Ísafold - 01.04.1893, Page 4

co
Nýkomið í verzlun
H. TH. A. THOMSENS í Reykjavik.
Allar tegundir af Korn- og Nýienduvörum. Niðufsoðnir ávextir og sælgætisvörur.
Encore Whisky
Ekta Svissar-ostur og Meieri-ostur. Reykt svínslæri. Hvítkálshöfuð. Miklar birgðír af neftóbaki, Munntóbaki
Keyktóbaki og Vindlum.
Af vefnaðarvöru miklar birgðir, þar á meðal: “fd
Karlmannskragar, Flibbar, Humbug, Slaufur, Normal-nærföt, misl. Silkiplyds, misl. Silkidúkar, Kvenn-
slipsi, Silkiborðar, Hanzkar, Jersey-treyjur og Bryssel-ábreiður.
Miklar birgðir af ljómandi fallegum kjólatauum, kamgarni og búkkskinnum.
Baðmullardúkar og Flaneletta á 20 au. al.
Sýnishorn af karla- og kvenna nærfatnaði úr íslenzkri ull, sem vert er að skoða og margt, margt fleira.
Proclama.
Þar sem dánarbú Gísla sál. Þormóðsson-
ar verzlunarmanns í Hafnarfirði, sem and-
aðist hinn 2. þ. m., er tekið til opinberrar
skiptameðferðar, er hjer með samkvæmt
lögum 12. april 1878 sbr. op. br. 4. janúar
1861 skorað á þá, sem kynnu að telja til
skulda í tjeðu dánarbúi, að gefa sig fram
og sanna kröfur sínar fyrir undirrituðum
skiptaráöanda innan 6 mánaða frá síðustu
birtingu auglýsingar þessarar. Með sama
fresti er skorað á þá, sem skulda tjeðu
dánarbúi, að greiða til min skuldir sinar,
eða sem fyrst semja um greiðslu á þeim.
Skrifst. Kjósar- og Gullbringus. 80. marz 1893.
Franz Siemsen.
Þabjárn at' ýmsum þykktum, þaksaum
og þakkili selur fyrir Kristján Þorgríms-
son.
Lægsteina selur með beztu’kjörum Magnús
Guðnason steinhöggvari, Skólavörðustíg nr. 4.
Segldúk, færi, lóðaröngla selur fyrír
bezta verð Kristján Þorgrímsson.
zsr Konnsla. ‘"TftS
Ódýra kennslu í ensku veitir cand. phil.
Þórður Jensson.
Þingholtsatrœti 15.
Bezta og ódýrasta steinolíu selur Kristján
Þorgrímsson.
Hornamúsik
Og
Sjónleikir
Mánudagínn 3. þ. m. (annan í páskum)
kl. 8 e. m. Verður leikið á horn mörg
falleg lög. Einnig leikinn sjónleikurinn
Frúin sefur. Ágóðanum verður varið
fyrir ný hljóðfæri. Bílætin fást keypt í
Bernhöfts bakaríi sama dag frá kl. 10—5.
Beztu sæti 50 aura.
Almenn sæti 40 aur.
Standandi og barna 30 aur.
Lúðraþeytarafjelagið.
(Þakkaráv.). Jeg ( undirskrifaður / votta
hjer með opinbera mitt alúðarfyllsta og inni-
legasta þakklæti verzlunarstjóranum á Siglu
íirði, C. J. Grönvold, fyrir alla hans stórmann-
legu hjálp og mannkærleiksfullu meðferð á
mjer, þegar jeg, bláfátækur maður, varð fyrir
því slysi í fyrravor að fótbrotna, svo jeg lá
rúmfastur í 10 vikur og missti nær því alla
sumarvinnu mína. Tók hann mig strax í sitt
hús, fæddi mig allan þann tímaogljet hjúkra
mjer hið bezta. — .Jeg bið guð að launa
nefndum verzlunarstjóra góðverk hans við
mig, því sjálfur get jeg það að litlu launað
nema með orðum einum.
Sigluíirði 1. febr. 1893.
Stefán Sveinsson.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl.11-12
Landsbankinn opinn hvern virkan d. kl. lÞ/s-21/*
Landsbókasafnið opið hvern rúmh. d. kl. 12—2
útlán mánud., mvd. og ld. kl. 2—8
Málþráðarstöðvar opnar í Rvík og ílafnarf.
hvern rúmh. dag kl. 8—9, 10—2 og 3—6
Söfnunarsjóðurinn opinn 1. virkan mánud. í
hverjun mánuði kl. 5—6.
Veðurathuganir í Rvík, eptir Dr.J. Jónassen
marz apríl Hiti (á Celsius) Loptþ.mæl. Cmillimet.) V eðurátt
á nótt. um hd. fm. | em. fm. em.
