eins og Eyr-
arbakkamönnum mun mega standa á sama,
hvort þar er póststöð eða brjefhirðing; þeir
senda flestöll brjef sín með öðrum ferðum.
I þeirri von, að jeg þurfi ekki optar að
taka til máls í þessu máli, vil jeg gleðja »m-g»
með því, að ef búið væri að brúa báðar árn-
ar, ef Hraungerðisvegurinn væri kominn í það
lag, sem þörf er á, og ef vissa væri fyrir því,
að akvegur yrði lagður frá Eyrarbakka til
brúanna beggja, pá mundi jeg ekki álíta til-
lögu hans háskalega fyrir samgöngumál vor.
Yill hann nú ekki láta hana bíða eptir þessu?
Vilji hann það ekki, er hætt við, að fleirum
en mjer detti í hug, að sá fiskur liggi undir
steini, sem ekki er lagaður til að greiða fyrir
þjórsárbrúnni eða samgöngunum yfir höfuð.
Bbynjólfub Jónsson.
Enn um „lepps“-málið. I þeirri sárri
neyð og brjóstumkennanlegum vandræðum,
sem »|>jóðólfur« hefir sjálfsögð og órjúfanleg
forrjettindi til að koœast í, hvenær sem hann
verður sundurorða við aðra, dembir hann í
gær út þeirri drengilegu og ekki síður gáfu-
legu getsök, að ritstjóri Isafoldar víti
Fjelagsprentsmiðjuna fyrir «lepps«-prentunar-
fyrirtæki hennar — — af öfund, þar sem hann
eigi prentsmiðju sjálfur og vilji spilla fyrir
Fjel.prsm. með »atvinnurógi« !!
Ofurlítil freisting gæti verið til fvrst og
fremst að spyrja einstaklega hógværlega svo
sem eitthvað á þá leið,—-að sjálfri Fjel.prstn.
alveg ólastaðri : af hverju eða fyrir hvað
skyldi vera að öfunda? En sleppum því,
og berum heldur upp aðra spurningu :
hvað margir heldur ritstjórinn og prent-
smiðjueigandinn að muni nú trúa þessari
getsök, ef hann getur ekki nefnt nolckurn
vott annan henni til styrkingar en ávíturnar
fyrir »lepp«-mennsku-fyrirtækið ? Eða hvað
segir hann um Sigurð Kristjánsson ? Hefir
nokkur maður fordæmt einbeittara og skorin-
orðara einmitt prentsmiðjuna, Fjelagsprent-
smiðjuna eða stjórn hennar, einmitt fyrir
prentun hinnar »leppuðu« blaðdruslu ? En—
hvar er prentsmiðjan hans, sem hann þarf
að niðra Fjelagsprentsmiðjunni til hagsmuna
fyrir ? Hvar skyldi hún vera ? Til hlýtur
hún að vera einhversstaðar (ósýnileg?), úr
því hann fer að lasta Fjelagsprentsmiðjuna.
þ>að væri tilgangslaust annars ! — Annað dæmi
til skýringar : Fjel.prsm. hefir alla sína tíð
prentað blað fyrir mann, sem varla tekur á
heilum sjer ef hann getur eigi spúið þar úr
sjer á hverri viku einhverju áreitnis-ólyfjani
gegn ritstjóra Isafoldar; en hvenær hefir
hann (ritstj. Isaf.) vítt prentsmiðjuna fyrir
það ? En nú á það að vera fyrir áreitni í
hinni nýju blaðdruslu, »Baykvíking«, sem
ritstj. Isaf. hefnir sín á prentsmiðjunni, —
áreitni, sem er þar á ofan svo nauða-ómerki-
leg, svo lítilfjörleg, að ritstjóri »þ>jóð.« er víst
sá fyrsti, sem hefir uppgötvað hana, — sjálf-
sagt í þeim tilgangi, að hagnýta hana eins
og hann hefir gert!
Hvaða skynberandi maður getur nú ímynd-
að sjer, að ritstj. »þjóð.« trúi einu sinni
sjálfur þessari sakargipt, sem hann snarar
út ? Og hvaða lýsingarorð á við slíka bar-
daga-aðferð ?
