Ísafold - 23.05.1894, Síða 3

115
Leiðarvisir ísafoldar.
1571. Lífsábyrgílarskjal (Police) er veðsett
fyrir ákveðim.i skuld. Abyrgðareigandi vill
eigi eða getur eigi haldið henni við lengur.'J
Getur skuldheirrtumaður, þegár lánið er fallið
gjalddaga, selt áhyrgðarskýrteinið eins og ann-
að veðV Pipe eihrgjar hins uppbaflega á
byrgðareiganda heinatingu á því, er ábyrgðin j
kann að seljast meira en svarar skuldarupp-
hæðinni ?
Sv. Hljóði ábyrgðarskýrteinið á löglegan
handhafa virðist vel mega selja það, ef á-
hyrgðareigandi samþykkir eða aíbendir skýr-
teinið á lögmætan hátt til veðhafanda. En ef
ábyrgðarupphæðin að eins á að borgast á-
byrgðareiganda sjálfum eða dánarbúi hans,
verður hún eigi seld öðrum, nema gjörður sje
nýr samningur við ábyrgðarveitanda. Ábyrgð-
areigandi eða eríingjar hans eiga eflaust til-
kall til þess, er umfram verður skuld skuld-
heimtumanns, viðhald ábyrgðarinnar með vöxt-
um og kostnað allan.
1372. Jeg hef keypt leyfisbrjef til að láta
hvern prest, sem jeg vil, gefa mig í hjónabandi
þarf jeg þá að horga sóknarpresti mínum
pdssnnartoll? og hve háan, ef borga ber ?
Sv. Hafi spyrjandi eigi leyst sóknarband
er það sóknarprestur brúðurinnar. sem rjett á
til að gefa hann í hjónaband, og hera honum
því að minnsta kosti 6 álnir í pussunartoll,
enda þótt spytjandi láti annan prest vígja sig.
1373. Er jeg skyldur að f'óðra hrútlamb
fyrir prestinn? og á jeg að ábyrgjast það, ef
það hrapar eða dýrbízt eptir eldaskildaga ?
Sv. Já við fyrri spurningunni; nei við
hinni síðari.
1374. Jeg átti samkvsemtupphoðsskilmálum,
að greiða uppboðsskuld mína að hálfu í pen-
ingum að og hálfu í innskript eða gjaldgengri
landvöru. Jeg galt peningana á rjettum tíma
og hafði áður tvívegis boðið innheimtumanni
ull og kjöt í hinn helming skuldarinnar, en
hann neitaði að taka við því. Getur hann
heimtað þetta í innskript?
Sv. Já, eða í gjaidgengri landvöru, ef svo er
áskilið í skilmálunum.
1375. Manni, sem þegið hefur talsvert lán
af sveitarsjóði en er farinn til Vesturheims,
hefur tæmzt arfur hjer á iandi. Getur hlut-
aðeigandi hreppsnefnd ekki heimtað sjer end-
urgoldið sveitarlánið af arfinum ?
Sv. f>að virðist liggja næst, þar eð eigi
verður höfðað mál gegn skuldunaut til borg-
unar á láninu, að snúa sjer til hlutaðeigandi
yfirvalda og fá kyrrsett svo mikið af arfinum,
sem nægir til lúkningar skuidariunar.
1376. Ber mjer eigi arfur eptir albróður
minn óskilgetinn?
Sv. Jú, ef móðir spyrjanda er látin.
1377. Hafa óskilgetin hálfsystkin samfeðra
nokkurt tilkall til arfs hvort eptir annað ?
Sv. Nei.
1378. Er það fuligild trygging fyrir skuld
að veðbrjefið sje þinglesið að lántakanda látn-
um og eptir að uppskript og virðing hefir
farið fram og búið er þrotabú, en skuldin
staðið óþinglesin í fleiri ár?
Sv. Veðbandið er ekki bindandi gagnvart
skuldheimtumönnum búsins og skuldin hefir
því eigi forgangsrjett í dúinu.
1379. Hvaða skilríki þarf til þess að mað-
ur geti selt jörð annars manns svo lögmætt
sje ?
Sv.: Lögmætt umboð frá eiganda, gefið í
votta viðurvist, eða að við stöddum notarius
publicus.
Barnavagn
fæst keyptur mjög ódýrt í verzlun
G. Zocga & Co.
Hvað segið þið piltar ? Vindlar
góðir á 4-5-6-7-8-9-10-12 aura stykkið!
Odýrara í kössum.
Verzlunin í Vesturgötu 12 selur þá.
Fyrir nokkrum árum var jeg mikið
heilsubiluð orðin innvortis af magaveiki,
með sárum þrýstingi fyrir brjóstinu, og
gat ekki gengið að vinnu nema með höpp-
um og glöppum. Jeg reyndi ýms meðul,
bæði stór-skamta og smá-skamtameðul, að
ráðum lækna, en það dugði ekki hót. Þá
var jeg eggjuð á að reyna Kina-Ufs-elixir
frá hr. Waldemar Petersen í Friðrikshöfn,
og undir eins eptir fyrsta glasið, sem jeg
keypti, fann jeg, að það var meðal, sem
átti við veiki mína. Síðan hefi jeg keypt
fleiri glös, og ætíð fundið góðan bata á
eptir, og hafa þjáningarnar jafnan sefazt,
þegar jeg hefl tekið Elixirinn inn; en því
veldur fátækt mín, að jeg get ekki haft
þetta ágæta heilsumeðal til að staðaldri.