Ld. 25. 0 + 2 769.6 769.6 0 b Sa h b
Sd. 26. + 6 + 9 767.1 767.1 Sa h d Sah d
Md. 27. + 6 ~b ^ 767.1 767.1 S h b 0 b
Þd. 28. + 3 + 10 767.1 764.5 0 b S h b
Mvd.29. + 4 + 8 759.5 756.9 A h d 0 d
Fd. 80. — 1 + 2 746.8 729.0 A h d Sv h d
Fsd. 81. Ld. 1. + 2 — 5 0 721.4 734.4 736.6 Sv hvd S h d Svhvd
Fyrri part vikunnar bezta vorveður með
miklum hlýindum; hinn 30. var hjer austan-
kaldi um morguninn, síðan logn og rigning, en
síðar um kveldið gekk hann í útsuður með
jeljutn og fjell loptþyngdarmælir mjög mikið
á stuttum tíma; að morgni h. 81. var hjer svo
að kalla logn en nokkru fyrir hádegi hvessti
hann mikiö á sunnan-útsunnan með miklum
hroða og jeljagangi. Eldingar og þrumur um
kveldið hinn 30. I nótt snjóaði mikið og snjór
erm í morgun (logndrífa).
Meðalhiti í marzmánuði:
á nóttu H- 2,23
á hádegi -j- 0,96.
Ritstjóri Björn Jónsson cand. phil.
Prentsmiöja ísafoldar.
26
Ungu hjónin lifðu nú sælu lífl, þó að kotið þeirra, ef
svo mætti kalla, væri á floti. Eigi var ótítt, að vindur-
inn ruggaði því nokkuð óþyrmilega, en Ragna var vön
sjómennsku og háska á sjó—; hvað var háskinn í raun-
inni, er þau áttu tvö við hann ad tefla! Leið þeirra lá
og um engin meginhöf; þau fóru út og inn eptir firði,
úr einni ey í aðra og fram með ströndinni—jafnan úr
smáu í smátt. En arðurinn var dágóður; hann samsvar-
aði því, er hægt var að gera sjer von um, og þá var
nóg.
Enginn maður út í frá hafði og njósn af hinni hljóð-
legu sambúð þeirra. Þau voru bæði jafn-þrautseig að
varðveita leyndarmálið, enda friðaði leyndin um farsæld
þeirra. Alls einn maður var í vitorði með þeim; það
var sveinuinn á skútunni (hásetinn). En þótt hann hefði
fengið heiðursmerki fvrir eitthvert drengskaparbragð í
íandsins“þarfir, hefði honum eigi þótt meira í það varið
en- að vera trúað fyrir því að varðveita leyndarmál
skipstjóra. Hann gerði jafnvel svo mikið að því, hann,
ljet semfhann sæi aldrei Rögnu, og ef hún ávarpaði hann,
þá svaraði hann upp í loptið, eins og hann hefði tengið
orðsending frá skaparanum.
En svo er um sambúð hjóna, hvort heldur er á sjó
eða landi, að þau eiga ekki ávallt samleið—; um það kom-
ust þau smátt og smátt að raun.
27
Að ári liðnu ól Ragna sveinbarn. Ekki gekk það
þrautalaust eða óttalaust, en þó eptir hætti, og eptir á
fór svo sem segir í vísunni: »Ljúft er að minnast lið-
ins böls«.
Ragna var slíku hugrekki ga'dd, að hún ljet sjer
ekki í augum vaxa, og það kom henni nú að góðu haldi;
því að ekki naut hún mikillar hjálpar um fram það, sem
náttúran lætur sjálf í tje. Eitt vakti fyrir henni; það
var æskuminning; og það hjelt henni við, eins verndar-
hönd, er mest lá á. Það var mælt, að hún hefði verið
alin í nausti nokkru, í illviðri, og móðir hennar hefði eng-
an haft til líknar sjer og barninu, nema drottinn á himn-
um. Átti þá hún, er svo vel fór um, að vera þrekminni
en vesalings-móðir hennar, sem var svo fátæk og átti
svo bágt? En undarlegt var það, að það var eins og
móðir hennar, sem hún hafði vart þekkt, kæmi nú til
hennar og styrkti hana á þungbærri stund.
»Og það er þá strákur, vænn og fjelegur«, mælti
Ásmundur, frá sjer numinn af fögnuði. »Þegar við kom-
um suður eptir í vor, skal hann verða skirður í sömu
kirkjunni, sem við vorum gefin saman í, Ragna! Hann
verður kannske látinn heita i höfuðið á karlsauðnum —
þó að hann eigi það ekki skilið«.
»Talaðu ekki svona um hann föðurþinn, Ásmundur!*
sagði Ragna. »Jeg held að guð telji þjer það til syndar«.