það eru hin síðustu fjörbrot »þjóð.« í um-
ræddri klausu í gær, að hann reiðir upp »al-
mennings«-sleggjuna, og segir, að almenning-
ur sje með peim í þessu máli, þ. e. *|>jóð.«
og ritstjóra hans! Um sannindi þessarar
setningar gefst þeim færi á að dæma, sem heyrt
hafa á ræður manna hjer um pláss um »lepps«-
mál þetta, æðri sem lægri, síðan það komst á
dagskrá, enda sýnir það litla virðingu fyrir
almenningi, að ímynda sjer, að hann gæti
haft slíka skoðun.
Frá rjettarrannsókninni gegn »ábyrgðar-
manni« »Beykvíkings« og öðrum, sem við það
hefðarfyrirtæki eru riðnir, svo og vottorðun-
um tveimur eða þremur, en »áb.m.« hefir
gefið hvert ofan í annað, segir »|>jóð.« á þann
hátt, að þeir sem lesa eigi annað um málið
og leggja trúnað á það, sem þar stendur,
sjá að vísu, að »áb.m.« hefir orðið tvísaga,
en ímynda sjer að líkindum, af því meðal
annars, í hverju sambandi nafn ritstj. ísaf.
kemur þar fyrir, að einmitt hann sje sá veru-
lega seki í máli þessu, — að það sje einmitt
hann (með öðrum fieirum kannske), sem
fengið hafi »áb.m.« »Kv.« til að gefa falskt
vottorð. Helber lygi var það nú lýst í síð-
ustu Isaf.; en ekki getur »þjóð.« annars samt,
en að síðasta vottorð »áb.mannsins« standi
ómótmælt, og er ekki hægt að sjá annað en
að hann ætlist til, að fólk trúi því helzt,
sem hinni síðustu, órengdu skýrslu í málinu.
Skyldi ekki þurfa nokkuð langt að leita eptin
viðlíka »drengskap« í blaðamennsku ? Eða
skilst betur, ef þetta, sem kallað var um
daginn helber lygi, er nú kallað œrulaus róg-
ur ?—|>að má vera rjett hvort eð vill.
Árnessýslu (Eyrarbakka) 8. jarn: Jafnvelþótt
veðurátta hafi verið hjer óstöðug í vetur, hefir
hún samt mátt heita freranr góð, það sem
af er. (vetrarins). Nú er góð hláka, og hiti
+ 6° á C í fyrra dag, Annan og þriðja jan.
rjeru hjer nokkur skip, en öfluðu sárlítið,
hæst 3 í hlut. þá var og róið fyrir hákarl
og öfluðu þeir dálítið betur. Síðan hrfir ekki
verið róið.
í gærkvöldi hjeldu um 30. mans hjer á
Eyrarb. blysfarardans, Að því var bágóð
skemtun, einkum þar sem að þá hittist á
stillt og gott veður.
Mannalát Á nýársdag 1. jan., andað-
ist porgeir btíndi Sigurðsson á Háfi í Bang-
árvallasýsla, og sama dag ekkja Margrjet
Jónsdóttir á Selsundi í sömu sýslu. Og 3.
þ. m. ljezt Helgi bóndi Jónsson á Arbæ í
Holtum, »einn með beztu bændum hjeraðs-
ins, sökum nannkosta og dugnaðar«.
ITT AF HVERJU OG HVAÖAN/EFA.
Miklir irap tamen n í f ornöl d .
|>að er fróðlegt, að bera berserki forn-
aldarinnar saman við hraustmenni nú á dög-
um.
í fornöld var sigursæld og ríki meir
komið undir afli og hreysti en nú gerist.
Önnur eins þjóð og Grikkir gátu ekki jafn-
teflt öðrum þjóðum í orustu fyrir fámennis
sakir, og urðu því að venja þá við aflraun-
og karlmennsku í æsku og hafa sem bez-í)
an aga og reglu á liðsmönnum sínum. Hjeldu
þeir skóla til þess að kenna ungum mönn-
um leikfimi og karlmennsku, svo þeir yrðu
síðar vaskir bardagamenn. Skólar þessir
voru undirbúningur undir hinar nafnfrægu
orustur, er þeir háðu við Maraþon, Salamis,
Platea og |>ermopylæ. Hátíðahöld þeirra og
leikir voru mest til þess að þreyta aflraunir,
og fyrir það fengu Grikkir unnið önnur eins.