Samt er jeg orðin mikið betri, og er jeg
viss um, að mjer batnar alveg, haldi jeg
áfram að brúka þetta ágæta meðal.
Jeg ræð því öllum, er líkt gengur að og
mjer, að brúka þetta blessaða meðal.
Litla-Dunhaga, 30. júní 1893.
Vitundarvottar: Sigurbjörg Magnúsdóttir.
Ólafur Jónsson.
Jón Arnfinnsson.
Kína-lífs-elixirinn fæst hjá flestum
kaupmönnum á íslandi.
Til þess að vera viss um, að fá hinn
ekta Kína-lífs-elixír, eru kaupendur beðnir
að líta vel eptir því, að -^r standi á flösk-
unum í grænu lakki, og eins eptir hinu
skrásetta vörumerki á flöskumiðanum: Kín-
verji með glas í hendi, og firmanafnið
Waldemar Petersen, Frederikshavn, Dan-
mark.
Prjónayjelar,
með beztu og nýjustu gerð, seljast með
verksmiðjuverði hjá
Simon Olsen,
Kjöbmagergade Nr. 50, Kjöbenhavn.
Eptir vjelum þessum er mikil eptirspurn,
af því, hve traustar og nákvæmar þær
eru, og að þær prjóna alls konar prjónles
jafnt úr smáu sem grófu bandi. Vjela-
þessar má panta þjá
P. Nielsen á Eyrarbakka,
sem sýnir, hvernig þær fara að prjóna og
veitir ókeypis tilsögn til að brúka þær.
Hjer á Islandi eru einkar hentugar
vjeiar með 124 nálum, sem kosta 192 kr.
do. — 142 — — — 230 --
do. — 164 — — — 244 —
do. — 166 — — — 280 -
Verðlistar sendast þeim, er þess æskja.
»LEIÐARVÍSER TIL LÍFSÁBYRGÐAR«
fæst ókeypis hjá ritstjórunum og hjá dr-
med. J. Jónassen, sem einnig gefur þeim
sem vilja tryggja líf sitt, allar nauðsynleg
ar upplýsingar.
52
»Þú vilt kannske hafa marmaragólf«.
»Ja nei-nei; jeg er ánægð með nýtt trjególf*.
»Veggjapappírinn, sem er allur útreyktur, verður að
fara líka, og sömuleiðis þessi úreltu gluggatjöld. Hefir
nokkur maður svona gluggatjöld nú orðið? Það mætti
reyna að hafa »jute« í þau, ef þjer er ekki um hvít glugga-
tjöld«.
»Og svo eigum við líklegast að útvega okkur ný
stofugögn?«
»Ekki nema í daglegu stofuna. Gömlu stoíugögnin
látum við þá í herbergið við hliðina á henni. Þessum áhöld-
um, sem standa þar inni, er hægt að koma annarstaðar fyrir,
og þannig fáum við dálítið snoturt íbúðarherbergi til við-
bótar«.
»Og peningana til allra þessara fyrirætlana ?«
»Vertu nú sanngjarn, góði minn«, mælti húsfreyja og
klappaði manni sínum á kinnina. »Þó að þú læknir
reyndar hálfan bæinn íyrir ekki neitt, þá veit jeg samt,
að þú leggur ekki svo litiðfyrir á hverju ári. En handa
hverjum erum við að draga saman? Börn eigum við
engin« — hjer andvarpaði húsfreyja lítið eitt—, »og ekki
heldur neina nákomna ættingja. Mjer finnst við gætum
því unnt okkur sjálfum að njóta góðs af reitunum okkar*.
Læknirinn tók sjer langan teyg úr pipunni sinni og
mælti:
49
Læknirinn þrýsti hægt aptur á henni augunum.
Gerði síðan grannkonunni bendingu — hún kom inn í þeirri
svipan — og mælti:
»Farið með börnin burtu og anniztþau til morguns.
Móðir þeirra er nú loks búin að fá hvild«. — —
»Það var helgidagur daginn eptir. Þau læknirinn og
kona hans sátu að miðdegisverði. Hún var smá vexti,
en hnellin og blómleg, og dáfríð sýnum, þótt komin væri
yfir fertugt. Hún var mjög móðurleg í sjer, og er það
eigi óalgengt um barnlausar konur.
Engum, sem þekkti hana, gat dulizt, að hún bar eitt-
hvað annað fyrir brjósti en hún átti vanda til. Hún var að
visu vel búin jafnan og snyrtilega, en hitt leyndi sjer ekki,
að hún gerði sjer venju fremur far um að halda sjer til
þenna dag og láta lítast á sig. Hún var jafnan alúðleg
við mann sinn og nákvæm, þvi hún unni honum hugást-
um, þóttþurr væri hann á manninn, en jafnstimamjúk og
ástúðleg við hann eins og hún var nú yfir borðum átti
hún þó ekki að sjer að vera.
Það var eins og læknirinn, maður hennar, veitti því
enga eptirtekt. Hann var tiltakanlega alvarlegur og fá-
látur, og sat hljóður yfir krásunum, er valdar voru þann
dag eins og honum gazt bezt að. Það var fyrst þegar
eptirmaturinn kom og hann sá, að það var hið mesta
hnossgæti, er kona hans var mjög sjaldan vön að gæða